πολιτισμός

Η ιστορία αυτού του άγους είναι η ακόλουθη: Τον παλιό καιρό ζούσε στην Αθήνα κάποιος Κύλωνας, ολυμπιονίκης, που καταγόταν από αριστοκρατική και με ισχυρή επιρροή γενιά. Ο Κύλωνας είχε παντρευτεί τη θυγατέρα του Μεγαρίτη Θεαγένη, τύραννου κείνη την εποχή στα Μέγαρα. Όταν, λοιπόν, κάποτε ο Κύλωνας συμβουλεύτηκε το Μαντείο των Δελφών, ο θεός Απόλλωνας του χρησμοδότησε να καταλάβει την Ακρόπολη των Αθηνών την εποχή που θα γινόταν η μεγαλύτερη γιορτή του Δία. Ο Κύλωνας, τότε, πήρε στρατό απ’ τον πεθερό του Θεαγένη, έπεισε και τους φίλους του να τον ακολουθήσουν και σαν ήρθε η γιορτή των Ολυμπίων, που τελείται στην Πελοπόννησο, νομίζοντας πως αυτή είναι η μεγαλύτερη γιορτή του Δία, κατέλαβε, με σκοπό να γίνει τύραννος, την Ακρόπολη.

Το 1835 που ο Μπίχνερ γράφει τον Δαντόν, στην Ευρώπη κυριαρχεί ο ρομαντισμός, χαρακτηριστικό του οποίου είναι ότι οι ήρωές του, συνήθως απελπισμένοι και μελαγχολικοί, κυριευμένοι από το αίσθημα του ανολοκλήρωτου είναι αποφασισμένοι να θυσιάσουν ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό για κάποιο μεγάλο σκοπό. Το έργο εξελίσσεται την εποχή της Τρομοκρατίας, η επανάσταση δεν έχει ακόμα εδραιωθεί και ο λαός πεινάει. Ο Δαντόν μετανιωμένος από τα «Σεπτεμβριανά» θέλει να βάλει ένα τέλος στο λουτρό αίματος κι έρχεται σε αντίθεση με τον πρώην σύντροφο του, τον αδιάλλακτο Ροβεσπιέρο, ο οποίος ύστερα από μια δίκη παρωδία τον οδηγεί στη γκιλοτίνα. Ο Δαντόν μαθαίνει ότι επίκειται σύλληψή του αλλά αρνείται να αποδράσει, αποδεχόμενος τη μοίρα του.