Με όχημα την ποίηση: Άρης Αλεξάνδρου (1922-1978)
Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός Ανεπίδοτα Γράμματα 1 Επιταγές και δέματα
τα κανονίζεις όπως όπως.
Τριάντα τα εκατό πενήντα τα εκατό
μα ποιος θα πάρει τη μισή μου ξενητειά
ποιος θα δεχτεί να...
Με όχημα την ποίηση: Ουΐλιαμ Κάλλεν Μπράϋαντ (1794 – 1878)
Ο Έλληνας Αντάρτης
Η λεύτερη παντιέρα μας χορεύει
Στο λεύτερο βουνίσιο μέσα αέρα,
Και το τουφέκι γυαλιστό αγναντεύει,
Και μαχητές συνάζονται εκειπέρα·
Και είν’ άτρομο το λιγοστό το ομάδι
Θεριόψυχων...
Με όχημα την ποίηση: Νίκολας Γκιγιέν (1902-1989)
Ερχομός
Εδώ είμαστε!
Οι λέξεις μας έρχονται υγρές από τα δάση,
κι ένας ήλιος δραστήριος
γλυκοχαράζει μες από τις φλέβες μας. Η παλάμη μας γερά
το κουπί κρατεί! Στο βάθος του...
Με όχημα την ποίηση: Πάμπλο Νερούδα (1904-1973)
Ποίημα ΧΧ
Μπορώ να γράψω απόψε τους πιο θλιμμένους στίχους. Να γράψω ας πούμε: «Η νύχτα ειν’ αστροφωτισμένη
και τρέμουνε γαλάζια στο στερέωμα τ’άστρα». Ο άνεμος της νύχτας...
Με όχημα την ποίηση: Κώστας Καρυωτάκης (1896-1928)
Μοναξιά
Μεσάνυχτα, και λείπετε, αδερφούλες μου.
Σαλεύει θλιβερό το κυπαρίσσι.
Τις κάμαρες θ’ανοίξω που στοιχειώσανε,
τ’αγέρι κι η νυχτιά ναν τις γιομίσει.
Άνε με πάρει ο ύπνος, μέσα στ’...
Με όχημα την ποίηση: Γιάννης Σκαρίμπας (1893-1984)
Ο Πιερότος
Είχα πει για πόλη με σπασμένους δρόμους
και για πού να φύσαε – τάχα – είπα ο Νότος,
ναι, για – τάχα – νάμουν (με...
Με όχημα την ποίηση: Νίκος Εγγονόπουλος (1907-1985)
Ένα τραγούδι για το φεγγάρι
«Τα παλαιά φεγγάρια, απάντησε,
κομματιάζονται και γίνονται αστραπαί.
|Δεν βλέπεις ότι, οσάκις βροντά,
πως λάμπουν σαν σπαθιά;»
«Ο Νασρ-εδίν και τα ανέκδοτα αυτού» τα...
Με όχημα την ποίηση: Παντελής Μηχανικός (1926-1979)
Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός Ονήσιλος Δίπλα μου ήτανε ο Ονήσιλος
βγαλμένος απ’ την ιστορία και το θρύλο
ολοζώντανος. Αρχιλεβέντης βασιλιάς αυτός
κρατούσε στο χέρι ό,τι του’χε απομείνει:
ένα καύκαλο
το δικό του κρανίο...
Ελίζαμπεθ Μπάρρετ Μπράνουνινγκ (1806 – 1861)
Του Ρήγα το Στερνό Τραγούδι
Την πάτριά μου γη δε θα την ξαναδώ
Κι ακουμπώ το χέρι μου στις κόρδες τούτες ’δω,
Να πω σε ώρας θάνατου...
Με όχημα την ποίηση: Έντμοντ Ζαμπες (1912-1991)
Τραγούδι για μια σχισμένη εικόνα
Πίσω απ’ το τζάμι, το θλιμμένο τζάμι της λήθης,
υπήρχε, υπήρχε, υπήρχε κάποιος
που κοίταζε μακριά. Πίσω απ’ το τζάμι, το λυπημένο τζάμι...
