στήλες

Σπουδαία αξιακή κατάκτηση, ισχυρό ιδεολογικό όπλο, αυτή η ιδέα του «συλλογικού» που η Αριστερά την έκανε στάση ζωής και εργαλείο σημαντικών κοινωνικών κατακτήσεων.
Μια παρακαταθήκη, μια «κληρονομιά» της Αριστεράς η οποία, ιδιαίτερα σήμερα, είναι το αναγκαίο και απαραίτητο ζητούμενο για την οξυγόνωση του λαϊκού κινήματος.

Της Γιάννης Γιαννουλοπούλου. Το καλοκαίρι που τελείωσε ήταν ένα συνηθισμένο καλοκαίρι για τις νομοθετικές διαδικασίες που αφορούν την Ανώτατη Εκπαίδευση.

Η διαχείριση της κρίσης δεν είναι ένα εύκολο έργο. Ακόμα κι όταν λείπει ένα οργανωμένο και αποφασισμένο λαϊκό κίνημα. Ακόμα κι όταν δεν υπάρχει μια άμεση και ορατή απειλή. Γιατί, όμως, οι ιθύνουσες τάξεις σε ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο έχουν επιλέξει ή έχουν αναγκαστεί να κυβερνούν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης;

Μπαγκάζια σωριασμένα στο σαλόνι. Βαλίτσες ανοιγμένες –σωθικά καλοκαιριού παραδομένα στην αποσύνθεση. «Γυρίσατε; Καλά να πάθετε!» Πλυμένα, άπλυτα. Φορεμένα, αφόρετα. Κόκκοι άμμου. Χαλίκια κρυμμένα στις πτυχές. Αποδείξεις πληρωμής, σπασμένα κοχύλια τρυπωμένα σε τσέπες προσπαθούν ν’ αποφύγουν την κατάληξη στο σκουπιδοφάγο του φθινοπώρου. Δεν έχουν φωνή να υπερασπίσουν το δικαίωμα τους σε ένα λεύκωμα αναμνήσεων, μια έκθεση ιδεών: «Πώς επέρασα το καλοκαίρι». Χάλια. Αναρωτώμενος αν υπάρχει τρόπος ν’ αποφύγω το φθινόπωρο. Πες αλεύρι... Μνημόνιο 2 σε γυρεύει.