Χρέη τυμβωρύχου εκτελεί ο Ιοβόλος
Η ιστορία είναι λίγο-πολύ γνωστή και δεν έχει να ζηλέψει και πολλά από μια κανονική σκευωρία. Πέντε Έλληνες φοιτητές συμμετέχουν στη διαδήλωση στο Μιλάνο, την Πρωτομαγιά 2015. Μία μέρα μετά προσάγονται από την ιταλική αστυνομία με κριτήριο ότι βγήκαν από ένα κατειλημμένο κοινωνικό χώρο, που λειτουργούσε ως κέντρο ενημέρωσης. Κρατούνται επί ώρες, χωρίς παρουσία δικηγόρου ή διερμηνέα. Κατόπιν αφήνονται κι επιστρέφουν στην Ελλάδα χωρίς να τους έχει απαγγελθεί καμία κατηγορία. Έξι μήνες μετά, συλλαμβάνονται από την Ελληνική Αστυνομία με ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, γιατί «θεάθηκαν να συμμετέχουν σε επεισόδια» στη διαδήλωση της no expo στο Μιλάνο. Κρατούνται 24 ώρες, δεν προφυλακίζονται και τώρα περιμένουν την απόφαση του Συμβουλίου Εφετών που θα αποφασίσει αν θα εκδοθούν στην Ιταλία (σε μια ξένη χώρα, με όλες τις δυσχέρειες που φαντάζεται κανείς). Αν θα μείνουν, δηλαδή, προφυλακισμένοι κανένα δωδεκάμηνο (και επιπλέον) για να δικαστούν κάποτε…
Τα ιταλικά ΜΜΕ έχουν ήδη δικάσει και καταδικάσει τους 5 και προετοιμάζουν το σκηνικό που θα παρουσιάσει την υπόθεση σαν μέγιστη επιτυχία των ιταλικών διωκτικών αρχών και συνακόλουθα της κυβέρνησης, που περνάει τα μέτρα λιτότητας στη γειτονική χώρα εν μέσω της κρίσης της, λένε γονείς και συγγενείς των πέντε φοιτητών. Σε κείμενό τους που έδωσαν στη δημοσιότητα, αναφέρουν και άλλα σημαντικά:
«Είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για πολιτικές διώξεις και για την ποινικοποίηση της συμμετοχής σε διαδηλώσεις σε διεθνές επίπεδο. Είναι ξεκάθαρο, επίσης, ότι η ευθύνη βαραίνει την ελληνική κυβέρνηση. Η Ελλάδα έχει απόλυτο δικαίωμα να δικάσει τους πολίτες της στη χώρα τους. Έχει δικαίωμα από τον ποινικό κώδικα να δικάσει τους εκζητούμενους σε ελληνικό έδαφος, από ελληνικά δικαστήρια, σύμφωνα με τους ελληνικούς νόμους και τις ελληνικές δικονομικές εγγυήσεις. Απαιτείται χρόνος 10 λεπτών και η πολιτική βούληση για να γίνει αυτό. Αντ’ αυτού, διαβάζουμε σε ιταλικά Μέσα (Corriere Della Sera, Omnimilano) ότι ήδη επιχειρούνται συμφωνίες σε επίπεδο υπουργείων Δικαιοσύνης Ελλάδας και Ιταλίας, να εκδοθούν οι 5 εκζητούμενοι, να δικαστούν στην Ιταλία αλλά να εκτιθεί η ποινή τους στην Ελλάδα. Αν αυτό αληθεύει, τότε μιλάμε για την αντίληψη του δοσιλογισμού που διαπερνάει το ελληνικό κράτος, χαρακτηρίζοντας διαχρονικά τις κυβερνήσεις του. Και θα είναι η σημερινή κυβέρνηση τελικά που θα αποφασίσει αν θα υποκλιθεί στη δικονομική θωράκιση του ευρωπαϊκού εφιάλτη: αν θα ενεργοποιήσει ένα υπερεργαλείο καταστολής, που από τη μια περιστέλλει τις αρμοδιότητες των εθνικών δικαστηρίων, αφού δεν δίνει τη δυνατότητα στον εγχώριο δικαστή να εξετάσει τη βασιμότητα της υπόθεσης, ακόμα κι αν φαίνεται ότι πρόκειται για σκευωρία. Και από την άλλη θα χρησιμοποιηθεί για πρώτη φορά εναντίον εκείνων που επιλέγουν να είναι πολιτικά υποκείμενα, γιατί τι άλλο μπορεί να είναι μια συγκέντρωση ή μια πορεία, παρά μια κατ’ εξοχήν πολιτική μορφή δράσης; Θα είναι υπεύθυνη για την αναβίωση της παλιάς, γνωστής φράσης “σε τυλίγουν σε μια κόλλα χαρτί”… Και αυτή τη φορά δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι την εκβιάζουν οι δανειστές με την περίφημη διακοπή της ρευστότητας».
