«Η πολιτική απαξίωσης και ξεπουλήματος της χώρας ξεκίνησε με την Ολυμπιακή», τονίζει ο Κώστας Ήσυχος, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Δρόμο της Αριστεράς.
Τι σήμαινε το ξεπούλημα της Ολυμπιακής; Κέρδισε η χώρα; Κέρδισαν οι πολίτες; Κέρδισε η οικονομία;
Με βασικό επιχείρημα ότι δεκαετίες η Ολυμπιακή αιμοδοτείται από τον ελληνικό λαό, στήθηκε μια άκρως «επιτυχημένη» και «ενορχηστρωμένη» επίθεση από τα μεγάλα Μέσα Ενημέρωσης της χώρας – η υπόθεση απαξίωσης στα μάτια την κοινής γνώμης της Ολυμπιακής. Μια υπόθεση που χρειάστηκε πάρα πολλά χρόνια για να ευοδώσει στο αποτέλεσμα της ρευστοποίησης.
Με ψέματα, όπως ότι η Ολυμπιακή έχανε ένα εκατομμύριο ευρώ την ημέρα, γεγονός που ουδέποτε αποδείχθηκε με στοιχεία, μια και πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., για τα τελευταία επτά χρόνια λειτουργίας της δημόσιας Ολυμπιακής, δεν κατέθεταν όπως προέβλεπε ο νόμος, προϋπολογισμούς και ισολογισμούς της εταιρίας. Ένα δεύτερο στοιχείο που θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό, η χώρα μας η οποία έχει έναν τεράστιο αριθμό εισερχόμενων εκατομμυρίων τουριστών δεν διαθέτει εθνικό, δημόσιο αερομεταφορέα. Σε αντίθεση με άλλες καπιταλιστικές χώρες, όπως η Γερμανία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία που διαθέτουν εθνικό αερομεταφορέα, σε ορισμένες περιπτώσεις και δημόσιο. Άρα, η πολιτική απαξίωσης και ξεπουλήματος της χώρας ξεκίνησε με το πείραμα Ολυμπιακή, το οποίο βεβαίως θα προσπαθήσουν να το επεκτείνουν και στην ύδρευση και την ενέργεια αλλά και σε άλλους τομείς. Στη θέση της δημόσιας Ολυμπιακής ήρθε ο κ. Βγενόπουλος ως «σωτήρας» και τον Νοέμβρη, πιθανότατα τον Δεκέμβρη, αυτή η ιδιωτική επιχείρηση θα κλείσει, κάτω από το βάρος της υπερχρέωσης και της κακοδιαχείρισης και πάλι θα απολυθούν τρεισήμισι με τέσσερις χιλιάδες εργαζόμενοι.
Με βασικό επιχείρημα ότι δεκαετίες η Ολυμπιακή αιμοδοτείται από τον ελληνικό λαό, στήθηκε μια άκρως «επιτυχημένη» και «ενορχηστρωμένη» επίθεση από τα μεγάλα Μέσα Ενημέρωσης της χώρας – η υπόθεση απαξίωσης στα μάτια την κοινής γνώμης της Ολυμπιακής. Μια υπόθεση που χρειάστηκε πάρα πολλά χρόνια για να ευοδώσει στο αποτέλεσμα της ρευστοποίησης.
Με ψέματα, όπως ότι η Ολυμπιακή έχανε ένα εκατομμύριο ευρώ την ημέρα, γεγονός που ουδέποτε αποδείχθηκε με στοιχεία, μια και πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., για τα τελευταία επτά χρόνια λειτουργίας της δημόσιας Ολυμπιακής, δεν κατέθεταν όπως προέβλεπε ο νόμος, προϋπολογισμούς και ισολογισμούς της εταιρίας. Ένα δεύτερο στοιχείο που θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό, η χώρα μας η οποία έχει έναν τεράστιο αριθμό εισερχόμενων εκατομμυρίων τουριστών δεν διαθέτει εθνικό, δημόσιο αερομεταφορέα. Σε αντίθεση με άλλες καπιταλιστικές χώρες, όπως η Γερμανία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία που διαθέτουν εθνικό αερομεταφορέα, σε ορισμένες περιπτώσεις και δημόσιο. Άρα, η πολιτική απαξίωσης και ξεπουλήματος της χώρας ξεκίνησε με το πείραμα Ολυμπιακή, το οποίο βεβαίως θα προσπαθήσουν να το επεκτείνουν και στην ύδρευση και την ενέργεια αλλά και σε άλλους τομείς. Στη θέση της δημόσιας Ολυμπιακής ήρθε ο κ. Βγενόπουλος ως «σωτήρας» και τον Νοέμβρη, πιθανότατα τον Δεκέμβρη, αυτή η ιδιωτική επιχείρηση θα κλείσει, κάτω από το βάρος της υπερχρέωσης και της κακοδιαχείρισης και πάλι θα απολυθούν τρεισήμισι με τέσσερις χιλιάδες εργαζόμενοι.
Τι σήμαινε το ξεπούλημα της Ολυμπιακής για τον Έλληνα πολίτη;
Κατ’ αρχάς πρέπει να μιλήσουμε για το πραγματικό, κοινωνικό και εθνικό κέρδος, που είχε η χώρα μας από τη λειτουργία της Ολυμπιακής και ιδιαίτερα από το 1975 όταν κρατικοποιήθηκε. Ενώ εξυπηρετούσε 33 νησιά, το πιο πλούσιο αριθμητικά και ποιοτικά νησιωτικό σύμπλεγμα στην Ευρώπη, δεν επιδοτήθηκε για αυτή την προσφορά της, την κοινωνική και την εθνική. Οι κανονισμοί της Ε.Ε. προέβλεπαν να χρηματοδοτούνται εταιρίες που επιχειρούν σε ακριτικά νησιά, όπως η Πορτογαλία στην περίπτωση των Νήσων Μαδέϊρας, η Ισπανία στην περίπτωση των Κανάριων Νήσων. Στην περίπτωση της Ολυμπιακής, μόνο μετά το 2002, προχώρησαν σε μερική επιδότηση και αυτό βεβαίως έγινε γιατί γνώριζαν πολύ καλά ότι αυτή η επιδότηση μετά θα περνούσε στους ιδιώτες. Αλλά η Ολυμπιακή λειτουργούσε και για να μεταφέρει φάρμακα, τον έντυπο Τύπο, να μπορεί να φέρνει αρρώστους στην Ελλάδα, να μπορεί να μεταφέρει την ομογένεια, από την Αυστραλία, από τον Καναδά, από την Αμερική και τη Ν. Αφρική. Η ιδιωτικοποίηση μετέφερε την κερδοφορία από την μεταφορά των ομογενών στους ανταγωνιστές, που στην περίπτωση αυτή ήταν η Quantas, η British Airways, η South African, η Delta Airlines, η Air Canada. Το μεγάλο όμως κοινωνικό, αλλά και γεωπολιτικό έλλειμμα για την άμυνα της χώρας είναι ότι πολλά ακριτικά νησιά, δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να μεταφέρουν τους αρρώστους ή να έχουν άμεση καθημερινή σύνδεση ή τακτική σύνδεση, με τη μητρόπολη, με την Αθήνα. Για να μην πούμε ότι έχουν γίνει κρούσεις ακόμα και από τις τουρκικές αερογραμμές να εφοδιάζουν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου με φάρμακα σε καθημερινή βάση, κάτι το οποίο βέβαια, είναι ντροπή για την ίδια τη χώρα, να μην μπορεί να εξασφαλίζει στους πολίτες της βασικά συνταγματικά δικαιώματά τους, όπως είναι η περίθαλψη, όπως είναι η Παιδεία, όπως είναι η μεταφορά.
Κατ’ αρχάς πρέπει να μιλήσουμε για το πραγματικό, κοινωνικό και εθνικό κέρδος, που είχε η χώρα μας από τη λειτουργία της Ολυμπιακής και ιδιαίτερα από το 1975 όταν κρατικοποιήθηκε. Ενώ εξυπηρετούσε 33 νησιά, το πιο πλούσιο αριθμητικά και ποιοτικά νησιωτικό σύμπλεγμα στην Ευρώπη, δεν επιδοτήθηκε για αυτή την προσφορά της, την κοινωνική και την εθνική. Οι κανονισμοί της Ε.Ε. προέβλεπαν να χρηματοδοτούνται εταιρίες που επιχειρούν σε ακριτικά νησιά, όπως η Πορτογαλία στην περίπτωση των Νήσων Μαδέϊρας, η Ισπανία στην περίπτωση των Κανάριων Νήσων. Στην περίπτωση της Ολυμπιακής, μόνο μετά το 2002, προχώρησαν σε μερική επιδότηση και αυτό βεβαίως έγινε γιατί γνώριζαν πολύ καλά ότι αυτή η επιδότηση μετά θα περνούσε στους ιδιώτες. Αλλά η Ολυμπιακή λειτουργούσε και για να μεταφέρει φάρμακα, τον έντυπο Τύπο, να μπορεί να φέρνει αρρώστους στην Ελλάδα, να μπορεί να μεταφέρει την ομογένεια, από την Αυστραλία, από τον Καναδά, από την Αμερική και τη Ν. Αφρική. Η ιδιωτικοποίηση μετέφερε την κερδοφορία από την μεταφορά των ομογενών στους ανταγωνιστές, που στην περίπτωση αυτή ήταν η Quantas, η British Airways, η South African, η Delta Airlines, η Air Canada. Το μεγάλο όμως κοινωνικό, αλλά και γεωπολιτικό έλλειμμα για την άμυνα της χώρας είναι ότι πολλά ακριτικά νησιά, δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να μεταφέρουν τους αρρώστους ή να έχουν άμεση καθημερινή σύνδεση ή τακτική σύνδεση, με τη μητρόπολη, με την Αθήνα. Για να μην πούμε ότι έχουν γίνει κρούσεις ακόμα και από τις τουρκικές αερογραμμές να εφοδιάζουν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου με φάρμακα σε καθημερινή βάση, κάτι το οποίο βέβαια, είναι ντροπή για την ίδια τη χώρα, να μην μπορεί να εξασφαλίζει στους πολίτες της βασικά συνταγματικά δικαιώματά τους, όπως είναι η περίθαλψη, όπως είναι η Παιδεία, όπως είναι η μεταφορά.
Ποιος είναι το χρέος της Αριστεράς σήμερα;
Χρέος μιας ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι η χώρα να διαθέτει δημόσιο αερομεταφορέα, κερδοφόρο και σε επίπεδο κοινωνικό και σε επίπεδο οικονομικό, και σε επίπεδο συμμαχιών με άλλες χώρες σε αεροπορικές συγκοινωνίες.
Ένα δημόσιο αερομεταφορέα που για μια χώρα σαν την Ελλάδα, που έχει βαριά τουριστική βιομηχανία, μεγάλο αριθμό ομογενών, θα αποτελούσε εργαλείο ανάπτυξης. Και βέβαια ένα αερομεταφορέα που δεν θα είναι χώρος ρουσφετοκρατίας και αναποτελεσματικότητας.
Η Ολυμπιακή που ιδιωτικοποίησαν δεν ήταν η Ολυμπιακή που οραματιζόταν η Αριστερά, αλλά ένα κακέκτυπο των δύο κομμάτων που συγκυβέρνησαν και για αυτό την απαξίωσαν, γιατί και τα δύο ήταν αποτυχημένα σε αυτό το έργο.
Σχόλια
