εν τέλει

Του Νίκου Χουντή.

Της Έλενας Πατρικίου. Στη Συνδιάσκεψη του περασμένου Δεκεμβρίου κάποιοι πολύ αριστεροί σύντροφοι θεώρησαν λογικό, σκόπιμο και, κυρίως, αριστερό να επικαλεστούν ως ιστορικό πρότυπο αριστερής δημοκρατίας την εσωτερική λειτουργία του μπολσεβικικού κόμματος της προ ή και μετεπαναστατικής Ρωσίας.

Του Τέλη Μολφέτα *

Μια καινούρια μέρα ξημέρωσε σήμερα, αλλά για μας, στην Κερατέα και το Λαύριο, η σημερινή μέρα είναι ίδια με τις προηγούμενες. Βροχή από δακρυγόνα, τα χημικά με το καντάρι, οι κρότου-λάμψης ηχούν σαν σε καταιγίδα, η καινούργια αύρα της αστυνομίας με το εξελιγμένο κανονάκι να δοκιμάζει τις νέες τεχνολογίες στα παιδιά της Κερατέας.

Του Θόδωρου Τσελεπή.

Χειμώνας του ΄85 στη Θεσσαλονίκη. Απεργία των σκουπιδιάρηδων (έτσι τους λέγαμε τότε). Εγώ 15χρονος κνίτης, μαθητής λυκείου. Πιασμένος σε «αλυσίδα» με συντρόφους μεγαλύτερους να προσπαθούμε να εμποδίσουμε τους στρατιώτες να μαζέψουν τα σκουπίδια.
Ντρεπόμουν αλλά πιο πολύ ντρεπόμουν να πω πως ντρεπόμουν.
Τα χρόνια πέρασαν. Έχω 2 γιους ο ένας 15χρονος, δεν είμαι πλέον Κνίτης είμαι ένας ανένταχτος -αντιεξουσιαστής- αριστερός τρομάρα μου, που ψάχνει την Αριστερά. Χρόνια τώρα με στήνει στο ραντεβού, αλλά εγώ επιμένω να την περιμένω.