Ανοίγουν τα πάντα λόγω καλοκαιριού (πάλι με τυχοδιωκτικό τρόπο) και αναμένονται οι τουρίστες. Πολιτικός κόσμος, κυβέρνηση και επιχειρηματικός κόσμος σχεδιάζουν το πώς θα «απορροφηθούν» τα λεφτά (και είναι πολλά τα λεφτά…) του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Ποιος θα διαχειριστεί το πακέτο, ποιοι θα ωφεληθούν από αυτό, δηλαδή μεγάλος ανταγωνισμός με πολλά επεισόδια. Οι δημοσκοπήσεις σαν να βγαίνουν με καρμπόν, δεν παρουσιάζουν καμία έκπληξη. Η κοινωνία ζαλισμένη, κουρασμένη, παρακολουθούσε στην καραντίνα τις «Άγριες μέλισσες» κι όταν τελείωσε το σίριαλ για φέτος, παρακολουθεί παγωμένη και αποσβολωμένη το έγκλημα στα Γλυκά Νερά – όπου ο πιλότος έγινε πρώτα τέρας και μετά «Μπάμπης». Κι αμέσως μετά βλέπει τι έκανε ένας παπάς στην Μονή Πετράκη με το βιτριόλι. Από κοντά καύσωνας, χρέη, αλλά και σχέδια για αποδράσεις κάθε είδους.
Ναι, αλλά η κυβέρνηση δεν σταματά το «έργο» της, και η αντιπολίτευση της κρατά γερά το φανάρι. Είναι εντελώς ψεύτικη εικόνα ότι τάχα συγκρούονται δύο παρατάξεις, δύο κόσμοι, δύο πολιτικές.
Το μήνυμα που ελήφθη από όλους
Για τα επόμενα χρόνια, όσο αφορά την οικονομική πολιτική δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν που χαράσσει το πακέτο των 50-60 δισεκατομμυρίων του Ταμείου Ανάκαμψης. Αυτό το έχουν χωνέψει καλά όλοι: πολιτικός και επιχειρηματικός κόσμος. Σε αυτόν τον καμβά θα προχωρήσουν ό,τι και να γίνει στο πολιτικό επίπεδο. (κάνουμε μια αφαίρεση για το τι μπορεί να προκληθεί από την πορεία της πανδημίας, που καθόλου δεν έχει τελειώσει).
Γιατί λέμε ότι όλοι έχουν ευθυγραμμιστεί; Πρώτον: Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ υπερψήφισαν από κοινού στην ευρωβουλή το Ταμείο Ανάκαμψης. Επιπλέον ο αντιπρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου, κοτζάμ Παπαδημούλης (με επιδόσεις στο εγχώριο real estate χαμηλής έντασης…), υπερθεμάτισε το πρόγραμμα, διευκρινίζοντας πως δεν πρέπει να πάει το «πακέτο» μόνο στους λίγους.
Στη Βουλή, όταν ψηφίζονταν το εργασιακό Χατζηδάκη-Μητσοτάκη, όλα τα κόμματα πήραν μέρος, ψηφίζοντας πολλά άρθρα από κοινού –παρά τις διακηρύξεις για «έκτρωμα»– ώστε να δείξουν ότι τηρούν τα όρια που έβαλε η ευρωενωσιακή διοίκηση…
Ο κ. Τσίπρας μίλησε για την ανάγκη θεσμοθέτησης του Ταμείου Ανάκαμψης ως «μόνιμου αναπτυξιακού μηχανισμού» ζητώντας από τους ευρωσοσιαλιστές «να επιμείνουμε για να αξιοποιηθεί παραγωγικά και με δίκαιους όρους στις χώρες μας».
Ακόμα και η ΓΣΕΕ δείχνει ρεαλισμό και αναφέρει: «Οι πόροι που θα χρηματοδοτήσουν το Ελληνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας μπορούν να πυροδοτήσουν την αναγκαία αλλαγή αναπτυξιακού υποδείγματος, εφόσον είναι αποτελεσματική η αξιοποίησή τους. Η Γενική Συνομοσπονδία έχει καταθέσει συγκεκριμένη πρόταση για τη μετάβαση της χώρας σε ένα βιώσιμο και δίκαιο υπόδειγμα ανάπτυξης, με ισορροπημένη κλαδική και τομεακή πολιτική που θα επιταχύνει τον ψηφιακό και πράσινο μετασχηματισμό της οικονομίας» (Η ελληνική οικονομία και η απασχόληση, Ετήσια Έκθεση 2021).
Και βεβαίως προαπαιτούμενο είναι να λέει η χώρα σε όλα τα όργανα Ε.Ε. και ΝΑΤΟ «ναι σε όλα», χωρίς πολλές αντιρρήσεις. Διαφορετικά η στρόφιγγα του Ταμείου θα σφίξει.
Η κυβέρνηση δεν σταματά το «έργο» της, και η αντιπολίτευση της κρατά γερά το φανάρι: είναι εντελώς ψεύτικη εικόνα ότι τάχα συγκρούονται δύο παρατάξεις, δύο κόσμοι, δύο πολιτικές
Με πνεύμα Πρεσπών παντού
Πριν δύο μέρες πραγματοποιήθηκε η περίφημη σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. στην οποία θα καθορίζονταν οι σχέσεις Ε.Ε.-Τουρκίας και ίσως σε αυτήν να υπήρχαν κυρώσεις εφόσον και εάν κ.λπ. κ.λπ.
Στη σύνοδο τα ψηφίζουμε όλα, εκφράζουμε μάλιστα και την ικανοποίησή μας για τις αποφάσεις. Ποιες αποφάσεις; Όσον αφορά την Τουρκία, ορισμένες φράσεις για το Κυπριακό (μετά από πίεση της κυπριακής πλευράς) που δεν πολυενοχλούν την Άγκυρα, και καμία απολύτως νύξη για κυρώσεις. Αντίθετα, ικανοποίηση για την «υποχώρηση της έντασης στην περιοχή της Μεσογείου». Και, για να μην ξεχνάμε, 5 δισεκατομμύρια στην Τουρκία για τη «φιλοξενία» των προσφύγων στο έδαφός της.
Η Ελλάδα είχε (και ακόμα έχει, αν θέλει) το όπλο του βέτο, ειδικά για την Τελωνειακή Ένωση Ε.Ε.-Τουρκίας. Παρ’ όλα αυτά, αντί να το χρησιμοποιήσει ή να το θυμίσει έστω, φρόντισε με την αποδοχή της τουρκικής πρότασης «διαλόγου για όλα και χωρίς προϋποθέσεις» και μάλιστα «χωρίς τη διαμεσολάβηση τρίτων» να καλλιεργηθεί το κλίμα που ήθελε ο Ερντογάν ενόψει της συνόδου κορυφής.
Και να η πατριωτική φωνή του ημίσεως του διπολισμού του ενάμισι κόμματος, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ: Να πιέσουμε δια της τελωνειακής ένωσης ώστε να πάμε στην Χάγη! «Η έναρξη της αναθεώρησης τελωνειακής ένωσης που αποφασίζεται σήμερα πρέπει να συνδεθεί με την υποχρέωση της Τουρκίας να προσφύγει μαζί με την Ελλάδα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ».
Τόσο ο Μητσοτάκης, όσο και (πολύ περισσότερο) ο Τσίπρας, χρεώνονται για τα καμώματα του Ζάεφ σχετικά με την ονομασία της πρώην FYROM, όπως χρεώνονται τον εφησυχασμό απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό. Ποιος είναι πιο ενδοτικός; Να ένα κουίζ σχετικά με την εφαρμοζόμενη πολιτική. Τα λέμε επειδή αρκετοί από τον ονομαζόμενο πατριωτικό χώρο γέρνουν προς τη μητσοτακική πλευρά, τρέφοντας (πάλι) αυταπάτες… Το ενάμισι κόμμα του διπολισμού είναι αρραγές στις υποχρεώσεις προς ΗΠΑ και Γερμανία. Όποιος έχει αντίθετη γνώμη πρέπει να ξέρει ότι θα βρει εμπόδια από αυτές…
Προς το παρόν με μια ντρίμπλα ο Μητσοτάκης εμφανίζεται να καθυστερεί τα 3 μνημόνια που πρέπει να εγκρίνει για την συμφωνία των Πρεσπών, και έτσι αναβάλλει τυχόν αντιδράσεις από Σαμαρά-Καραμανλή.
Η υποτέλεια στο τετράγωνο
Οι σχέσεις με τις ΗΠΑ είναι μεγάλο κεφάλαιο, και ο ενάμισης διπολισμός δεν μπορεί να το παρακάμψει. Για παράδειγμα οι ΗΠΑ πιέζουν να πάρουμε τις δικές τους φρεγάτες, που μάλλον είναι ακατάλληλες (το Militaire γράφει ότι οι ΗΠΑ «έχουν “ξεστοκάρει” και αρκετό από το αμυντικό υλικό που θα τους κόστιζε να καταστρέψουν. Το έδωσαν σε εμάς, και εταιρείες τους θα αναλάβουν να το “συνεφέρουν”!»). Θυμάστε τον πρώην στρατιωτικό ακόλουθο της πρεσβείας Ρομπ Παλμ, που μας είχε χαρακτηρίσει «ζητιάνους», γράφοντας στο τουίτερ «οι ζητιάνοι δεν μπορούν να έχουν επιλογές»; Αποχωρώντας από τη θέση του, δραστηριοποιείται επαγγελματικά ακόμα στην Ελλάδα, ως στέλεχος πλέον της εταιρείας ΟΝΕΧ (Ναυπηγεία Σύρου)…
Στα πλαίσια αυτά κλήθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ στην πρεσβεία για να «ενημερωθεί» για τις αμερικάνικες φρεγάτες. Η ενημέρωση έγινε από την Μισέλ Σάιντερς, επί της ουσίας νούμερο 2 της πρεσβείας των ΗΠΑ, η οποία συναντήθηκε με τον αναπληρωτή τομεάρχη Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργο Τσίπρα και τον Βαγγέλη Καλπαδάκη, διπλωματικό σύμβουλο του Αλέξη Τσίπρα. Στις 25 Ιουνίου ο «εξάδελφος», οπαδός της «διαρκούς επανάστασης, με στάδια βέβαια», εξέφρασε στη Βουλή τις ανησυχίες του γιατί καθυστερεί η απόφαση για την ενίσχυση του πολεμικού ναυτικού…
Όμως η υποτέλεια βαράει κόκκινο. Λήγει η θητεία του στρατιωτικού ακόλουθου της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα. Επισημαίνει ο Δήμος Βερύκιος, που δεν είναι βέβαια αριστεριστής: «Σύσσωμη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του υπουργείου Άμυνας, καθώς και ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού, παρέστησαν στη δεξίωση του Ακόλουθου Άμυνας των ΗΠΑ στην Ελλάδα, πλοιάρχου Τίμοθι Κέτερ, που παρέθεσε στην Αμερικανική Πρεσβεία με αφορμή την αποχώρησή του από την Αθήνα… παραβιάζοντας κάθε έννοια πρωτοκόλλου και εθνικής αξιοπρέπειας».
Συμπέρασμα
Προσδιορίσαμε τον διπολισμό ως «ενάμισι» γιατί η μεν Ν.Δ. διατηρεί μια σημαντική δύναμη, έστω κι αν ωραιοποιείται και σπρώχνεται το ποσοστό της, ο δε ΣΥΡΙΖΑ –και η λοιπή αντιπολίτευση– είναι ανύπαρκτος πολιτικά, δεν έχει ρεύμα. Ο διπολισμός, όπως και το ταγκό, θέλει δύο για να λειτουργεί…
Επειδή έρχονται ταρακουνήματα γενικώς, και το γνωρίζουν πολλοί, κυκλοφορούν φήμες για κυβερνήσεις συνεργασίας, ή ακόμα και για κυβέρνηση με επικεφαλής τον Μαργαρίτη Σχινά, νυν επίτροπο της Ε.Ε. για τη μετανάστευση. Ίσως να μην χρειαζόμαστε ακριβώς τραπεζίτη στο Ελλάντα…
