Το διαβόητο 50 + 50 έγινε 25 + 25, ψηφίστηκε, οι γλώσσες λύθηκαν… κι όπως σωστά είχαμε υποψιαστεί όλη η ιστορία με την ύποπτη διάταξη νομοσχεδίου αφορούσε τη δημιουργία παραρτημάτων ελληνικών μουσείων στην αλλοδαπή. Κι όπως επίσης υποψιαζόμασταν, το παράδειγμα που μας έφεραν για να διδαχτούμε, εμείς οι άξεστοι, οι άσχετοι από πολιτισμό, ήταν το μουσείο-παράρτημα του Λούβρου στο εμιράτο του Αμπού Ντάμπι.
Για να δούμε τώρα και μερικές λεπτομέρειες, ώστε να διαπιστώσουμε ότι αλλιώς κάνουν τις δουλειές αυτές οι Φράγκοι κι αλλιώς οι Γραικοί.
Η ίδρυση και λειτουργία του Λούβρου του Αμπού Ντάμπι ρυθμίσθηκαν με ειδική διμερή διακρατική συμφωνία μεταξύ της Γαλλικής Κυβέρνησης και του Εμιράτου. Κανένας νόμος, που με τον γενικό του χαρακτήρα θα μπορούσε να αφήσει τον δρόμο ανοιχτό σε αυθαίρετες ή ύποπτες πρακτικές. Η Γαλλική Κυβέρνηση διατηρεί τον έλεγχο όσον αφορά τη λειτουργία και στελέχωση του μουσείου, καθώς και τα εκθέματα που αυτό αποκτά. Διότι το συγκεκριμένο «παράρτημα» δεν ιδρύθηκε για να εκθέτει αντικείμενα από τη συλλογή του Λούβρου ή όποιου άλλου γαλλικού μουσείου. Είναι εύκολο, άλλωστε, να ελέγξει όποιος το επιθυμεί ποια ακριβώς έργα τέχνης έχει αποκτήσει από την ίδρυσή του και μετά το Louvre Abou Dabi.
Ναι, η Γαλλική Κυβέρνηση δεσμεύεται για τη διοργάνωση περιοδικών εκθέσεων. Γνωρίζετε ποια είναι η διάρκεια του δανεισμού; Να σας πω εγώ: δύο έως τέσσερις μήνες (άρθρο 10 της συμφωνίας). Ναι, ειδικώς για την πρώτη δεκαετία από της ιδρύσεως του Μουσείου και αποκλειστικώς για αυτήν, το Γαλλικό Δημόσιο δεσμεύθηκε να δανείσει εκθέματα από τα μουσεία του. Για ποιο χρονικό διάστημα; Έξι μήνες έως δύο έτη, διάστημα (ενδεχομένως) άπαξ ανανεώσιμο (άρθρο 11). Και υπάρχει ειδική πρόβλεψη ώστε η χρονική διάρκεια του δανεισμού έργων από χαρτί ή ύφασμα να είναι ακόμη μικρότερη από το εξάμηνο. Επισημαίνεται επίσης ότι ο δανεισμός κάθε έργου πρέπει να αποτελεί το αντικείμενο χωριστής συμβάσεως.
Έτσι κάνουν οι Φράγκοι. Όσο για εμάς…
Μπορώ να κατανοήσω διάφορες αντιλήψεις περί πολιτισμού. Ακόμη και αυτήν που τον αντιμετωπίζει απλώς ως εμπορική συναλλαγή, ενδεχομένως και με όρους ξοφλημένου που εκποιεί τα τελευταία ασημικά του. Έχω, όμως, μεγάλη δυσκολία να δεχτώ μαθήματα πατριδογνωσίας από τους ανθρώπους που στην πράξη ενστερνίζονται αυτήν την αντίληψη. Δεν είμαστε και κορόιδα…
Petros Papakalos
