αφιερώματα

Αυτό το Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου, ένθετο στο Δρόμο της Αριστεράς, θα βρείτε ένα τετρασέλιδο εφημεριδάκι. Είναι πιστή αναπαραγωγή, γραφιστικά, του πέμπτου φύλλου της Occupied Wall Street Journal, του εντύπου που αποτελεί τη φωνή του κινήματος Occupy Wall Street.

Η Occupied Wall Street Journal δεν αποτελεί επίσημη έκδοση ή όργανο του κινήματος. Ωστόσο, εκφράζει χαρακτηριστικά το πνεύμα του. Μια ματιά στα άρθρα, τις αναλύσεις, τα σχόλια και τις μικρές ειδήσεις που φιλοξενεί, αποδίδει το κλίμα του κινήματος καλύτερα από πολλές αναλύσεις. Γι’ αυτό ακριβώς αποφασίσαμε να κυκλοφορήσουμε σήμερα στα ελληνικά αυτό το τετρασέλιδο εφημεριδάκι.
Την πρωτοβουλία για την «ελληνική έκδοση» της Occupied Wall Street πήραν αρχικά, στις αρχές του Οκτώβρη του 2011, οι συντακτικές ομάδες των Ενθεμάτων της Αυγής και του RedNotebook. Ήρθαμε σε επαφή με τους Αμερικανούς συντρόφους και συντρόφισσες που εκδίδουν την Occupied Wall Street Journal (συγκεκριμένα με τη μεταφραστική του ομάδα), οι οποίοι μας πληροφόρησαν ότι γίνεται μια προσπάθεια να συγκροτηθούν oμάδες για τη μετάφραση του εντύπου, αλλά και γενικότερα των υλικών του κινήματος, σε πολλές - αν όχι όλες τις γλώσσες: ήδη μεταφράζεται σε ισπανικά, γαλλικά, κινέζικα, αραβικά, γερμανικά, πορτογαλικά, μπενγκάλι, βουλγάρικα, καταλανικά, κροατικά και τσέχικα. Στη συνέχεια, καθώς πολλοί φίλοι και φίλες εξέφρασαν τον ενθουσιασμό τους, συγκροτήθηκε η ελληνική μεταφραστική ομάδα, η οποία αριθμεί αυτή τη στιγμή 45 μέλη. Θεωρήσαμε ότι το εγχείρημα αυτό μας αφορά γιατί μας κάνει να νιώθουμε λιγότερο μόνοι, γιατί μας δίνει τη δυνατότητα να μοιραστούμε τα συναισθήματα αδικίας και θυμού που νιώθουμε, αλλά και τις αλλαγές που διεκδικούμε, γιατί έτσι διαμορφώνουμε για εμάς τους ίδιους μια καινούρια, ανοιχτή ταυτότητα, αλληλέγγυα με όλο τον κόσμο - κυριολεκτικά.
Το πρώτο φύλλο της ελληνικής έκδοσης (μια επιλογή από τα φ. 1 και 2 του αμερικανικού πρωτοτύπου), όπως και το δεύτερο (πλήρης μετάφραση του φ. 3 του αμερικανικού πρωτοτύπου), κυκλοφόρησαν ένθετα στα Ενθέματα της Αυγής, ηλεκτρονικά στο μπλογκ των Ενθεμάτων, στο RedNotebook και αναδημοσιεύθηκαν σε πολλά μπλογκ, όπως λ.χ. λληλογράφο (parallhlografos.wordpress.com). Mε τη σκέψη ότι τα υλικά τού αμερικανικού κινήματος δεν πρέπει να τα μονοπωλεί ένα έντυπο, αλλά να διαχέονται σε όλο το ελληνικό κίνημα, στις διάφορες τάσεις και τα έντυπά του, απευθυνθήκαμε, για το παρόν φύλλο, στους συντρόφους του Δρόμου της Αριστεράς, οι οποίοι με προθυμία αποδέχθηκαν την πρόταση - τους ευχαριστούμε θερμά. Στην ίδια λογική, σκοπεύουμε, για τα επόμενα φύλλα να απευθυνθούμε και σε άλλα αριστερά και κινηματικά έντυπα, σάιτ και μπλογκ.
Η ελληνική μεταφραστική ομάδα είναι βέβαια ανοιχτή: οι συμμετοχές είναι όχι μόνο ευπρόσδεκτες, αλλά και αναγκαίες για τη συνέχιση και διεύρυνση του εγχειρήματος. Όποιος και όποια ενδιαφέρεται να μετάσχει, μπορεί να στείλει ένα e-mail στο [email protected].

Η "γλωσσική στροφή στην ιστορία" που στο παρελθόν καταγγέλθηκε από διάφορους ιστορικούς που νόμιζαν ότι θα προστατέψουν την "καθαρότητα" της κοινωνικής ανάλυσης της ιστορίας, αποδεικνύει εδώ τον κρίσιμο ρόλο της γλώσσας στη δόμηση της πολιτικής. Του Αντώνη Λιάκου

Αυτές τις μέρες που συμπληρώνονται 70 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ, η πραγματικότητα φέρνει με διάφορους τρόπους στην επιφάνεια το πολιτικό του παράδειγμα. Οι ηγεσίες, μεγάλες και μικρές, της Αριστεράς εγκαλούνται από τον απλό αριστερό κόσμο, για την έλλειψη ενωτικής πολιτικής. Η έννοια του μετώπου φαντάζει ως ο μόνος αποτελεσματικός δρόμος απόκρουσης μιας ολομέτωπης στ’ αλήθεια αντιλαϊκής επίθεσης. Εξ ου και η δημιουργία διαφόρων μετώπων που στην καλύτερη περίπτωση συσπειρώνουν ορισμένες οργανώσεις και στη χειρότερη αποτελούν μάλλον προσωπική υπόθεση, χωρίς να ξεχνάμε και την από παλιά γνωστή συνταγή μετατροπής των κομματικών παρατάξεων σε μετωπικά σχήματα που συσπειρώνουν τη λεγόμενη… επιρροή.

67 χρόνια από τη μάχη της Αθήνας. Του Γιάννη Σκαλιδάκη.

Η Παρισινή Κομμούνα απασχόλησε έντονα την ελληνική κοινή γνώμη, σε μια περίοδο μάλιστα που οι σοσιαλιστικές ιδέες είχαν κάνει την εμφάνισή τους στη χώρα. Οι εφημερίδες της Αθήνας και της επαρχίας μετέδιδαν τα τεκταινόμενα στη Γαλλία ήδη από τις αρχές του 1870.