αριστερά

Πριν ακόμα κλείσει ο πρώτος γύρος της αντιπαράθεσης, ανάμεσα στην κοινωνία με τον πολιτικό κόσμο που στήριξε το Μνημόνιο και παράδωσε τη χώρα στην τρόικα, ξεκίνησαν οι διεργασίες για τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Από πολλούς θεωρήθηκε το επόμενο σημαντικό «ραντεβού», η επόμενη «ευκαιρία» να αναδειχθεί η αντίθεση προς το Μνημόνιο και τον πολιτικό κόσμο.

Γράφει ο Στράτος Κερσανίδης

Βαδίζοντας προς τις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι. Σε μία κρίσιμη χρονική περίοδο για τη χώρα και με μία σημαντική εκλογική μάχη προ των πυλών, που θα μπορούσε να είναι μία απάντηση στην πολιτική της κυβέρνησης, οι δυνάμεις της δικής μας Αριστεράς αναλώθηκαν και αναλώνονται σε μία εσωτερική διαμάχη με άγνωστα αποτελέσματα. Και, δυστυχώς, όσο και αν γίνονται προσπάθειες να δοθεί ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα σε αυτή, εκείνο που μένει στον κόσμο της Αριστεράς είναι πως πρόκειται για διαφοροποιήσεις αποκλειστικά επάνω και μόνον σε πρόσωπα. Αυτή είναι η αλήθεια είτε μας αρέσει είτε όχι  -προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου- και ήδη την πληρώνουμε πολύ ακριβά.

Κι ύστερα ο νόμος θα επιβάλει τη λήθη, κι εμείς θα την αποδεχτούμε; Είμαστε έτοιμοι να υπακούσουμε; Να ξεχάσουμε το θάνατο, όπως ξεχνάμε το μισοάδειο πακέτο τσιγάρα στο τραπεζάκι του πολύβουου καφενείου; Ε, όχι βέαια, θλιβερέ επαίτη, ασήμανττων ρόλων στην ιλαροτραγωδία "Γονυκλισία μπροστά στην εξουσία".

Του Μάρκου Δεληγιάννη.

Συνεχίζονται οι εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα.

Τρεις «Αγανακτισμένοι» από τη Χαλκίδα έστειλαν και δημοσιεύτηκε στο dikaioma.gr ένα άρθρο με πολύ πλούσιο προβληματισμό για το Κίνημα των Πλατειών.