fbpx

Όσα θάφτηκαν: «Αναλαμβάνω την ευθύνη…»

Ξέροντας πολύ καλά πως κάθε, εκ των υστέρων, αναφορά εμπεριέχει τον ψόγο της ασφαλούς επιβεβαίωσης, θα το τολμήσω γιατί αισθάνομαι άβολα με μια αφωνία στο όνομα «ό,τι έγινε-έγινε». Aισθάνομαι πως είναι λάθος, γόνιμες παρατηρήσεις, κριτικές, διαφωνίες, να βρίσκουν ακροατήριο μόνο στις παρέες και να διαρκούν όσο ένα ποτό.

Εναλλάξ: Επιστολή στον πρώην καθηγητή μου, κύριο Προβόπουλο

Κύριε διοικητά,

Υπήρξα φοιτητής σας στο Οικονομικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου, επί σειράν ετών, διδάξατε Δημοσιονομική Θεωρία και Πολιτική. Η συμπεριφορά σας τότε υπήρξε αρκετά διακριτική, γεγονός που σας επέτρεψε να αποφύγετε τους μπελάδες με το φοιτητικό κίνημα. Είχατε, άλλωστε, καλλιεργήσει τη φήμη ακίνδυνου ανθρώπου και η κεϋνσιανή διδασκαλία σας απείχε αρκετά από τα νεοφιλελεύθερα γρυλίσματα του ένδοξου παρόντος σας, τα αφορώντα στους εκδράμοντες γέροντες των ΚΑΠΗ που απομυζούν τη δημόσια περιουσία ή στα αναιδή παιδάρια που πράττουν παρομοίως, απαιτώντας δημόσια μετακίνηση από τα απομακρυσμένα χωριά μέχρι τα σχολεία τους.

(tarifo)δρόμιο

Βάστα μια θέση στον παράδεισο…

Αυτή τη βδομάδα, εκτάκτως, το Blogodromio απουσιάζει.
Τη θέση του, λοιπόν, καταλαμβάνει –μεταφερόμενος από τις πρώτες σελίδες της πολιτικής που είναι συνήθως το… πάρκινγκ του- ο ταξιτζής του Δρόμου. Άλλωστε, όπως θα διαβάσετε, μας απείλησε με απεργία πείνας αν και αυτή τη φορά δεν του δίναμε το χώρο που… διεκδικεί.

ΠΑΡΑ πολιτικά τ.39

ΑμετανόητοςΕμφανίζεται ο Νίκος Βούτσης σε δηλώσεις του για το εκλογικό αποτέλσμα και ειδικότερα για την ιστορικής σημασίας συνάντησης ΣΥΝ και του «σοσιαλιστικού χώρου».Έτσι δηλώνει...

Με κανέναν από τους δύο στον Δήμο Αθηναίων

Τoυ Χρήστου Καραμάνου.

Κακλαμάνης εναντίον Καμίνη την Κυριακή, και από ορισμένους φίλους ακούγεται ότι πρέπει να φράξουμε το δρόμο στον Κακλαμάνη, τον Ομέρ Πριόνη, και να ψηφίσουμε τον κυβερνητικό υποψήφιο Γ Καμίνη.

Κυκλοφόρησε το ημερολόγιο 2001 από τις εκδόσεις Α/συνέχεια

Με θέμα «Λαϊκές παραδόσεις από τις γωνιές της Ελλάδας».

Ύστατο χαίρε στον Σταύρο Ανυφαντή

Με το Σταύρο γνωριστήκαμε πριν 40 χρόνια στη Φλωρεντία, όπου είχε έρθει για σπουδές. Ήταν η περίοδος του χουντοφασιστικού καθεστώτος στη χώρα μας και ο Σταύρος ήταν ένας νέος ώριμος για την ηλικία του, με ενέργεια, με θετική άποψη και κέφι για τη ζωή.

Πολίτισσες και όχι «γυναίκες»

Επειδή σαν χθες, το 1872, ψήφισε για πρώτη φορά στην ιστορία, παραβιάζοντας το νόμο στις ΗΠΑ η Σούζαν Άντονι και καταδικάστηκε γι’ αυτό σε πρόστιμο 100 δολαρίων, το οποίο αρνήθηκε να πληρώσει.

Της  Έλενας Πατρικίου.

Όσα θάφτηκαν: Οριοστάσια

Μια ζωογόνα ανάσα ήταν η ολιγοήμερη συμμετοχή μου στην προεκλογική δουλειά του αριστερού περιφερειακού συνδυασμού Β. Αιγαίου, Με τους πολίτες κόντρα στον καιρό. Στο ψηφοδέλτιο όλες οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, νέοι άνθρωποι, πανεπιστημιακοί, κοινωνικοί αγωνιστές, άνθρωποι αριστεροί, απογοητευμένοι και πεισμωμένοι που αρνούνται να «το βάλουν κάτω» και δεν φοβούνται τις «κόντρες».

Εναλλάξ: Ο μονόλογος της κάλπης

…Αισθάνομαι μέσα μου ένα κενό. Αλλά, τι μπούρδες λέω. Είμαι κενή. Προς το παρόν, τουλάχιστον. Είμαι κενή και καταχωνιασμένη σε μια σκοτεινή αποθήκη, μέχρι να βγω αύριο στο φως, να εγκατασταθώ πάνω σ’ ένα σχολικό θρανίο, με τον ήλιο –αν έχει ήλιο– να διαπερνά τις διάφανες πλευρές μου (τι ιδέα κι αυτή να με κάνουν εντελώς διάφανη… Μια χαρά ήμουν κοντραπλακέ. Τώρα αισθάνομαι γυμνή). Σας περιμένω. Κι αυτή την Κυριακή, και την επόμενη, κι ίσως κι άλλες Κυριακές αν ο μεγάλος, ο macho, ο αθληταράς με τα κολάν αποφασίσει να με στήσει καμιά δυο φορές ακόμη μέχρι την άνοιξη. Βέβαια! Το παιδί είναι της άμεσης δημοκρατίας! Εμένα; Η καλύτερή μου… Για σας, δεν ξέρω…