6ο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, στην Κωνσταντινούπολη
Οι διαδικασίες του φόρουμ γίνονται σε μια χώρα με πολλές ιδιαιτερότητες. Κατ’ αρχάς η Τουρκία είναι μια χώρα που δεν μπορεί κάποιος να την χαρακτηρίσει ευρωπαϊκή. Πατάει με το ένα πόδι στην Ευρώπη, με το άλλο στην Μέση Ανατολή, και αυτό από μόνο του δημιουργεί μια σύνθετη κατάσταση, τόσο στην εξωτερική της πολιτική όσο και στο εσωτερικό μέτωπο. Μάλιστα η έντονη δραστηριοποίηση το τελευταίο διάστημα του αντάρτικου του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) φέρνει στο προσκήνιο αυτή την ανοιχτή πληγή της Τουρκίας, τη στιγμή που λαμβάνει χώρα μια διοργάνωση στις διαδικασίες της οποίας περιλαμβάνονται αρκετές συζητήσεις για το κουρδικό ζήτημα. Αν κανείς προσθέσει και την κρίση στις σχέσεις με το Ισραήλ, με αφορμή τη δολοφονική επίθεση στον Στόλο αλληλεγγύης προ τη Γάζα αλλά και τη μεσολάβηση της Τουρκίας στο θέμα του πυρηνικού υλικού του Ιράν, καταλαβαίνουμε ότι το 6ο ΕΚΦ πραγματοποιείται εν μέσω μιας ρευστής κατάστασης στην Τουρκία αλλά και σε ολόκληρη την περιοχή. Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια χώρα που διεξάγεται μια σκληρή μάχη ανάμεσα στα κέντρα εξουσίας, το στρατιωτικό κατεστημένο και την κυβέρνηση Ερντογάν. Όπως και ότι και τα δυο κέντρα εξουσίας καταπνίγουν με όποιο τρόπο μπορούν κάθε προοδευτική και αριστερή φωνή. Όπως καταλαβαίνουμε, όλα τα παραπάνω χρωματίζουν τις διαδικασίες του φόρουμ με τρόπο αρκετά διαφορετικό από τον ως τώρα συνηθισμένο.
Κεντρικό θέμα η κρίση και η Ελλάδα
Βασικό θέμα που καθορίζει ως σήμερα Σάββατο την ατζέντα των εργαστηρίων, των σεμιναρίων και των συζητήσεων είναι η οικονομική κρίση. Η επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι και οι υποτελείς τάξεις σε όλη την Ευρώπη, αλλά και οι αντιστάσεις και τα αναχώματα που οφείλουν οι εργαζόμενοι να προβάλλουν αποτέλεσαν τα βασικά επίδικα των δύο πρώτων ημερών του 6ου ΕΚΦ. Όπως είναι φυσικό σε αυτό το πλαίσιο η οικονομική κρίση στην Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο των συζητήσεων, τόσο στις διαδικασίες όσο και στα πηγαδάκια έξω από τους χώρους των συζητήσεων, με την ελληνική αποστολή να μην προλαβαίνει να απαντά σε κάθε είδους ερωτήσεις.
Άλλωστε τις πρώτες δύο ημέρες των διαδικασιών του ΕΚΦ τα πιο πετυχημένα εργαστήρια, αν κρίνουμε από την προσέλευση του κόσμου, ήταν αυτά που αφορούσαν την ελληνική κρίση ή καλύτερα αυτά που περιείχαν απλώς στον τίτλο τους την λέξη Ελλάδα.
« Μπορούμε να χτίσουμε μια άλλη Ευρώπη, μετά την οικονομική και πολιτική κρίση στην Ελλάδα;», « Πως συνδέεται η ελληνική κρίση με τη συνθήκη της Λισσαβόνας;», «Είμαστε όλοι τελικά PIGS;» είναι μερικοί από τους τίτλους των εργαστηρίων που με αφορμή την οικονομική κρίση οι συμμετέχοντες, αφού μετέφεραν τις διαφορετικές τους εμπειρίες, συζήτησαν την περαιτέρω δυνατότητα δικτύωσης των εργαζομένων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και τις προοπτικές για κοινή και συντονισμένη δράση.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον την πρώτη ημέρα παρουσίασε και το εργαστήριο που αφορούσε τον κοινό αγώνα σε Ελλάδα και Τουρκία ενάντια στον εθνικισμό και στο μιλιταρισμό, αλλά και την αναγκαιότητα για μείωση των στρατιωτικών εξοπλισμών. Ήταν μάλιστα η μοναδική συζήτηση που προσέλκυσε κόσμο πέρα από τους συμμετέχοντες στο ΕΚΦ και καλύφθηκε εκτενώς από τα τουρκικά ΜΜΕ.
Άλλες ενδιαφέρουσες συζητήσεις είναι αυτές που διοργανώνονται από τον Αντιμπεριαλιστικό Χώρο, που είναι μια μορφή συσπείρωσης συλλογικοτήτων, ομάδων, κομμάτων και οργανώσεων που θέλουν να συνδέσουν τις διαδικασίες του φόρουμ με κινήματα που δραστηριοποιούνται τόσο στον ευρωπαϊκό χώρο όσο και στην Μέση Ανατολή.
Ακόμα μέσα στις επιδιώξεις τους είναι η συμβολή στον προσανατολισμό του φόρουμ στην ανάδειξη της κρίσης σαν κεντρικό ζήτημα και της αναγκαιότητας του συντονισμού των αγώνων και των κινημάτων ενάντια στις συνέπειες της.
Χαμένοι στη μετάφραση
Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές η Κωνσταντινούπολη δεν θυμίζει σε τίποτα πόλη που φιλοξενεί ευρωπαϊκό κοινωνικό φόρουμ.
Η πόλη κινείται στους κανονικούς της ρυθμούς και οι δημόσιες παρεμβάσεις των μελών του φόρουμ εξαντλήθηκαν στη συμμετοχή στην πορεία των γυναικών την Τετάρτη το απόγευμα. Μόνο η υπερβολική, ακόμη και για την Τουρκία, αστυνομική παρουσία να δημιουργεί μια αίσθηση ότι κάτι το διαφορετικό γίνεται αυτές τις ημέρες στην πόλη.
Τα συνδικάτα της Τουρκίας δεν στήριξαν όσο έπρεπε τη διοργάνωση του φόρουμ και η οργανωτική επιτροπή προσπαθεί να καλύψει τα κενά που υπάρχουν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το πρωί της πρώτης ημέρας δεν είχε προβλεφθεί να υπάρχει αυτόματη μετάφραση με αποτέλεσμα ένας κόσμος να αποχωρεί από τις αίθουσες εργαστηρίων και οι υπόλοιποι που παρέμεναν να προσπαθούν να μεταφέρουν τις ομιλίες, μεταφράζοντας ο ένας στον άλλο.
Σήμερα, Σάββατο στην πλατεία Ταξίμ θα γίνει η μεγάλη πορεία με τη συμμετοχή όλων των συλλογικοτήτων που παίρνουν μέρος στο φόρουμ, ενώ οι εργασίες του 6ο ΕΚΦ θα κλείσουν το πρωί της Κυριακής με τη συνέλευση των κινημάτων, όπου θα αποφασιστεί και ο επόμενος σταθμός του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ.
