Καλά με χάλια!
Μπορεί να μην γιορτάστηκε όπως θα το επιθυμούσε η κυβέρνηση η «έξοδος» από τα μνημόνια, αλλά δημοσιεύτηκαν δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, σχετικά άρθρα, συνεντεύξεις και σχόλια, στον ελληνικό και ξένο Τύπο. Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι ότι από την ίδια μπάντα που εκφράστηκαν συγκρατημένα συγχαρητήρια στην κυβέρνηση, διατυπώθηκαν και οι πιο αποθαρρυντικές και απαισιόδοξες απόψεις. Σε όλο τον «έγκυρο» Τύπο, την πιο αξιοπρόσεκτη παρουσία είχαν οι απόψεις που είτε υπογράμμιζαν τη δεινή θέση στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία, μετά από 8 χρόνια λιτότητας και πτώσης του ΑΕΠ, είτε αναγνώριζαν ότι η πολιτική που επιβλήθηκε στην Ελλάδα αποδείχτηκε στον πυρήνα της λαθεμένη και άστοχη αφού εξάρθρωσε την οικονομία και την κοινωνία. Ο Μπομπ Τράα, εκ των εκπροσώπων του ΔΝΤ στην Ελλάδα, ήταν απολύτως σαφής: μειώσαμε το εισόδημα αντί να ενισχύσουμε την παραγωγικότητα. Και είπε τα καλύτερα λόγια για «τη μεταρρύθμιση στην αγορά εργασίας» και για «το κουράγιο και την αποφασιστικότητα ιδιαιτέρως από μια κυβέρνηση προσκείμενη στην εργατική τάξη». Ποιο είναι το success story, αναρωτιούνται στον Economist, με σταθερά μειωμένο ΑΕΠ κατά τουλάχιστον 25%; Και το πρακτορείο Reuters μιλάει για «ζουρλομανδύα στην Ελλάδα». Τελικά, ο Τσίπρας εισέπραξε επαίνους από τους κηδεμόνες, αλλά η Ελλάδα θάφτηκε κάτω από τις «επιτυχίες» του.
Σήβη Αυγερίου
Κοινωνική δικαιοσύνη ή κάγκελα;
Στη γραμμή Αλαφούζου, Πορτοσάλτε και Άδωνη, η Μαρία Κατσουνάκη στην Καθημερινή αναπαράγει τη γραμμή για κιγκλιδώματα και λουκέτα στους δημόσιους χώρους μετά τη δύση του ήλιου για να εμποδιστούν τα εγκλήματα. Αφορμή το αίτημα μιας χαροκαμένης μάνας που το παιδί της έπεσε από το βράχο και σκοτώθηκε στου Φιλοπάππου στη διάρκεια ληστείας. Σαν να γίνεται κάθε μέρα αυτό, σαν να μην κυκλοφορεί άνθρωπος τη νύχτα στην Αθήνα από φόβο να σκοτωθεί. Όσοι ζούμε στο κέντρο κι έχουμε γυναίκα και παιδιά, έφηβους ή φοιτητές, ξέρουμε ότι η πόλη μας είναι πιο ασφαλής από κάθε άλλη ευρωπαϊκή πόλη και ιδίως το Λονδίνο, το Παρίσι και τη Ρώμη, όπου υπάρχουν παντού, μα παντού κάμερες και φράχτες. Όσο για την εγκληματικότητα πας νοήμων αντιλαμβάνεται ότι αντιμετωπίζεται με κοινωνικότητα, ισότητα και παιδεία, και όχι με κάγκελα. Κι αυτό δεν χρειάζεται να έχεις σπουδάσει εγκληματολογία για το γνωρίζεις. Πρωτίστως είναι θέμα κουλτούρας. Αντιθέτως οι πολιτικές που προάγουν τον σκληρό ανταγωνισμό και την άνευ ορίων κερδοσκοπία, τον αποκλεισμό των αδύναμων και την ανισότητα μεταξύ των κοινωνικών τάξεων, γεννούν και καλλιεργούν την εγκληματικότητα. Ακριβώς, δηλαδή, οι «αξίες» που προωθεί σαν μονόδρομο ο συρφετός της νεοφιλελεύθερης «δημοσιογραφίας».
Αριστομένης Τσόκλης
Ανασχηματίζοντας…
Πήραν «προαγωγή»: Κοντονής, Κουρουμπλής, Κονιόρδου, Αποστόλου, Τσιρώνης, Μπαλάφας. Έξτρα «προαγωγή» μετά κλάδων και επαίνων ο Σκουρλέτης, που τώρα στην σχεδόν έρημη Κουμουνδούρου, θα βιώνει το πόσο ισχύει πως στην καρδιά του Τσίπρα είναι πάντα το κόμμα, υπεράνω κάθε επίσημης θέσης… Κεντροαριστερό άνοιγμα: Ξενογιαννακοπούλου, Ζορμπά Η γκάφα: Το δίδυμο Παπακώστα-Γεροβασίλη στην ηγεσία του Δημόσιας Ασφάλειας(!) Το γέλιο στα σώματα ασφαλείας όλων των ειδών… Αδικία: Ο Παπαχριστόπουλος και η Αυλωνίτου τίποτα, παρόλο που τσιρίζουν τόσο.
Δεν πειράζουμε το alter ego μας
Σχεδόν όλοι όσοι ήταν αναμεμιγμένοι με την καταστροφή στο Μάτι έχουν απομακρυνθεί: Τόσκας, αρχηγός αστυνομίας, αρχηγός πυροσβεστικής και τώρα με τον ανασχηματισμό και ο Σκουρλέτης. Μετά τις απίστευτες γκάφες και τον κυνισμό ήρθαν οι πρώτες «αυτοκριτικές» και οι αλλαγές. Ο Τζανακόπουλος δικαιολογήθηκε για την άθλια συνέντευξη των «περήφανων» υπευθύνων ότι αυτός απλά «συντόνιζε»… Ο αντ’ αυτού υβριστής Πολάκης (ο άνθρωπος που λέει φωναχτά αυτά που θέλει ο Τσίπρας) ενώ ήξερε για τους νεκρούς και μετείχε των συσκέψεων έμεινε στην θέση του ακούνητος. Έχει να βγάλει πολλή δουλειά προεκλογικά…
