Η κλεπτοκρατία ζει και βασιλεύει
Του Χρίστου Καραμάνου
Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει προχωρήσει τις διαπραγματεύσεις με τους Παραχωρησιούχους των αυτοκινητοδρόμων και ετοιμάζει να ανακοινώσει, πανηγυρικά, τις νέες συμφωνίες. Θα μιλήσουν για επανεκκίνηση των έργων και χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Πρόκειται για νέα μεγάλα «δώρα» στους εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους. Πρόκειται για μια νέα μεγάλων διαστάσεων υπόθεση διαπλοκής που από τη μια έχει τους αετονύχηδες μεγαλοεργολάβους και μιντιάρχες και από την άλλη το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.
Το νέο κόλπο γκρόσο, το οποίο ετοιμάζει η τρικομματική συγκυβέρνηση διά του υπουργού Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκη και του αναπληρωτή υπουργού Στ. Καλογιάννη, αποσκοπεί στο να διασώσει τη διαπλεκόμενη ολιγαρχία φορτώνοντας νέα βάρη στις πλάτες των πολιτών. Παράλληλα, έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία, καθώς αποτελεί πεδίο ανασυγκρότησης των συμμαχιών και των μηχανισμών διαπλοκής. Οι συμφωνίες για την επανεκκίνηση των 4 μεγάλων οδικών αξόνων προβλέπουν την καταβολή στους Παραχωρησιούχους 280 εκατ. ευρώ έναντι αβάσιμων απαιτήσεών τους. Ζεστό χρήμα από το Δημόσιο Ταμείο. Από δημοσιεύματα, όμως, αναπαράγεται ότι το ποσό αυτό θα υπερβεί τα 400 εκατ. ευρώ, ενώ ορισμένοι μιλούν για 800 εκατ. ευρώ. Φαίνεται ότι όταν δίνεις λεφτά αναιτιολόγητα και μάλιστα έχοντας την εντύπωση ότι δεν θα ελεγχθείς, όταν επιπλέον τα δίνεις σε καναλάρχες, τότε το βαρέλι δεν έχει πάτο. Η νέα αυτή μεγάλη υπόθεση διαπλοκής αποτελεί κρας τεστ για την Αριστερά και ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, που είναι η μόνη ουσιαστικά δύναμη που αναγνωρίζει και καταγγέλλει το καθεστώς κλεπτοκρατίας, το «τρίγωνο της αμαρτίας» όπως το χαρακτηρίζει ο Αλ. Τσίπρας – πολιτικό σύστημα, τραπεζίτες, μιντιάρχες / μεγαλοεργολάβοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που με την αποφασιστική παρέμβασή του ουσιαστικά απέτρεψε το να κουκουλωθεί το σκάνδαλο SIEMENS, ύψους 2 δισ. ευρώ, θα βρεθεί σε μετωπική σύγκρουση με τον πυρήνα της εγχώριας διαπλοκής. Την ίδια στιγμή η υπόλοιπη Αριστερά και ορισμένες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ υποβαθμίζουν το ζήτημα, θεωρούν αποπροσανατολιστικές τις αιχμές για την κλεπτοκρατία και το πολιτικό σύστημα και εμμένουν σε μια μονομερή ανάγνωση όπου υπάρχει αποκλειστικά και μόνο καπιταλιστικό σύστημα και εκμετάλλευση. Είναι, άραγε, τόσο δύσκολο να αντιληφθούν αυτό για το οποίο βοά η πραγματικότητα, ότι ο αδύναμος κρίκος της πολιτικής εξουσίας στην Ελλάδα σήμερα είναι το πλήρως απονομιμοποιημένο στη λαϊκή συνείδηση πολιτικό σύστημα της διαπλοκής και της κλεπτοκρατίας και το ειδικό μνημονιακό καθεστώς;
