αριστερά

Κεντρικό καθήκον ο λαϊκός ξεσηκωμός. Του Χρίστου Καραμάνου.

Ενδιαφέρουσες και αποκλίνουσες απόψεις στη σύσκεψη του ΜΑΑ

Του Μάρκου Δεληγιάννη. Η βροχή δε λέει να σταματήσει, κι όσο μεγάλωνε το σύννεφο τόσο ξετυλίγεται της θάλασσας η πίκρα.

Αυτή τη φορά δεν πρόκειται απλώς για μια λαθεμένη ή διαφορετική προσέγγιση, ούτε για το σύνηθες εμφυλιοπολεμικό κλίμα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Του Γιώργου Τσίπρα

Ο λαός ανιχνεύει τρόπους οργάνωσης για να νικήσει

Του Μάρκου Δελληγιάννη. Και να που πάλι, βράδυ Κυριακής, συνάχθηκαν στο Κοινοβούλιο της χώρας οι εκλεκτοί, οι φερέγγυοι, οι συνετοί, οι υπεύθυνοι άρχοντες, οι εκλεγμένοι, για να μας πούνε ευθαρσώς, πως όλα αυτά που με στόμφο -θύμιζαν βέβαια κάκιστους ηθοποιούς του περασμένου αιώνα- έταζαν προεκλογικά ήταν ένα ψέμα τρανταχτό!

Οι προσδοκίες του κόσμου από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έπαψαν την 18η Ιουνίου όταν φάνηκε ότι δεν θα έχουμε μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Αντίθετα, οι υποσχέσεις των πολιτικών αντιπρόσωπων για ένα διαφορετικό παράδειγμα διοίκησης με βάση μια αριστερή νοοτροπία και λογική έχουν γραφτεί με ανεξίτηλο μελάνι στο μυαλό μας και σήμερα περιμένουμε να δούμε κάποια δείγματα αυτής της νέας προσέγγισης. Δεν πιστεύουμε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο αν έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην κυβέρνηση. Περιμένουμε ότι και ως αντιπολίτευση θα μας δώσει δείγματα του τι εννοούσαν οι βουλευτές όταν έλεγαν ότι μπορούν να βοηθήσουν την κοινωνία να κάνει την αλληλεγγύη πράξη και βίωμα.
Με λίγα λόγια, δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο, ούτε υπάρχει λόγος να πηγαίνουμε στις λαϊκές συνελεύσεις για να ακούσουμε παράλληλους μονολόγους ή κάποιον ιθύνοντα του ΣΥΡΙΖΑ να μιλάει. Οι αέναες κουβέντες, οι θεωρητικολογίες και η επίδειξη αριστεροσύνης δεν έχουν να μας πουν πολλά. Οι παλιοί τις έχουν μπουχτίσει και οι καινούργιοι δεν βρίσκουν κανένα νόημα σε αυτές.
Σκοπός είναι εμείς, οι απλοί πολίτες, να συζητήσουμε (τόσο μεταξύ μας όσο και με τους πολιτικούς αντιπροσώπους) και να αποφασίσουμε προτάσεις για δράσεις. Το ζητούμενο είναι να δημιουργήσουμε ένα μηχανισμό αλληλοβοήθειας και πολιτικής χειραφέτησης και να τον βάλουμε σε κίνηση.
Πιο συγκεκριμένα, με αφετηρία τον ενεργό πολίτη μπορεί να αναπτυχθούν συλλογικότητες που θα έχουν τοπικό και θεματικό χαρακτήρα. Δηλαδή, ανά γειτονιές να προσδιορίζονται ομάδες δράσης ανάλογα με τα θέματα που αποτελούν τις προτεραιότητες των κατοίκων. Ομάδες υγείας, στήριξης ανέργων, περιβάλλοντος, ενημέρωσης, ψυχαγωγίας κ.λπ., ώστε να αξιοποιείται το έμψυχο δυναμικό στο έπακρο και να εμπεδώνεται το κλίμα συνεισφοράς και συνεργασίας μεταξύ μελών και ανοιχτής κοινωνίας.

Κάρτα μέλους
Με αυτήν την προοπτική έχει νόημα η κάρτα μέλους του ΣΥΡΙΖΑ γιατί μόνο μέσα από τη δράση είναι δυνατόν να σμιλευτεί το αριστερό πρόσωπο της πολιτικής μας ταυτότητας. Όταν, όμως, η κάρτα δεν εξυπηρετεί κανέναν προφανή σκοπό, όταν δηλαδή εκδίδουμε κάρτες αλλά δεν δημιουργούμε προϋποθέσεις συμμετοχής σε δραστήριες και μαχητικές ομάδες μελών, τότε η κάρτα είναι απλώς μια γραφειοκρατική πράξη που στερείται περιεχομένου και όχι μόνο δεν συνδέει αλλά αντίθετα απομακρύνει την αριστερή νοοτροπία (που υποτίθεται ότι θέλουμε να εμφυσήσουμε στην κοινωνία) από την πραγματική ζωή αλλά και τους ανθρώπους.  
Οι ανώνυμοι υποστηρικτές δεν θα γεμίζουν για πολύ ακόμα τις συνελεύσεις στις γειτονιές, αν δεν βρεθεί τρόπος να εμπλακούν σε διαδικασίες που θα βοηθήσουν την καθημερινότητά τους. Στη μοναδική ιστορική στιγμή που ζούμε έχει σημασία ο καθένας/ καθεμιά να είναι μέλος ενός οργανωμένου, δρώντος κοινωνικού δικτύου της Αριστεράς και όχι απλά μέλος ενός πολλά υποσχόμενου μηχανισμού. Για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να συνεισφέρει για το συλλογικό καλό.
Μη φοβάστε την δυναμική που υπάρχει σήμερα. Αξιοποιήστε την!
Σε αυτή τη λογική και ενισχύοντας το πνεύμα των τοπικών συνελεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ακολουθεί μια πρόταση για την Υγεία.
Δεδομένου ότι η Υγεία είναι από τους τομείς που έχουν πληγεί περισσότερο από τις μνημονιακές πολιτικές, προτείνουμε τη δημιουργία ενός περιφερόμενου κοινωνικού ιατρείου, σε ρόλο Πρωτοβάθμιας Ιατρικής Μονάδας. Ενός δικτύου, δηλαδή, από γιατρούς (ας πούμε 10 γιατρούς) που κάθε μέρα θα βρίσκονται σε μια διαφορετική γειτονιά της πόλης για να προσφέρουν το έργο τους. Για παράδειγμα, κάθε Δευτέρα το Κοινωνικό Ιατρείο μπορεί να λειτουργεί στην Κυψέλη, κάθε Τρίτη στην Καλλιθέα, την Τετάρτη στις Αφίδνες κ.λπ. Υπάρχουν γιατροί με εμπειρία που γνωρίζουν πως μπορούν να οργανωθούν τέτοιες δομές με λίγα χρήματα.
Οι γιατροί που θα εργάζονται στο δίκτυο θα πληρώνονται κανονικά μέσω μια εταιρίας (ή όποιας άλλης μορφής κριθεί καταλληλότερη), ενώ θα διαχειρίζονται κονδύλια για τα φάρμακα που θα δίνουν στους ασθενείς.
Τα χρήματα για την οργάνωση αυτή θα μπορούσαν να προκύψουν από ένα ταμείο στο οποίο θα συνεισφέρουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Δεδομένου ότι έχουμε πια 71 βουλευτές, θα μπορούσαν να συγκεντρώνονται 40.000 ευρώ κάθε μήνα ή και περισσότερα (ένας νέος βουλευτής από το μισθό του θα μπορούσε, για παράδειγμα, να συνεισφέρει τουλάχιστον 500 ευρώ στο ταμείο που θα δημιουργηθεί, ενώ αναμένονται μεγαλύτερα ποσά από όσους λαμβάνουν περισσότερα χρήματα και είναι πρόθυμοι να συνεισφέρουν).
Ο χώρος που θα πραγματοποιούνται τα ιατρεία θα βρίσκεται από τις συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ της γειτονιάς είτε σε συνεργασία με τις ομάδες πολιτών που ήδη δραστηριοποιούνται στην πόλη και συνήθως έχουν ένα χώρο τον οποίο διαχειρίζονται είτε από κάποιο σύντροφο που διαθέτει ένα άδειο σπίτι ή ένα κατάστημα. Αν, επίσης, κάποιος δήμος έχει να προσφέρει ένα χώρο ακόμα καλύτερα. Γενικά ο χώρος θα μπορούσε να είναι ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ γειτονιάς ώστε να μη βαραίνει τον προϋπολογισμό της δράσης.
Τις ημέρες που κάθε γειτονιά θα φιλοξενεί το κοινωνικό ιατρείο θα είναι πάλι ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ που θα πρέπει να βρει εθελοντές οι οποίοι θα κάνουν γνωστή τη δράση στους κατοίκους, θα βοηθούν τους γιατρούς, θα καθαρίζουν το χώρο και θα διατηρούν την τάξη την ώρα της αναμονής του κόσμου και γενικά θα κάνουν ό,τι χρειαστεί για να δουλέψει εύρυθμα το μεταφερόμενο Κοινωνικό Ιατρείο.