Όψεις της προσφυγικής εγκατάστασης στην πρωτεύουσα
Η Ελλάδα, σύνορο της σιδηρόφρακτης Ευρώπης προς τις περιοχές του κόσμου που επλήγησαν και πλήττονται ακόμη από αυτήν την επίθεση, βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο ως προς την υποδοχή του μεταναστευτικού κύματος. Έχοντας δεχτεί το ρόλο του κυματοθραύστη αυτού του ρεύματος, για να μη φτάσει στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, μετατρέπεται σε μια τεράστια ανθρώπινη φυλακή. Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις δυστυχώς δεν δείχνουν να ενδιαφέρονται για λύσεις αλλά για εκμετάλλευση του μεταναστευτικού ζητήματος, χρησιμοποιώντας το μπαμπούλα του «λαθρομετανάστη» για να εκθρέψουν το μίσος και να εκτρέψουν την προσοχή του κόσμου από τις αιτίες της διογκούμενης δυστυχίας του.
Ως απάντηση στις πολιτικές στοχοποίησης των μεταναστών και υπόθαλψης του ρατσισμού, σε πολλές περιπτώσεις έχει αναδειχθεί και η μακρά περιπέτεια των Ελλήνων ως μεταναστών στα πέρατα της γης, τότε που εκείνοι ήταν οι λαθραίοι και θύματα του ρατσισμού της αμερικανικής και δυτικοευρωπαϊκής κοινωνίας. Στη χώρα μας όμως υπάρχει και μια ακόμη διάσταση. Έχουμε και το φαινόμενο της προσφυγιάς με την καταστροφή του ελληνικού στοιχείου της πρώην Οθωμανικής άλης Ιδέας.
Με ένα πολύ μικρό κομμάτι αυτής της ιστορίας θελήσαμε να ασχοληθούμε σε αυτό το αφιέρωμα, προσπαθώντας να φωτίσουμε όψεις της εγκατάστασης των προσφύγων του ’22 στην πρωτεύουσα Αθήνα. Μια όψη αυτής της εγκατάστασης ήταν και οι αντιθέσεις των ντόπιων με τους νεοφερμένους πρόσφυγες, δείχνοντας πως οι διαιρετικές πολιτικές, που έχουν υλικό, οικονομικό, υπόβαθρο και που συνάμα είναι πολιτικά χρήσιμες για τους κρατούντες, μπορούν να αναπτυχθούν και μεταξύ «ομογενών» πληθυσμών.
Οι Δρόμοι της Ιστορίας, επιθυμώντας να γίνουν βήμα για τους νέους ιστορικούς, παρουσιάζουν στο παρόν αφιέρωμα τρία άρθρα τα οποία βασίζονται σε ανακοινώσεις από την Συνάντηση Κοινωνικής Ιστορίας με θέμα Νέες προσεγγίσεις στην ελληνική κοινωνία του μεσοπολέμου (1922-1940) που έλαβε χώρα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στις 14-16 Ιανουαρίου. Στη συνάντηση αυτή, την αποτίμηση της οποίας από τον ιστορικό και μέλος της οργανωτικής επιτροπής Ραϋμόνδο Αλβανό παρουσιάζουμε στο τέλος του αφιερώματος, δόθηκε ιδιαίτερο βάρος στο προσφυγικό ζήτημα και την ανάδειξη των προσφύγων ως νέο υποκείμενο της ελληνικής κοινωνίας του μεσοπολέμου.
Για την εικονογράφηση του αφιερώματος χρησιμοποιήθηκαν φωτογραφίες από το άλμπου του Σπύρου Τζόκα Καισαριανή, η φυσιογνωμία μιας πόλης (Αθήνα 1998) και από την Ιστορία της Ελλάδος του 20ου αιώνα (τόμος Β1 , Αθήνα 2002).
Στοιχεία για τη συλλογική οργάνωση των προσφύγων στην πρωτεύουσα και τη σχέση τους με την πολιτική ζωή του Μεσοπολέμο, του Γιάννη Σκαλιδάκη
Πρόσφυγες και γηγενείς, μια δύσκολη συμβίωση, του Μενέλαου Χαραλαμπίδη
«Τα δυτικά προάστια», πρόσφυγες και λαϊκός πολιτισμός. Του Κώστα Παλούκη
Ένα συνέδριο για τον Μεσοπόλεμο
Κύπρος: Λύση με συνέπεια και ρεαλισμό
Του Δημήτρη Χριστόφια *
Η πατρίδα μας συμπληρώνει μισό αιώνα ζωής ως ανεξάρτητο κράτος. Η πορεία προς την ανεξαρτησία ήταν δύσβατη, ανηφορική, κακοτράχαλη. Ήταν πορεία ποτισμένη με το αίμα, με το κλάμα και τον ιδρώτα του κυπριακού λαού. Ήταν, δυστυχώς, και πορεία διάσπαρτη με εμπόδια, παγίδες, συμφορές και προδοσίες.
Τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στα Βαλκάνια
Μια τραγική σελίδα στην εκκαθάριση των Ρωμιών, 1914-1924
Της Pervin Erbil.
Η περίοδος μεταξύ των ετών 1914-1924 αποτελεί τον πιο τραγικό και μεγάλο κρίκο της αλυσίδας της εκκαθάρισης των Ρωμιών της Ανατολής. Τούτο διότι με τις επιχειρήσεις εκκαθάρισης, ο πληθυσμός άνω των δυο εκατομμυρίων Ρωμιών στο τέλος της περιόδου μειώθηκε στους 120 χιλιάδες (σ.σ. Ρωμιοί της Πόλης, Ίμβρου, Τενέδου). Έχουμε να κάνουμε με την υλική και ηθική θυματοποίηση ενός πληθυσμού πλέον των 1.880.000 χιλ. ατόμων, ενός γηγενή λαού της Ανατολής του οποίου αφαιρέθηκε το δικαίωμα να ζήσει.
Από την Κρητική Επανάσταση στην Παρισινή Κομμούνα
Ο Γουσταύος Φλουράνς στο σύντομο διάστημα της ζωής του (1838-1871) κατά το οποίο δεν διωκόταν για την επαναστατική του δράση, υπήρξε λέκτορας στο Κολέγιο της Γαλλίας –ήταν φυσιολόγος, με κλίση προς την ανθρωπολογία–, μαχόμενος δημοσιογράφος στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες, στην Κωνσταντινούπολη, στην Αθήνα και στη Νεάπολη και συγγραφέας.
Οι Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου: «Η αλυσιτελής ανεξαρτησία και η δεσμευμένη δημοκρατία»
Του Δημήτρη Στεμπίλη *
Το κυπριακό ζήτημα όπως προέκυψε από τη δεκαετία του 1950 αποτελεί και στις μέρες μας ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα που απασχολεί τη διεθνή κοινότητα, μπορεί να θεωρηθεί ως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα που επιβεβαιώνουν την ανάγκη για μεγαλύτερη εμβάθυνση στην ιστορία των διεθνών σχέσεων.
Οικονομικές σχέσεις και μηχανισμοί κατά τη διάρκεια της δικτατορίας
Οι σημαντικότεροι σταθμοί στην πολύπαθη ιστορία της Κύπρου
Της Χριστίνας Μπάρτσα.
Συνέδρια – εκδηλώσεις – ειδήσεις
Το «Σάλπισμα» της Οργάνωσης Μαρξιστών-Λενινιστών Ελλάδας
Το Ιστορικό Αρχείο Α/συνεχεια περιλαμβάνει σημαντικά τεκμήρια για την ιστορία του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος στην Ελλάδα από το 1964, όπως εφημερίδες, έντυπα, αφίσες, προκηρύξεις, χειρόγραφα, φωτογραφίες κ.ά.