Πείτε μας το στόχο της σημερινής συνάντησης;
Οι συνθήκες είναι κατάλληλες. Φέτος είναι το Διεθνές Έτος Συνεργατισμού. Η ψαλίδα μεταξύ των τιμών παραγωγών και των τιμών καταναλωτή στην ελληνική πραγματικότητα είναι μεταξύ 5 με 8 σύμφωνα με το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Στην υπόλοιπη Ευρώπη η ψαλίδα είναι μεταξύ 2 με 2,5. Άρα το υπόλοιπο είναι λάθος οργάνωση της αγοράς.
Ξεκίνησε λόγω της κρίσης το κίνημα της πατάτας, το οποίο είναι από την πλευρά των καταναλωτών. Σήμερα γίνεται μια πανελλαδική προσπάθεια μαζί με τους προέδρους Νέων Αγροτών Αχαΐας, Πρέβεζας και Λάρισας για να δούμε πώς μπορούμε να οργανώσουμε αγορές αγροτών, γιατί αυτές που κυκλοφορούν στην Ελλάδα ως «λαϊκές αγορές» είναι μαϊμού αγορές, ένα υβρίδιο, το οποίο δεν συναντάται πουθενά ούτε στην Ευρώπη ούτε στην Αμερική ούτε στην Ιαπωνία.
Παντού υπάρχουν αγορές παραγωγών. Εμείς θέλουμε να γίνουν τέτοιου είδους αγορές, ώστε να έρθουν σε επαφή οι ελεύθεροι παραγωγοί με τους ελεύθερους καταναλωτές. Να δημιουργηθούν καταναλωτικοί συνεταιρισμοί και συνεταιρισμοί παραγωγών ή να δημιουργηθούν δημοπρατήρια για τις μεγάλες αγορές. Τίποτα απ’ αυτά δεν λειτούργησε στην ελληνική πραγματικότητα, οπότε ο αγρότης εξωθείται να ξαναγίνει κολίγος. Ας μην ξεχνάμε και το Κιλελέρ.
Για ποιο λόγο έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο;
Φτάσαμε σε αυτό το σημείο σε μια προσπάθεια η εξουσία να έχει σχέσεις εξάρτησης με όλα τα σημεία παραγωγής. Είτε μιλάμε με επιδοτήσεις είτε με την υπόλοιπη αγορά για να μπορούν να ελέγχουν όλο τον κόσμο. Ας μην ξεχνάμε όταν κάλεσαν τον Βενιζέλο να αναλάβει τη διοίκηση της Ελλάδας, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να την σπάσει σε 6.300 δήμους και κοινότητες. Μας πήρε χρόνια για να καταλάβουμε το λάθος και να εφαρμόσουμε τον Καλλικράτη για να ξαναποκτήσουν οι δήμοι και οι κοινότητες αναπτυξιακή προοπτική. Και αυτό θα επιτευχθεί αν δημιουργήσουμε στεγασμένους χώρους αγροτικών αγορών.
Θέλει το κράτος το μοντέλο που οραματίζονται οι καταναλωτές και οι παραγωγοί;
Το κράτος θέλει ένα πράγμα το οποίο να εξαρτάται από αυτό και να έχει ανθρώπους που να μπορεί να συνομιλήσει. Άρα δεν το ενδιαφέρει αυτό που θέλουμε εμείς. Αλλά τώρα έχουμε 330 δήμους, που είναι ο πόλος της εξουσίας η δημοκρατία.
Πιστεύετε πως θα υπάρξει οργανωμένη απάντηση από το κράτος;
Ναι, βέβαια. Μπορεί να στείλει το ΣΔΟΕ, γιατί όλα αυτά είναι πειραματικά, πιλοτικά, κινηματικά. Είναι πολλά τα κενά στα οποία μπορούν να πατήσουν για να μπορέσουν να το ελέγξουν όλο αυτό.
Ποιο είναι το επόμενο βήμα από τους παραγωγούς;
Το επόμενο βήμα είναι η δημιουργία συνεταιριστικών οργανώσεων από πλευράς παραγωγών για να έρθουν σε επαφή με τους καταναλωτικούς συνεταιρισμούς και τις αγορές αγροτών.
Γι’ αυτό και θέλουμε να ψηφιστεί στη Βουλή η τροπολογία για τη μονιμοποίηση των αγορών παραγωγών. Οι μόνες που λειτουργούν αυτή τη στιγμή είναι 42 αγορές βιοκαλλιεργητών και μια αγορά αγροτών στη Θράκη, παρόλο που θεωρούνται παράνομες, διότι δεν υπάρχει νομοθεσία που να τις κατοχυρώνει. Γι’ αυτό και οι συχνές παρεμβάσεις του ΣΔΟΕ. Πρέπει να προσπαθήσουμε, να αναμετρηθούμε με τις δυνάμεις μας. Δυστυχώς, υπάρχει ακόμη έντονο το κομμάτι αυτών που βολεύονται με τις επιδοτήσεις και δεν είναι έτοιμοι να μπουν στη διαδικασία της αγοράς. Πρέπει να βρούμε τρόπο να αντιδράσουμε.
