πολιτική

Ενημερώστε μας για εκδηλώσεις που διοργανώνετε στο [email protected]

Η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» και το Κυριακάτικο Σχολείο Mεταναστών, καλούν σε εκδηλώσεις, συζητήσεις, συναυλίες για την Παγκόσμια μέρα κατά του Ρατσισμού

• 20/3, 12:00, Αθήνα, Αμπελόκηποι, πλ. Αγ. Δημητρίου.

Σάββατο 20/3, 18:00, Αθήνα, Ν. Κόσμος, πάρκο Κασομούλη

• 20/3, 13:00, Θεσσαλονίκη, Άγαλμα Βενιζέλου

Σάββατο 20/3, 20:30, Θεσσαλονίκη, Παιδαγωγικό ΑΠΘ

• 20/3, 19:00, Κοζάνη,Εργατικό Κέντρο

• 21/3, 15:00, Αθήνα, Δημοτική Αγορά Κυψέλης

• 24/3, 19:00, Λαμία, Τεχνικό Επιμελητήριο

Περισσότερα στο https://www.ksm.gr

Σάββατο 20/3, Πετρούπολη, Αθήνα. Στις 20:30. Κοινωνικός Χώρος «Βοτανικός Κήπος», πλ. Αγίου Δημητρίου. Συζήτηση-προβολή «Ένα καράβι για τη Γάζα». Ομιλητές: Βαγγέλης Πισσίας, Πέτρος Γιώτης.

Σάββατο 20/3, Χανιά. Στις 21:00. Στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων θα παιχτεί η αντιρατσιστική θεατρική παράσταση «Χωρίς Διαβατήριο».

Σάββατο 20/3, Χίος. Στις 18:00. Καφέ «Φαίδρα». Εκδήλωση για την παρουσίαση της εφημερίδας «Δρόμος». Θα μιλήσει ο Κώστας Στοφόρος.

Κυριακή 21/3, Αθήνα. Στις 21:30. Θέατρο Νέου Κόσμου, Αντισθένους 7 και Θαρύπου. Θεατρική παράσταση «Το όνομα μου είναι Ρέιτσελ Κόρι». Στα πλαίσια της οικονομικής ενίσχυσης του «Δρόμου». Τιμή ενίσχυσης 20€.

Κυριακή 21/3, Άγιοι Ανάργυροι, Αθήνα. Στις 11.00. Στον πολυχώρο «Μαρία Ελενα». Συζήτηση με θέμα: «Ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης στην οικονομική κρίση.» Διοργάνωση: Δημοτική Παράταξη «Απόδραση»

Δευτέρα 22/3, Αθήνα. Στις 19:00. Χώρος «Καμπάνη 2», Αγίου Μελετίου και Καμπάνη 2, πλ.Αμερικής. Εκδήλωση με θέμα: «Παρελάσεις: Ο μιλιταρισμός στα σχολεία». Ομιλήτρια η Φραντζέσκα Ρωμάνου.

(kampani2.blogspot.com)

Δευτέρα 22/3, Νίκαια, Αθήνα. Στις 19:30. Δημαρχείο Νίκαιας. Η Ανοιχτή Επιτροπή Αγώνα Νίκαιας ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης και το Σύμφωνο Σταθερότητας συναντιέται για να οργανώσει τις δράσεις της.

Τρίτη 23/3, Αγρίνιο. Στις 21:00. Χώρος «Κοκκινοσκουφίτσα», Θέμιδος 4, πλ. Δημοκρατίας. Η Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αιτωλοακαρνανίας διοργανώνει εκδήλωση με θέμα: «Οι μύθοι του έθνους κρύβουν τις βαρβαρότητες του κράτους και του κεφαλαίου».

Όσο περνούν οι μέρες τόσο και πληθαίνουν τα ερωτηματικά για το επεισόδιο στη Δάφνη, όπου έπεσε νεκρός ο αντιεξουσιαστής Λ. Φούντας.

Όσο προχωρά η προώθηση των μέτρων-φωτιά για τους εργαζόμενους, τόσο εντείνεται η καταστολή και η σκλήρυνση της δημόσιας ζωής. Η συνεχής παρουσία και δράση της αστυνομίας σε κάθε απεργιακή εκδήλωση, η χρήση χημικών και υπερβολικής βίας και μανίας ενάντια στους διαδηλωτές, δείχνει πως το μέσο της καταστολής θα χρησιμοποιηθεί κατά κόρον, αφού δεν αποσπάται συναίνεση.

Ενώ ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών ταξιδεύουν για να σώσουν οικονομικά τη χώρα, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, σύμφωνα με τον καταμερισμό, έχει αναλάβει να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Καθημερινά προβαίνει σε προκλητικές και επιθετικές δηλώσεις ενάντια σε κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς, ενάντια σε απεργούς και διαδηλωτές, ακόμα και ενάντια στην ίδια τη βάση του ΠΑΣΟΚ σε διάφορες οργανώσεις. Πέρα από αυτά, που γίνονται σε ύφος και τόνο τραμπουκέ, ο κ. Πάγκαλος φαίνεται να είναι πίσω από την ενορχηστρωμένη προβοκάτσια στοχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ και της ΚΟΕ για τα επεισόδια με τον Παναγόπουλο στις 5/3 στο Σύνταγμα, και να κινεί τα νήματα της συνδυασμένης επί 10 μέρες πολιτικής όλων των πασοκικών υπουργών -αυτών που εμφανίζονται στα ΜΜΕ, γιατί πολλοί το αποφεύγουν- να ρίχνουν λάδι στη φωτιά αυτής της προβοκάτσιας, κατηγορώντας το ΣΥΡΙΖΑ ως υποκινητή επεισοδίων.

Του Κώστα Ανδριανόπουλου

Η Αριστερά νομίζει ότι μπορεί να ασκεί πολιτικές στα όρια της φθοράς του ΠΑΣΟΚ. Το γεγονός εκφράζεται με πολλούς τρόπους, από βουλιμικούς, αυτούς δηλαδή που προσβλέπουν στην άμεση, σχεδόν αυτόματη είσπραξη κερδών, μέχρι πιο περίτεχνους. Οι τελευταίοι αφορούν ένα φάσμα τακτικών (στην ουσία τεχνικών), που ξεκινούν από την απευθείας συναλλαγή με το ΠΑΣΟΚ και καταλήγουν στις προτάσεις για την αριστερή συγκρότηση με κύριο εφόδιο την αντιπαλότητα στο κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ.

Η κεντροαριστερά, ως σύλληψη, αποτελεί αυτό ακριβώς: Η κριτική επιχειρηματολογία όσων υποστηρίζουν κεντροαριστερά σενάρια και προαλείφονται για εταίροι είναι κυριευμένη από μια συμπεριφορά παραγκωνισμού, τη συμπεριφορά δηλαδή αυτού που προσπαθεί να πείσει το ΠΑΣΟΚ ότι ο ίδιος αποτελεί τη διέξοδο στην κατιούσα του.

Από την άλλη υπάρχει η Αριστερά που διεκδικεί έναν αυτόνομο ρόλο. Εδώ η άσκηση της πολιτικής πάνω στην φθορά του ΠΑΣΟΚ επιχειρείται μέσα από την αγωνιστική αποφασιστικότητα και την ένταση των συγκρούσεων. Συνακόλουθα έτσι, η αριστερή αποπεριθωριοποίηση παραπέμπεται στον απεγκλωβισμό της κοινωνικής βάσης του ΠΑΣΟΚ, με τα ίδια πάντα πενιχρά αποτελέσματα.

Αυτός ο τρόπος σκέψης συνιστά μια στρατηγική αδυναμία για την Αριστερά. Είμαστε ωστόσο υποχρεωμένοι να συνυπάρχουμε μαζί του, ωσότου διαμορφωθούν οι αναγκαίες ευρύτερες ιδεολογικές και πολιτικές προϋποθέσεις της αντίστοιχης χειραφέτησης. Έως τότε όμως, αυτή η πολιτική συμπεριφορά μπορεί να αντιμετωπιστεί σχετικά αυτόνομα στο ίδιο της το έδαφος.

Επ’ αυτού καθοριστικό είναι να πειστεί η Αριστερά πως σήμερα απαιτείται η διαμόρφωση μιας αξιόπιστης αντιπολίτευσης με στοιχειώδη φυσιογνωμία και αυτοσυνέπεια. Πολύ δε περισσότερο που η συγκυρία την εξωθεί σ’ αυτόν το ρόλο. Αντιπολίτευση που θα συνδέει τις μαζικές αντιστάσεις με την ουσία των προβλημάτων και όχι με τον παραγκωνισμό τους.

Οι τελευταίες κινητοποιήσεις είναι ένα παράδειγμα πολλαπλά διαφωτιστικό. Η κλιμάκωση των αντιστάσεων φέρνει τους μετέχοντες αντιμέτωπους με το επιτακτικό ερώτημα: Να ανακληθούν τα μέτρα. Και ως προς τη χώρα, τι; Αυτό το «τι» δεν είναι κάτι που αφορά το «μετά» από τις κινητοποιήσεις. Η ύπαρξή του επηρεάζει «τώρα» τη δυνατότητα και την έκβαση του αγώνα.

Προβάλει λοιπόν η ανάγκη για ένα σχέδιο οικονομικο-πολιτικής διεξόδου της χώρας εντός του οποίου οι αντινεοφιλελεύθερες ρήξεις θα βρίσκουν το νόημά τους. Σ’ αυτό θα εγγράφονται και οι διεκδικήσεις για τις αναγκαίες οικονομικές μεταβολές, που θα αντιδιαστέλλονται έτσι από τη λογική των θετικών προτάσεων και την έμμεση υποστήριξη της κυβέρνησης. Εδώ ακριβώς είμαστε σήμερα.

Πώς από μια ΠΑΣΑ πήρε φωτιά το «γήπεδο»

Δεν είναι συνιστώσα του ΣΥΝ ή του ΣΥΡΙΖΑ ούτε φιλοδοξεί να γίνει. Δεν στοιχίζεται πίσω από πρόσωπα και μηχανισμούς. Δεν αποτελείται από απολύτως ομοφωνούντες αριστερούς, κι όμως καταφέρνει να αποφασίζει, να δρα και να βάζει φωτιά στα τόπια, όταν χρειαστεί. Τι είναι;

Την πρωτοβουλία πήραν «απλά μέλη του ΣΥΝ, ενταγμένοι στο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς πολιτικά δικαιώματα, και ανένταχτοι αριστεροί, που συναντήθηκαν αρχικά στο διαδίκτυο θέλοντας να ταράξουν τα λιμνάζοντα ύδατα σε αυτούς τους χώρους και να προωθήσουν την υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ των μελών. Δεν έμειναν απλοί παρατηρητές στις ιδεολογικές και πολιτικές διαμάχες στο εσωτερικό του ΣΥΝ και στην τελμάτωση του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Με βασική αρχή πως η Αριστερά οφείλει να αλλάξει τη λειτουργία της, για να εμπνεύσει τον κόσμο, και οφείλει να εφαρμόσει στο εσωτερικό της αυτό που θέλει για την κοινωνία που οραματίζεται και παλεύει, -δηλαδή αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες-, ζήτησε τη μετατροπή των τάσεων σε ρεύματα ιδεών, την καθιέρωση εσωτερικών δημοψηφισμάτων για σοβαρά θέματα, την οριζόντια δικτύωση για τις τοπικές επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη έχει δημιουργήσει το διαδικτυακό ΣΥΡΙΖΑ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ, όπου δημοσιεύονται οι δράσεις των τοπικών επιτροπών με δική τους ευθύνη και όπου διεξάγεται διάλογος. Πάλεψε, πιέζοντας ασφυκτικά τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, για να αποκτήσουν πολιτικά δικαιώματα τα μέλη του με την κάρτα ΣΥΡΙΖΑ, και για τη δημοκρατική λειτουργία του. Όλα αυτά μέσα από ανοιχτές διαβουλεύσεις, από το διαδικτυακό τόπο «Το wiki», με συζητήσεις στη λίστα μελών της ΠΑΣΑ και στο μπλογκ της αλλά και διά ζώσης, σε συνελεύσεις. Ουσιαστικά, έφερε μια φρεσκάδα στις αραχνιασμένες διαδικασίες, προτάσσοντας την αρχή για δημοκρατική λειτουργία των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ, έναν αέρα αυτοπεποίθησης του μέλους-ενεργού πολίτη και όχι εκτελεστή της «γραμμής» των «από πάνω».Στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ επιδίωξε να ληφθούν αποφάσεις για τη δημοκρατική οργάνωση της 4ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης. Και οι.... πάσες συνεχίζονται.

Info: blog https://dosepasa.wordpress.com/

ΣΥΡΙΖΑ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ https://sites.google.com/site/syrizaorizontia/

Τo wiki https://dosepasaorganotika.pbworks.com/FrontPage

Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο (ΕΑΜ)

Το ΕΑΜ ιδρύθηκε το 1985, στην Πάτρα. Στις τάξεις του ανήκε ο καθηγητής Ν. Τεμπονέρας, που δολοφονήθηκε από ακροδεξιούς στην περίοδο των μαθητικών καταλήψεων του 1991 ενάντια στο νομοσχέδιο του τότε υπουργού Παιδείας, Κοντογιαννόπουλου, όταν βρέθηκε δίπλα στους μαθητές του. Είναι μια αριστερή, κομμουνιστική οργάνωση, που δραστηριοποιείται κυρίως στους εργατικούς χώρους, μέσα στα πρωτοβάθμια σωματεία. Εκδίδει το περιοδικό «Η Άλλη Πλευρά». Στην πιο πρόσφατη θέση της για τα μέτρα της κυβέρνησης-Βρυξελλών αναφέρονται, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Αντιστεκόμαστε στα νέα μέτρα της κυβέρνησης, που δεν είναι απλά ληστρικά, είναι μέτρα αδιέξοδα, μέτρα ανέχειας και πείνας, μας πίνουν το αίμα και φωνάζουν “στην υγεία των κορόιδων”.

Αντιστεκόμαστε γιατί δεν μπορεί να συνεχίζουμε να πληρώνουμε εμείς την κρίση που δημιούργησαν οι τράπεζες και το κεφάλαιο.

Αντιστεκόμαστε γιατί το Πρόγραμμα Σταθερότητας, που επιβάλλει η κυβέρνηση και οι Βρυξέλλες, αποσταθεροποιεί πλήρως τους μισθούς και τα μεροκάματα, τις εργασιακές σχέσεις και την κοινωνική ασφάλιση. Θεριεύουν τα φοροχαράτσια, η ανεργία, οι απολύσεις και η ανέχεια.

Αντιστεκόμαστε γιατί δεν ανεχόμαστε να βρισκόμαστε κάτω από την μπότα των Βρυξελλών και των αγορών, που μετατρέπουν τη χώρα σε προτεκτοράτο και θα αποφασίζουν απροκάλυπτα για μας χωρίς εμάς.

Αντιστεκόμαστε γιατί τα μέτρα της κυβέρνησης δεν είναι απλά αντεργατικά και ληστρικά αλλά τρομοκρατικά και απειλούν να αφαιρέσουν όλες τις κατακτήσεις του προηγούμενου αιώνα».

Όλοι στους δρόμους! Για να χάσει το κουράγιο του ο Όλι Ρεν και η κυβέρνηση».

Εν μέσω «κυβερνο-βρυξελλικών» μέτρων να ‘σου και οι δημοσκοπήσεις. Η κατάσταση έχει «ψωμί» και οι μετρήσεις της κοινής γνώμης για τα μέτρα τροφοδοτούν τα ΜΜΕ στο παιχνίδι εντυπώσεων. Και όμως, το πρώτο που μπορεί να ειπωθεί είναι η όχι μεγάλη συχνότητά τους. Πού οι δόξες των εκλογών!

Θα περίμενε κανείς ότι οι δημοσκοπικές εταιρίες θα είχαν πάρει φωτιά. Ωστόσο, μόνο καμιά δεκαριά έρευνες είδαν το φως της δημοσιότητας. Βέβαια, ίσως αυτό εξηγείται από την κατακόρυφη δημοσκοπική πτώση του δικομματισμού, αλλά και από την αποδοχή που δείχνουν κάποιες έρευνες για την κριτική και την πολιτική που υποστηρίζει η Αριστερά. Στην έρευνα της ΚάπαResearch (7/3), λόγου χάριν, διαβάζουμε ότι η αποδοχή του ΚΚΕ ανέρχεται στο 31,4% και του Σύριζα στο 26,3%.

Φοβούνται όσα έρχονται και μέσω της ΚΟΕ χτυπούν το ΣΥΡΙΖΑ

Όσα έγιναν στις 5 Μαρτίου έξω από την Βουλή είναι λίγο πολύ γνωστά: Χιλιάδες κόσμου -παρά την δυσκολία να φτάσει κανείς ως το κέντρο εκείνη την ημέρα- με έκδηλη οργή διαμαρτύρονταν για την με συνοπτικές διαδικασίες ψήφιση του νόμου που αφαιρεί δικαιώματα και κατακτήσεις. Μέχρι την παραμονή, η ΓΣΕΕ αρνιόταν επίμονα να προκηρύξει γενική απεργία για τις 11/3 και το πρωί της 5/3 τελικά αναγκάστηκε να προχωρήσει στην κήρυξή της. Η αρχική πρόταση που έκανε ο ίδιος ο κ. Παναγόπουλος ήταν να μην γίνει τίποτα μέχρι το συνέδριο της ΓΣΕΕ στη Χαλκιδική.

Όταν ο κ. Παναγόπουλος προσπάθησε να μιλήσει στη συγκέντρωση, εισέπραξε σχεδόν από όλους τους παρευρισκόμενους το δυνατό και παρατεταμένο γιουχάισμα. Η συνέχεια είναι γνωστή από τις τηλεοράσεις: τον πλησιάζουν και του πετούν ένα γιαούρτι, ένα μπουκάλι νερό και μια τυρόπιτα. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ αντιδρά και επιτίθεται μαζί με την ακολουθία του, γρονθοκοπώντας αυτόν που πέταξε την τυρόπιτα. Από ‘κει και πέρα γενικεύεται η «κλωτσοπατινάδα» και πέφτουν ψιλές. Σε καμία περίπτωση, όμως, ο Παναγόπουλος δεν δέχθηκε επίθεση από οργανωμένη ομάδα με κοντάρια και σημαίες της ΚΟΕ, όπως ειπώθηκε στη συνέχεια.

Είμαστε στη δίνη μιας καπιταλιστικής κρίσης που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τη διάρκειά της, τις μορφές που θα πάρει, αν τελικά θα «καταλαγιάσει» όπως οι προηγούμενες μεγάλες κρίσεις, με την ανάδυση ενός νέου πολιτικοοικονομικού μοντέλου. Όμως, εξαιτίας της, φωτογραφήθηκε γυμνό το ευρωπαϊκό αδιέξοδο, αποκαλύφθηκε η σκληρή μονεταριστική «ένωση» μεταξύ ισχυρών και αδύναμων κρατών (οικονομιών), μια ένωση όχι συνεταιριστική, όχι απλώς ανταγωνιστική, αλλά μάλλον αποικιοκρατική.

Μέσα στον ορυμαγδό της παραπληροφόρησης που διαχέεται από τα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ έχει συσκοτιστεί για το ευρύ κοινό η πραγματική αιτία των ελλειμμάτων στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου και όχι μόνο. Ο κόσμος ακούει καθημερινά για τους τεμπέληδες Έλληνες και τους εργατικούς Γερμανούς, που αρνούνται να πληρώσουν την παραλυσία άλλων, μια προπαγάνδα που διαχέεται και στα μπλογκς των ξένων εφημερίδων. Για το ότι η παραπληροφόρηση είναι επιλεγμένη τακτική δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Δεν εξηγείται αλλιώς το γιατί οι «τρομεροί» δημοσιογράφοι των μεγάλων σταθμών, με τα τόσα τεχνικά μέσα, δε βρίσκουν στον ευρωπαϊκό και στον αμερικανικό Τύπο αυτό που εμείς βρήκαμε πανεύκολα: έγκυρες φωνές που υποστηρίζουν πως οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου πληρώνουν την εθνικιστική οικονομική πολιτική του γερμανικού κεφαλαίου/ κράτους που συνέτριψε τους δικούς του εργαζόμενους και επέβαλε τα ελλείμματα στις άλλες χώρες, τροφοδοτώντας έτσι τα κέρδη των τραπεζών.