Η Ναντίν Γκόρντιμερ, οι καθαρίστριες και η Χάρις Αλεξίου
του Ηρόστρατου
Την Κυριακή, 13 Ιουλίου, έφυγε από τη ζωή -όπως συνηθίζουμε να λέμε σε αυτές τις περιπτώσεις, εξωραΐζοντας το θάνατο- η Ναντίν Γκόρντιμερ. «Πλήρης ημερών», στα 91 της χρόνια, βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας (1991) και είδε τα βιβλία της να διαβάζονται και να αγαπιούνται από εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο…
Κόρη Eβραίων μεταναστών, ρωσικής καταγωγής, γεννήθηκε το 1923 στο Σπρινγκς, ένα χωριό κοντά στο Γιοχάνεσμπουργκ. Η περιπέτεια της γραφής ξεκίνησε μόλις στα εννιά της, ενώ δεκαπέντε χρονών δημοσίευσε το πρώτο της διήγημα.
Πολέμησε το απαρτχάιντ και αγωνίστηκε στο πλευρό του Νέλσον Μαντέλα. Νομίζω πως αυτές τις μέρες, ως είθισται, υπήρξε καταιγισμός δημοσιευμάτων, οπότε μάλλον θα ξέρετε κάθε λεπτομέρεια για τα βιβλία της, τι κυκλοφορεί στα ελληνικά κ.λπ.
Αν γράφω αυτές τις γραμμές είναι για να μοιραστώ μαζί σας μια απλή σκέψη: Ότι αυτοί οι διανοούμενοι μιας άλλης κοπής, πριν από το μάρκετινγκ, την τηλεόραση και τη στενή διαπλοκή με την εξουσία, δεν έγραφαν απλώς. Αγωνίζονταν. Σε δύσκολες εποχές. Μαζί με το λαό και όχι ερήμην του. Μοιράζονταν ένα κοινό όραμα με τους φτωχούς και τους αδικημένους. Δεν τους κουνούσαν το δάχτυλο.
Μόλις τον Νοέμβριο είχε φύγει και η Ντόρις Λέσινγκ, επίσης γεννημένη στην Αφρική και κάτοχος του Βραβείου Νόμπελ. Επίσης αγωνίστρια. Την ίδια μέρα που έμαθα την είδηση, άκουσα για τη συναυλία που θα δώσει η Χάρις Αλεξίου στο Σύνταγμα (στις 28 Ιουλίου) συμπαραστεκόμενη στον αγώνα των καθαριστριών και με ελεύθερη είσοδο… Η ίδια η τραγουδίστρια, πριν από λίγο καιρό μετέφρασε το βιβλίο Πάντα Ήρωες, τη συγκλονιστική μαρτυρία του Grand corps Malade, ενός από τους δημοφιλέστερους Γάλλους καλλιτέχνες που, μένοντας ατελώς τετραπληγικός και παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις, έδωσε μια προσωπική μάχη και κατάφερε να περπατήσει ξανά…
Για κάποιο λόγο η Ελληνίδα τραγουδίστρια της οποίας η φωνή μας συνοδεύει καθώς μεγαλώνουμε μαζί της, έδειξε πως υπάρχουν ακόμη καλλιτέχνες που ακολουθούν το δρόμο που άνοιξαν άλλοι στο παρελθόν. Όπου τέχνη και αγώνας δένονται μεταξύ τους και γίνονται στράτευση. Γιατί υπάρχουν εκείνες οι στιγμές που πρέπει να αποφασίζει κανείς με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει…
12η γιορτή παραμυθιού στην Τζια
Από σήμερα, Σάββατο 19/7 έως και την Κυριακή 27/7, με θέμα Γλώσσα- Μαγεία-Τελετουργία, το Κέντρο Μελέτης και Διάδοσης Μύθων και Παραμυθιών, διοργανώνει, για 12η συνεχή χρονιά στην Κέα, τη Γιορτή Παραμυθιών.
Φέτος, πέρα από τις μοναδικές αφηγήσεις παραμυθιών και τις υπόλοιπες δραστηριότητες (παρουσιάσεις βιβλίων, εργαστήρια για παιδιά) κ.ά. θα υπάρξει και ειδικό αφιέρωμα στον Μάνο Ελευθερίου.
Με διεθνείς συμμετοχές, με νέους αφηγητές, με τη συνεργασία του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και του Εργαστηρίου Μελέτης της Παιδικής Ηλικίας, η Γιορτή θα απλωθεί σε όλο σχεδόν το νησί για να μαγέψει και φέτος μικρούς και μεγάλους.
Η γιορτή θα ξεκινήσει από τα δρομάκια της Κορησσίας, θα πάει στον Οτζιά, στο Λαογραφικό Μουσείο του Μυλοποτάμου, στην Παραλία του Κούνδουρου, στην Ιουλίδα, στο Λατομείο του Ορκού, στην Κάτω Μεριά και σε άλλες μαγευτικές (και μαγικές) τοποθεσίες του νησιού.
Αναλυτικές πληροφορίες στο: https://giortiparamythion.blogspot.gr
Η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη.
Στη Χίο για τον Φώτη Αγγουλέ
Τυχεροί όσοι θα βρεθούν αυτό το Σαββατοκύριακο στη Χίο, αφού σήμερα Σάββατο και αύριο (Κυριακή 20 Ιουλίου), στο 11ο Δημοτικό Σχολείο στις 8.30μ.μ., τιμώντας τα 50 χρόνια από τον θάνατο του Φώτη Αγγουλέ, μαθητές και μαθήτριες των Γυμνασίων και Λυκείων της Χίου, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Φιλολόγων Χίου και σε διδασκαλία και κείμενα της φιλολόγου Στέλλας Τσιροπινά μας καλούν σε μια δραματοποιημένη γνωριμία με τη ζωή, το έργο και την εποχή ενός ξεχωριστού δημιουργού και αγωνιστή.
Ο τίτλος που έχει δοθεί είναι Φώτης Αγγουλές: Πορεία στο φως και το σκοτάδι της ζωής του. Ελπίζουμε κάποια μέρα να μπορέσουμε να δούμε αυτή την παράσταση και στην Αθήνα.
Πληροφορίες: 11ο Δημοτικό Σχολείο.
Είσοδος ελεύθερη.
Οι παραστάσεις θα επαναληφθούν το Σαββατοκύριακο, 2 και 3 Αυγούστου.
