Περήφανος ναιναικισμός
Κυρ Γιάννη,
Σε άκουσα τις προάλλες να λες ότι στα ταξίδια σου ντρέπεσαι που είσαι Έλληνας, με αυτά που ακούς για τον τόπο σου και τους συμπατριώτες σου. Ενδεχομένως, να εμφύσησες παρόμοια αισθήματα στους πολίτες στους οποίους δημαρχεύεις όταν επιλέγεις το ρόλο της εμπροσθοφυλακής στον στρατό των ναιναίκων (γνωρίζεις, φαντάζομαι, τις εστί ναιναίκος, συνώνυμος του τουρκοπροσκυνημένου), ως κύριος ομιλητής τους στο Σύνταγμα. Σε ακόμη μεγαλύτερη στάθμη ανέβηκε η αιδώς των συμπολιτών σου, όταν συνυπολόγισαν ότι η σχετική δήλωση πραγματοποιήθηκε στο κανάλι του ΔΝΤ εν Ελλάδι, υπό την προσχηματική ονομασία Σκάι. Ο δίαυλος του Άρη -μαγαρίζει και το όνομα ο αχρείος- και του Μπάμπη, ο οποίος συνωνυμεί με γραφείο Τύπου των απανταχού τραπεζιτών. Αλλά, προφανώς, είναι μεγάλη η υποχρέωσή σου προς αυτούς οι οποίοι έχουν αναλάβει την εργολαβία να πείσουν τους Θεσσαλονικείς ότι τώρα -ναι!- έχουν τον καλύτερο δήμαρχο. Κι ας αποτελεί απλώς την κοσμοπολίτικη εκδοχή του προηγηθέντος «βλαχοδημάρχου»…
Κι ενώ, κυρ Γιάννη, οι ανοιχτοί κάδοι χάσκουν, πλημμυρίζοντας την πόλη με μια βαριά εσάνς σκουπιδιών, η Τσιμισκή δεν διαθέτει χώρο ούτε για τριπλοπαρκάρισμα, εσύ επιλέγεις να ασχοληθείς με τα μείζονα πολιτικά προβλήματα διότι, έτσι κι αλλιώς, τούτος ο περήφανος ναιναικισμός στέκει ικανός να σε επανεκλέγει για πολλές τετραετίες ακόμη – ζωή να ’χεις. Αφού η Αθήνα αποτελεί το εκλογικό σου κέντρο, λογικό είναι να επιλέξεις αυτήν ως τόπο της κεντρικής προεκλογικής ομιλίας σου. Ασφαλώς, είναι εκτιμητέα η αγωνία σου για τον ενδεχόμενο εθνικό διχασμό τον οποίον δύναται να επιφέρει το δημοψήφισμα και ανάλογα εκτιμητέα είναι η απόφασή σου να λάβεις ανοιχτά θέση υπέρ του «ναι», καταμεσής της Ελλάδος. Πραγματικά, μια κίνηση κατευνασμού των πολιτικών παθών. Φαίνεται ότι στη δημαρχευόμενη από εσένα Θεσσαλονίκη είναι βέβαιο ότι το «ναι» θα επικρατήσει με ποσοστά ολοκληρωτισμού, οπότε δεν τίθεται θέμα διχασμού των πολιτών της, σύμφωνα με τους φόβους σου.
Ευτυχώς, πάντως, οι φόβοι σου είναι άκυροι, προερχόμενοι από τη φιλική προς εσένα «ρεπούσια» Ιστορία, αφού κανένα δημοψήφισμα, από τα τέσσερα τα οποία πραγματοποιήθηκαν στη Ελλάδα τον προηγούμενο αιώνα, δεν αποτέλεσε πηγή υπέρμετρο του φανατισμού και διχασμού – αντίθετα αυτό συνέβη πάμπολλες φορές σε βουλευτικές εκλογές. Ούτε το 1924, ούτε στο νόθο δημοψήφισμα του 1935, με τη γελοιότητα Κονδύλη, ούτε στα δύο πρόσφατα του 1973 και του 1974 σημειώθηκαν έκτροπα και επεισόδια. Εύχομαι, αλήθεια, να μη θυμούνται οι συμπολίτες σου στις επόμενες δημοτικές εκλογές τις σημερινές σου θέσεις και τοποθετήσεις και υλοποιηθούν οι διχοφοβίες σου σε χρόνο μέλλοντα και με επίκεντρο εσένα τον ίδιο.
Βασίλης Κεχαγιάς
