editorial

Τη στιγμή που η μόλυνση από τη ραδιενέργεια καθημερινά μεγαλώνει, τη στιγμή που οι «αντικαθεστωτικοί» πουλάνε το πρώτο πετρέλαιο και ο εκπρόσωπος του Καντάφι πραγματοποίησε ταξίδι-αστραπή και συναντήθηκε με τον Παπανδρέου, τη στιγμή που «γκριζάρει» επικίνδυνα ο χάρτης στο Καστελόριζο, τη στιγμή που ξαναποβιβάστηκαν οι τροϊκανοί στην Αθήνα, τη στιγμή που η γκρίνια στο ΠΑΣΟΚ ξαναφουντώνει, τη στιγμή που η χρεοκοπία χτυπά την πόρτα μας, τη στιγμή που η κυβέρνηση απεργάζεται μέτρα-τσουνάμι ενάντια στην κοινωνία, τότε ξεσπά μια απεργία στον χώρο του Τύπου με ιδιαίτερη σημασία, που μας υποχρεώνει να αναπροσαρμόσουμε την έκδοσή μας, να έχουμε ένα παρόν, σύμφωνα με τα πιστεύω μας και τις ιδέες μας.

Δεν πρόλαβε να κλείσει ο κρίσιμος μήνας των δύο Συνόδων Κορυφής στην Ε.Ε. που θα καθόριζε και όλες τις εξελίξεις και βλέπουμε ορισμένα «παράδοξα».

Ο ρυθμός των γεγονότων και των εξελίξεων είναι καταιγιστικός: στο πολιτικό μέτωπο, στο οικονομικό, στο πολεμικό, στις φυσικές καταστροφές (που έχουν τεράστιες κοινωνικές επιπτώσεις).

Ο καταστροφισμός του καπιταλισμού.

Το «Πάμε Σύνταγμα, μένουμε Σύνταγμα» αυτής της στήλης πριν 2 βδομάδες, δεν ήταν ακριβώς ιδέα των συντακτών της. Αυτοί απλά «άκουσαν» αυτό που σκέφτονταν τόσος κόσμος.

Μια μέρα μετά την απεργία και ξανάρχισε η ομοβροντία μέτρων. Ξέρουμε με βεβαιότητα ότι μετά τα 50 δισ. από το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και τα 27 δισ. του Μνημονίου 4 ότι δεν υπάρχει τέλος στο χρέος, εκτός κι αν το τέλος «γραφτεί» με άλλους τρόπους από το λαό.

Η παράσταση γύρω από τα 50 δισ. δεν αντανακλούσε μόνο τις γνωστές αδυναμίες του κυβερνητικού σχήματος. Μια πλευρά της αντανακλούσε τους υπαρκτούς -και μάλλον ισχυρούς- σχεδιασμούς για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες και μάλιστα με λίστα.

Μέσα σε μια εκρηκτική ατμόσφαιρα πραγματοποιείται η πρώτη γενική απεργία του 2011. Μετά τη γενική απεργία στις 15/12, στην οποία φάνηκαν οι αγωνιστικές διαθέσεις σημαντικού τμήματος των εργαζομένων και της νεολαίας, έρχεται το πρώτο μεγάλο ραντεβού της νέας χρονιάς. Τι έχει μεσολαβήσει; Ίσως λίγα, ίσως πολλά.

Θορυβήθηκαν οι υπουργοί της περιφέρειας - Ελλάς από την έκταση και την δυναμικότητα του κινήματος «δεν πληρώνω». Όχι «δεν πληρώνω» γιατί είμαι τεμπέλης, εξυπνάκιας και τσαμπατζής. Αλλά δεν πληρώνω, αφού δεν πληρώνομαι (ας μετρηθούν πόσοι εργαζόμενοι έχουν να πληρωθούν και για πόσο καιρό), δεν πληρώνομαι και με την έννοια της δραστικής μείωσης μισθών (κατάργηση 13ου και 14ου), ακύρωση των συλλογικών συμβάσεων και κάθε προστασίας.