Αφού έχουν παρέλθει αρκετά χρόνια από την υπόσχεση της κυβέρνησης ότι θα άρει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης -η οποία έχει επιβληθεί στη χώρα από την εποχή της δολοφονίας του προηγούμενου προέδρου Ανουάρ Σαντάτ, το 1981- το Κοινοβούλιο αποφάσισε, πριν από λίγες ημέρες, να εγκρίνει αίτημα της κυβέρνησης για παράταση, επί δύο ακόμη χρόνια, του δικαιώματός της να συλλαμβάνει ανθρώπους χωρίς κατηγορίες, να προφυλακίζει άνευ χρονικού περιορισμού, να περιορίζει την ελευθερία του λόγου και του συνέρχεσθαι και να διατηρεί ειδικό δικαστήριο ασφαλείας.
Προσπαθώντας να δικαιολογήσει τη στάση της, επικαλέστηκε τη δικαιολογία ότι ο σχετικός νόμος θα εφαρμόζεται μόνο σε περιπτώσεις τρομοκρατίας και διακίνησης ναρκωτικών. Η απόφαση έγινε αντικείμενο κριτικής από πολλές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτικούς αγωνιστές, ιδίως σε μια περίοδο έντονης πολιτικής δραστηριότητας, αφού σε λίγες εβδομάδες διεξάγονται εκλογές για την Άνω Βουλή, το φθινόπωρο για την Κάτω Βουλή και τον επόμενο χρόνο προεδρικές εκλογές. Η παράταση της έκτακτης ανάγκης μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα για παρέμβαση στην αντιπολιτευτική δραστηριότητα, με ευρείες ερμηνείες των διατάξεων του νόμου. Ίσως δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Μοχάμετ Ελ Μπαραντέι, πρώην επικεφαλής της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, ανήγγειλε ότι οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες και παραιτήθηκε από την υποψηφιότητά του για την προεδρία της Αιγύπτου.
(Πηγή: New York Times)
