Δεν υπήρξε έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσο του «κύριου πολιτικού ρεύματος» που να μη θαύμασε τους θερμούς εναγκαλισμούς και τις «άριστες προσωπικές σχέσεις» των υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας και της Τουρκίας. Κοινές και οι «εκτιμήσεις» για «αλλαγή κλίματος», «κυριαρχία της θετικής ατζέντας με τερματισμό των αντιπαραθέσεων», «ωρίμανση των όρων υπογραφής συνυποσχετικού για παραπομπή στη Χάγη», «αλλαγή σελίδας με τη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν».
Όλα καλά! Και τέτοιες «εκτιμήσεις» αυτονόητα οδηγούν στο να μην αξιολογείται ως είδηση ούτε η ανακοίνωση της Τουρκίας για εγκατάσταση βάσης μη επανδρωμένων αεροπλάνων στην κατεχόμενη Κύπρο, ούτε οι δηλώσεις για επανεμφάνιση ερευνητικών σκαφών και γεωτρύπανων στην Κυπριακή ΑΟΖ μέσα στο καλοκαίρι, ούτε η παρουσία τουρκικού ερευνητικού, εκ νέου, στην καρδιά του Αιγαίου χωρίς την έγκριση της ελληνικής πλευράς. Βέβαια οι καθημερινές αερομαχίες και υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά από καιρό δεν αξιολογούνται ως σημαντικές. Άλλωστε το «είμαστε μοναχοφάηδες» του Ν. Κοτζιά αποτελεί τη βάση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας από την εποχή της πρωθυπουργίας του Κ. Σημίτη και αδιάλειπτα ως σήμερα.
Το τουρκικό Συμβούλιο Ασφαλείας αποκαλύπτει
Όλα αυτά είναι γνωστά και αναμενόμενα. Το δυστύχημα είναι ότι δεν μπορούν να συγκαλύψουν τις επερχόμενες θύελλες. Και πολύ περισσότερο δεν μπορούν να απαλλάξουν ούτε τη χώρα ούτε την περιοχή από τους κινδύνους που συνιστά ο τουρκικός επεκτατισμός.
Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψης Τσαβούσογλου στην Αθήνα, ο Ερντογάν συγκάλεσε το πανίσχυρο Συμβούλιο Ασφαλείας της Τουρκίας. Δεν ήταν βέβαια η σύγκλισή του «απάντηση» στην χαμηλών τόνων συνάντηση των Αθηνών. Ήταν περισσότερο ένα προμήνυμα των τουρκικών προθέσεων στις επικείμενες κρίσιμες συναντήσεις του τρέχοντος μήνα. Θυμίζουμε:
- Στις 14 και 15 Ιούνη, Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ με συνάντηση Μπάϊντεν-Ερντογάν και ακολούθως συνάντηση Ερντογάν-Μητσοτάκη.
- Στις 16 Ιούνη, συνάντηση Μπάϊντεν–Πούτιν στη Γενεύη με ζητούμενο την αναζήτηση διευθετήσεων στις σχέσεις των δύο χωρών.
- Στις 24 και 25 Ιούνη, Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. με κυρίαρχο θέμα την επανεξέταση της συμπεριφοράς της Τουρκίας και -εφόσον δεν υπάρξουν δραματικές τροποποιήσεις στις αμερικανοτουρκικές θέσεις- επιτάχυνση των γερμανικών προτάσεων για τη «θετική ατζέντα» των σχέσεων Ε.Ε.-Τουρκίας.
Στην Ελλάδα ζούμε στο πνεύμα του ανέμελου καλοκαιριού. Ο συμβιβασμός και η αποδοχή της τουρκικής ατζέντας αποτελούν τον μοναδικό «ρεαλισμό». Όμως όλα δείχνουν ότι το κλίμα σύντομα θα αλλάξει. Ίσως όμως τότε να είναι αργά, σκόπιμα αργά
Μέσα σε αυτή τη συγκυρία ο Ερντογάν φρόντισε να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις για το σύνολο των θεμάτων στα οποία εμπλέκεται η Τουρκία. Με τις αποφάσεις του Συμβούλιου Ασφαλείας της Τουρκίας το καθεστώς της Άγκυρας προϊδεάζει ότι:
Θα συνεχίσει τις επεκτατικές πολιτικές και τις στρατιωτικές επεμβάσεις σε βάρος των γειτονικών χωρών, Συρία και Ιράκ, με πρόσχημα την εξάλειψη των τρομοκρατικών οργανώσεων «στην πηγή» και την αντιμετώπιση των απειλών σε βάρος της Τουρκίας. Στην επίσημη ανακοίνωση του Σ.Α. τονίστηκε ότι «την προσεχή περίοδο, οι επιχειρήσεις που στοχεύουν στην εξουδετέρωση τρομοκρατικών οργανώσεων και στη διασφάλιση των συνόρων μας κατά μήκος των νότιων συνόρων μας θα συνεχιστούν χωρίς διακοπή».
Στο Κυπριακό η Τουρκία επιμένει «στη λύση των δύο ισότιμων κρατών» και στα ελληνοτουρκικά γίνεται αναφορά στη διατήρηση του «καλού κλίματος» με προϋπόθεση η ελληνική και η κυπριακή πλευρά να αποφεύγουν «προκλητικές και παράνομες ενέργειες, και επιθετική ρητορική, που αγνοούν τα δικαιώματα, τη συνάφεια και τα συμφέροντα της Τουρκίας».
Αναφορά γίνεται ακόμα και στο Παλαιστινιακό δηλώνοντας: «Προκειμένου να μην επαναληφθούν οι ισραηλινές επιθέσεις, που συνιστούν εγκλήματα πολέμου, και να βρεθεί μια δίκαιη, διαρκής και ολοκληρωμένη λύση στο Παλαιστινιακό ζήτημα, η διεθνής κοινότητα κλήθηκε να εκπληρώσει την ευθύνη της χωρίς καθυστέρηση και με ειλικρίνεια». Πώς; Αναθέτοντας στην Τουρκία να αναπτύξει ειρηνευτικές στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή.
Δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι προκαλούν έκπληξη οι ανακοινώσεις του καθεστώτος της Άγκυρας. Άλλωστε τα όσα διακηρύσσει τα έχει ήδη πραγματοποιήσει.
Η ελληνική διπλωματία
Έκπληξη δεν προξενεί ούτε η σιωπή της ελληνικής διπλωματίας. Κυρίως απέναντι στην ιδιόρρυθμη ερμηνεία του Διεθνούς Δικαίου που σύμφωνα με το πολιτικό-στρατιωτικό ιερατείο της χώρας «επιτρέπει» να εισβάλλει στρατιωτικά σε ξένες χώρες (Συρία, Ιράκ, Αρμενία, Κύπρος), να εποικίζει τις κατακτημένες περιοχές αλλάζοντας την πληθυσμιακή τους σύνθεση, να εξοπλίζει άλλες (Λιβύη) διατηρώντας στρατιωτικές δυνάμεις παρά τις αποφάσεις του Σ.Α. του ΟΗΕ και να παραβιάζει με την απειλή χρήσης βίας κυριαρχικά δικαιώματα και σύνορα σε Ελλάδα και Κύπρο.
Σήμερα στην Ελλάδα ζούμε στο πνεύμα του ανέμελου καλοκαιριού. Ο συμβιβασμός και η αποδοχή της τουρκικής ατζέντας σε Ελλάδα και Κύπρο αποτελούν «ρεαλιστικό μονόδρομο». Σε Αθήνα και Λευκωσία ξεχνούν μια κρίσιμη ημερομηνία: Την 20η Ιουλίου, ημέρα του Αττίλα, όταν ο Ερντογάν διαφημίζει «βαρυσήμαντες δηλώσεις» από τα Κατεχόμενα… Ίσως τότε το κλίμα ανεμελιάς αλλάξει. Ίσως όμως να είναι και αργά. Σκόπιμα αργά…
