fbpx

Στέλιος Ελληνιάδης: Το τέλος της μεγάλης μας πόλης δεν έφτασε ακόμα!

Άλλη πόλη αγαπήσαμε κι άλλη μας προέκυψε!
Ο Στέλιος Ελληνιάδης είναι υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στην Α' Αθήνας.

Γιατί κατεβαίνω στις εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ

Αποφάσισα να θυσιάσω ένα μέρος από την ανεξαρτησία μου. Δυσκολεύτηκα, ταλαντεύτηκα, το σκέφτηκα και το ξανασκέφτηκα.

Ο πολιτισμός πριν από την πολιτική ή η πολιτική πριν από τον πολιτισμό;

Η γλώσσα μας ξεράθηκε, τα μάτια μας θόλωσαν, τα αφτιά μας βούλωσαν, το δέρμα μας ξεράθηκε, η μύτη μας στούμπωσε. Η κοινωνία ολόκληρη έχασε πρώτα τις αισθήσεις της και μετά τον μπούσουλα.

Δημήτρης Μητροπάνος: Κάνε κάτι να χάάάάσω το τρένο…

Του Στέλιου Ελληνιάδη
Πρωτάκουσα τον Μητροπάνο να τραγουδάει, στο Στορκ, ένα από τα πιο κυριλέ κοσμικά μαγαζιά της καλής εποχής της «παραλίας», στον Άγιο Κοσμά, με το μεταξωτό πουκάμισο ανοιχτό, όπως ταίριαζε στα λαϊκά παιδιά, τύπου Πουλόπουλου. Με τη διαφορά ότι ο Μητροπάνος είχε κρεμασμένο στο στήθος του από μια χρυσή αλυσίδα ένα μικρό σφυροδρέπανο αντί για το κλασικό σταυρουδάκι!

Ο αλτρουισμός των «λαθρομεταναστών» και η απανθρωπιά των υπουργών!

Μέσα στο κατάμεστο βαγόνι, ένας νεαρός, ψηλός, με πολύ κοντό κούρεμα, και δυνατή φωνή, εκλιπαρεί τους επιβάτες για βοήθεια. Έχει, λέει, ένα μικρό παιδί που το έχουν εξετάσει οι τάδε και τάδε καρδιοχειρούργοι στο Ωνάσειο, επικαλείται και κάποια δημοσιεύματα στον τύπο, αναφέρει και την Καθημερινή, και πρέπει να πάει στην Αγγλία για να νοσηλευτεί, αλλά δεν έχουν βοήθεια από πουθενά.

Φοβόσασταν τους κομμουνιστές και ήρθαν οι καπιταλιστές να σας πάρουνε τα σπίτια!

Έλεγαν ότι αν έρθουν οι κομμουνιστές στην εξουσία, θα πάρουν τα σπίτια των εργαζομένων. Τώρα, αφού τους έπεισαν να πάρουν δάνεια, τους αφαιρούν τη δουλειά, τους μειώνουν μισθούς και συντάξεις και κόβουν το εφάπαξ. Αποτέλεσμα, εκατοντάδες χιλιάδες οικογενειάρχες να μην μπορούν να πληρώσουν τις δόσεις και ήδη χιλιάδες σπίτια απειλούνται με κατασχέσεις που έχουν αναβληθεί μόνο προσωρινά.

Ένα τραγούδι για τον Μπελογιάννη, από την ψυχή του ισπανικού και του ελληνικού αντιφασιστικού...

Ήμουνα μόνο 23. Φοιτητής επί πτυχίω στη Νομική, εργαζόμενος στη Λύρα. Μετά από τον Χατζιδάκι, τον Σπανό και τον Μαμαγκάκη, γνώρισα και τον Αργύρη Κουνάδη. Ήταν καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ και είχε έρθει στην Ελλάδα για να ηχογραφήσει ένα κύκλο τραγουδιών που είχε συνθέσει πάνω σε στίχους του Βαγγέλη Γκούφα. Ήμουν ήδη μπλεγμένος στο αντιδικτατορικό κίνημα που αναπτυσσόταν στα πανεπιστήμια.

Πουτσήδες, Χοΐδηδες και Βέρδοι!

«Στην Αμερική, τώρα, υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι σε “καθεστώς αναμόρφωσης” -πάνω από 6 εκατομμύρια- απ’ όσους υπήρχαν στο φόρτε των γκουλάγκ επί Στάλιν», γράφει ο Adam Gopnik στο New Yorker.