Ένα απλό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί πριν απ’ όλα, περνά σε δεύτερη μοίρα μπροστά στην «ταλαιπωρία» των επιβατών.
Τα αιτήματα της απεργίας, η στόχευση ενός αγώνα δεν φαίνεται να απασχολούν. Το ότι ο αγώνας δίνεται ενάντια στο πιο ασύδοτο τμήμα του κεφαλαίου, που είναι το εφοπλιστικό και πάλι δεν απασχολεί. Το δικαίωμα στη διεκδίκηση, το δικαίωμα στη δουλειά και τη διασφάλιση όρων ικανοποιητικής επιβίωσης, γίνεται προσπάθεια να αντιπαρατεθεί γενικά με το δικαίωμα στη μετακίνηση των επιβατών. Οι οποίοι επιβάτες μπορεί να είναι απολυμένοι από το Μετρό, συμβασιούχοι των δήμων που κινδυνεύουν να χάσουν τη θέση τους, επισφαλώς εργαζόμενοι ή κακοπληρωμένοι εργάτες, άνεργοι…
«Τι ζητούν από το συνδικαλιστικό κίνημα;», αναρωτιέται ο πρόεδρος της ΠΕΜΕΝ, Σάββας Τσιμπόγλου. «Τη μερική ή και συνολική άρση συνδικαλιστικών ελευθεριών όταν έχουν τέτοια δραστηριότητα, όπως ο τουρισμός. Εμείς διαφωνούμε με αυτή την οπτική των πραγμάτων. Με το Μνημόνιο θα βαθύνουν οι αντιθέσεις μεταξύ αυτών που κατέχουν τα μέσα παραγωγής και ελέγχου της οικονομίας και των εργαζομένων και θα μπαίνει πιο έντονα το θέμα του περιορισμού της συνδικαλιστικής δράσης, με προκάλυμμα ότι θίγονται άλλες κοινωνικές ομάδες».
Ανεξάρτητα από το ποιος εξαγγέλλει την απεργία, αν είναι το ΠΑΜΕ ή το σωματείο εργαζομένων στο Μετρό, η υπεράσπιση του δικαιώματος διεκδίκησης είναι πρώτιστο καθήκον όλου του συνδικαλιστικού κινήματος. Η συζήτηση για την οργάνωση ενός αγώνα, η μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητά του, η ανάπτυξη πλατιών συμμαχιών και η ένταξή του σε ένα συνολικό σχέδιο κινητοποίησης των εργαζομένων ενάντια στα μέτρα κυβέρνησης – Ε.Ε. – ΔΝΤ, μπορεί να ανοίξει μέσα στις διαδικασίες του εργατικού κινήματος.
«Τι ζητούν από το συνδικαλιστικό κίνημα;», αναρωτιέται ο πρόεδρος της ΠΕΜΕΝ, Σάββας Τσιμπόγλου. «Τη μερική ή και συνολική άρση συνδικαλιστικών ελευθεριών όταν έχουν τέτοια δραστηριότητα, όπως ο τουρισμός. Εμείς διαφωνούμε με αυτή την οπτική των πραγμάτων. Με το Μνημόνιο θα βαθύνουν οι αντιθέσεις μεταξύ αυτών που κατέχουν τα μέσα παραγωγής και ελέγχου της οικονομίας και των εργαζομένων και θα μπαίνει πιο έντονα το θέμα του περιορισμού της συνδικαλιστικής δράσης, με προκάλυμμα ότι θίγονται άλλες κοινωνικές ομάδες».
Ανεξάρτητα από το ποιος εξαγγέλλει την απεργία, αν είναι το ΠΑΜΕ ή το σωματείο εργαζομένων στο Μετρό, η υπεράσπιση του δικαιώματος διεκδίκησης είναι πρώτιστο καθήκον όλου του συνδικαλιστικού κινήματος. Η συζήτηση για την οργάνωση ενός αγώνα, η μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητά του, η ανάπτυξη πλατιών συμμαχιών και η ένταξή του σε ένα συνολικό σχέδιο κινητοποίησης των εργαζομένων ενάντια στα μέτρα κυβέρνησης – Ε.Ε. – ΔΝΤ, μπορεί να ανοίξει μέσα στις διαδικασίες του εργατικού κινήματος.
Γ.Κ.
Σχόλια
