Αλαμπουρνέζικος τίτλος για όποιον δεν θυμάται ή δεν έμαθε ποτέ.
1976, 30 Απρίλη: Ένας μαθητής 16 χρόνων, ο Σιδέρης Σιδηρόπουλος, μέλος της Κ.Ο. Μαχητής (οργάνωση της Εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς) κολλούσε αφίσες για την απαγορευμένη από την κυβέρνηση Καραμανλή πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση της Επαναστατικής Αριστεράς στην Πλατεία Κοτζιά. Οι δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτερικού είχαν προγραμματίσει μαζί με τους δοτούς κυβερνητικούς συνδικαλιστές συλλαλητήριο (νόμιμο αυτό) στο Πεδίο του Άρεως. Η αστυνομία κυνήγησε το νεαρό. Στη Μεταπολίτευση η αφισοκόλληση δεν ήταν μια απλή υπόθεση, πολύ περισσότερο για προπαγάνδιση μιας παράνομης διαδήλωσης. Η καραμανλική «νεοδημοκρατία» επεδίωκε την επιβολή ενός ειδικού καθεστώτος αυταρχισμού και ποινικοποίησης. Υπό το πρίσμα της «προληπτικής» ενοχοποίησης της Επαναστατικής Αριστεράς, στο στόχαστρο είχε τεθεί ο ριζοσπαστισμός της νεολαίας και η δυναμική χειραφέτησης ευρύτατων λαϊκών και εργατικών στρωμάτων. Το πολιτικό συμβόλαιο της Μεταπολίτευσης επαληθεύονταν επί του πρακτέου. Η Αριστερά, η ρεφορμιστική ή αλλιώς «επίσημη», σύμφωνα με την ορολογία της εποχής, δεν ήταν αμέτοχη. Δοκιμαζόταν η νομιμοφροσύνη της στις απαγορεύσεις και τα «εκτός νόμου», που κάθε φορά διέταζε η Δεξιά.
Ο Σιδέρης διασχίζοντας την Πειραιώς για να αποφύγει τη σύλληψη, παρασύρθηκε από αυτοκίνητο. Την επόμενη μέρα κατέληξε. Το ίδιο βράδυ σε ένα άλλο «περίεργο» δυστύχημα πέθανε ο αγωνιστής Αλέκος Παναγούλης. Στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση τα συνθήματα «Ένας στο χώμα χιλιάδες στον αγώνα» και «Το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει» κυριαρχούν. Στις 4 Μάη από το Πολυτεχνείο ξεκινούσε η πορεία για το νεκρό μαθητή. Απαγορευμένη επίσης. Οι αύρες (μίνι άρματα της αστυνομίας που εφορμούσαν κατά των διαδηλωτών εκτοξεύοντας δακρυγόνα) είχαν στηθεί στη Χαλκοκονδύλη. Μπροστά στον όγκο, τη δυναμική και την αποφασιστικότητα δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών που είχαν πολιτική κάλυψη μόνο από τις οργανώσεις της -κατ’ ουσία εκτός νομιμότητας- Επαναστατικής Αριστεράς, οι αύρες παραμέρισαν. Για πρώτη φορά μια αστυνομική απαγόρευση καταλύονταν στην πράξη. Τα συνθήματα «Κάτω η νέα τρομοκρατία», «Σιδέρη ζεις εσύ μας οδηγείς», «Έπεσε για την Κοτζιά, την Πρωτομαγιά» δονούσαν, συγκινούσαν, εμψύχωναν. Την επομένη, στις 5 Μάη, στην κηδεία του Παναγούλη συγκεντρώθηκε ένα εκατομμύριο κόσμος. Λίγες εβδομάδες μετά, 25 Μάη στην πανοικοδομική απεργία, δεκάδες τραυματίζονται από την άγρια αστυνομική βία, ενώ μια μικροπωλήτρια, η Αναστασία Τσιβίκα πεθαίνει παρασυρμένη από διερχόμενη αύρα. Άλλο ένα «ατύχημα»!
Τα θυμηθήκαμε όλα τούτα, μέρες που είναι, με αφορμή την εκπομπή του Α. Βάκη στον 105,5 Στο Κόκκινο, όπου ο Τ. Κατίντσαρος τότε μέλος της Κ.Ο. Μαχητής, σήμερα στέλεχος του ΝΑΡ, διηγήθηκε τα γεγονότα του Μάη του 1976. Συγκίνηση, ρίγος, πείσμα, προβληματισμός…
Θητεία Τυμβωρύχου
εκτελεί η «σειρά» του ’69
