fbpx

Με όχημα την ποίηση (φ. 282)

Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός   ΝΤΕΝΙΖ ΛΕΒΕΡΤΟΦ (1923-1997)   Γυναίκα Μόνη   Όταν δεν μπορεί να ’ναι σίγουρη ποιος απ’ τους δύο εραστές ήταν εκείνος με τον οποίον ένιωσε τούτη ή εκείνη τη στιγμή...

Με όχημα την ποίηση (φύλλο 301)

Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός    Γ.Ξ. ΣΤΟΓΙΑΝΝΙΔΗΣ  (1912-1994)       Μισό και μισό   Μισό και μισό ίσον ένα ένα κι’ ένα ίσον χίλια μάτια στον κόσμο, αυτός που αλλάζει δεν είναι ο ίδιος...

Νέες κυκλοφορίες

Κυκλοφόρησαν από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων το βιβλίο του Γιώργου Λιερού Κοινά, Κοινότητες, Κοινοκτημοσύνη, Κομμουνισμός, και το βιβλίο των Ραούλ Ζιμπέκι, Άλβαρο Ρέγιες και...

Πολιτισμός & Βαρβαρότητα (φ.330)

του Ηρόστρατου   Ο Ντίλαν, ο Μαγιακόβσκι και ο Ρίτσος There must be some way out of here Said the joker to the thief There's too much confusion,...

Σικελικό τριήμερο

Πριν από λίγες μέρες, αξιοποιώντας τις δυνατότητες μιας απίστευτα φθηνής πτήσης πραγματοποίησα ένα ταξίδι που ονειρευόμουν από καιρό. Βρέθηκα στη Σικελία! Λίγες οι μέρες που...

Από την Πολιτεία του Πλάτωνα στην κοσμόπολη των Mall

Αν τα σύμβολα πεθάνουν, πεθαίνει κι ο άνθρωπος, έχει πει ο Ρολάν Μπαρτ. Και η Ακαδημία Πλάτωνος, ο τόπος όπου λειτούργησε υποδειγματικά το πρώτο ελεύθερο και δωρεάν πανεπιστήμιο του κόσμου, εκεί όπου περπάτησε και δίδαξε ο κορυφαίος φιλόσοφος, είναι σύμβολο – ή, τουλάχιστον, θα έπρεπε να είναι. Όμως όχι. Για τη σημερινή πολιτεία και τους νέους «φιλοσόφους» της, τουτέστιν τους πολιτικούς και δημοτικούς άντρες που ασκούν εξουσία, καθώς και τα αδηφάγα συμφέροντα της κερδοσκοπίας, που τους συνδράμουν με το αζημίωτο, δεν υπάρχει η έννοια «τόπος», δεν υπάρχει δημόσιος χώρος, παρά μόνο εάν αυτός είναι αποδοτικός και εκμεταλλεύσιμος.

Αθήνα, έτος 1 μ.Μ. (μετά Μνημονίου)

Της Δέσποινας Κουτσούμπα.

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που η Αθήνα «δοξάστηκε» ως πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Εκτός από τον ετήσιο τίτλο, βέβαια, και κάμποσα λεφτά που φαγωθήκαν σε παράτες (συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια), δεν έμειναν και πολλά από το τότε «πολιτιστικό» κλέος. Μόνο η διαχρονική προσπάθεια των εκάστοτε δημάρχων (και των τουριστικών πρακτόρων) να διαφημίσουν την πόλη ως κέντρο του «πολιτισμού» στην Ευρώπη, κάτι σαν το (παραγκωνισμένο) Παρίσι των Βαλκανίων.

έξω τ. 37

Συνέβη στην Αθήνα - Πάθος - EleKtroBalKana - Βγαίνουν στο δρόμο…

Με κόντρα τον καιρό: People Have the Power

LISTEN
I believe everything we dream
can come to pass through our union
we can turn the world around
we can turn the earth’s revolution
we have the power
People have the power...
(Patti Smith)

Γιάννης Μακριδάκης: «Το έργο μου είναι ο τόπος…»

Μια ακόμη συγγραφική έκπληξη είναι η νουβέλα του Γιάννη Μακριδάκη Λαγού μαλλί που κυκλοφόρησε, τούτες τις δύσκολες μέρες, από τις εκδόσεις της Εστίας. Παρ’ ότι ο εγκατεστημένος στη Χίο, Μακριδάκης, δεν συστήνεται ως συγγραφέας, εντούτοις, όλο και περισσότεροι -κριτικοί και αναγνώστες του μητροπολιτικού κέντρου, αναγνωρίζουν στη γραφή του μια ιδιότυπη, αυθεντική φωνή στα σύγχρονα ελληνικά γράμματα. Με λόγο «δάνειο» από τους λογοτέχνες της ζωής, ο Μακριδάκης έχει την ικανότητα όχι μόνο να ακούει και να νιώθει τις ζυμωμένες στη σκάφη της ζωής προφορικές κουβέντες τους, όσο και να τις μεταπλάθει με μια εκπληκτική ευαισθησία, μέσα στις σελίδες των βιβλίων του. Ο Σταμάτης Μαυροειδής μίλησε μαζί του.