Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, λέει ο Τζαμάλ Τζούμα, απευθυνόμαστε στις διεθνείς δυνάμεις των λαών και των κινημάτων, ώστε να μην επιτραπεί, ποτέ ξανά, ένα δολοφονικό χτύπημα όπως αυτό εναντίον του Στόλου της Ελευθερίας.
«Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι», σημειώνει ο Τζαμάλ Τζούμα, «για το γεγονός ότι οι λιμενεργάτες σε πολλές χώρες αρνούνται να φορτώσουν και να ξεφορτώσουν τα ισραηλινά πλοία. Επίσης πολλές διεθνείς προσωπικότητες αρνούνται πλέον να συμμετάσχουν σε συναντήσεις που γίνονται στο Ισραήλ. Ακόμα και πανεπιστήμια έχουν αρχίσει να κινούνται στην κατεύθυνση επιβολής ακαδημαϊκού εμπάργκο. Αυτός είναι ο δικός μας τρόπος να υποχρεώσουμε το Ισραήλ να συμμορφωθεί με τους διεθνείς νόμους», τονίζει.
Ποια είναι σήμερα η κατάσταση στο εσωτερικό της παλαιστινιακής κοινωνίας;
Δυστυχώς το ρήγμα μεταξύ Φατάχ και Χαμάς παραμένει. Αλλά δεν θέλουμε τα κινήματα αλληλεγγύης να αναμειχθούν σ’ αυτήν την αντιπαράθεση. Δεν θέλουμε να χάσουν τον προσανατολισμό τους στα βασικά αιτήματα: το τέλος της κατοχής, το σταμάτημα των εποικισμών, την άρση του αποκλεισμού της Γάζας, το γκρέμισμα του τείχους, την κατάργηση του απαρτχάιντ ενάντια στους παλαιστινιακούς πληθυσμούς των Εδαφών του 1948. Πρέπει ακόμα να αγωνιστούμε όλοι μαζί για να υλοποιηθεί το δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων στα σπίτια τους. Νομίζουμε ότι πάνω σ’ αυτούς τους βασικούς άξονες πρέπει να ενωθεί τόσο το παλαιστινιακό κίνημα, όσο και το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να μειωθεί δραστικά το ρήγμα.
Μιλήσατε για τους Παλαιστίνιους των Εδαφών του 1948, δηλαδή αυτούς που έχουν απομείνει στο κράτος του Ισραήλ. Έχετε σχέσεις μαζί τους;
Είναι κομμάτι του λαού μας και υποφέρουν το ίδιο με εμάς. Αντιμετωπίζουν ρατσιστικούς νόμους και το κίνημά τους γίνεται στόχος συνεχών επιθέσεων,. Σκοτώνουν τα στελέχη τους, τους απελαύνουν από την ίδια τους τη χώρα, τους φυλακίζουν… Ουσιαστικά οι Ισραηλινοί θέλουν να απαλλαγούν από την παρουσία των Παλαιστινίων, κινούμενοι από τη ρατσιστική αντίληψή τους για ένα εβραϊκό κράτος. Δυστυχώς η PLO, υπογράφοντας τις συμφωνίες του Όσλο, απεμπόλησε την εκπροσώπηση αυτού του τμήματος του λαού μας, και τον μετέτρεψε σε εύκολο στόχο. Εμείς σαν κίνημα αντίστασης και σαν Λαϊκές Επιτροπές στη Δυτική Όχθη έχουμε στενές σχέσεις και συντονισμό με τους αδελφούς μας στα Εδάφη του 1948. Θεωρούμε ότι η υπόθεσή μας είναι μία και κοινή. Στόχος μας είναι να ξαναενώσουμε όλους τους Παλαιστίνιους, όπου και αν βρίσκονται – στη Διασπορά, στα Εδάφη του 1948, στη Δυτική Όχθη και στη Γάζα. Ο παλαιστινιακός λαός είναι ένας, όπου κι αν βρίσκονται τα μέλη του.
Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν προσπάθειες για την ενότητα της Αριστεράς στην Παλαιστίνη. Σε ποιο σημείο βρίσκεται αυτή τη πρωτοβουλία;
Αυτή η διαδικασία βαδίζει αργά, αλλά υπόσχεται πολλά. Όλα τα αριστερά κόμματα είναι πεπεισμένα 100% ότι δεν έχουν μέλλον εάν δεν ενωθούν. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη να καλυφθεί το κενό που έχει δημιουργήσει το ρήγμα μεταξύ της Χαμάς και της Φατάχ. Υπάρχει το ευρύ φάσμα των προοδευτικών λαϊκών δυνάμεων, που ανέκαθεν ήτανε η ραχοκοκαλιά του αριστερού κινήματος. Ο ίδιος ο παλαιστινιακός λαός αντιλαμβάνεται την επείγουσα ανάγκη εξισορρόπησης της κατάστασης και άσκησης πίεσης και προς τις δύο πλευρές. Γι’ αυτούς τους λόγους είμαστε αισιόδοξοι ότι σχετικά σύντομα θα γίνει κατορθωτή η οικοδόμηση της ενότητας.
Πολλοί, και μέσα στην παλαιστινιακή αριστερά, πιστεύουν ότι η λύση βρίσκεται στη δημοκρατική ανασυγκρότηση της PLO, με τη συμμετοχή και των ισλαμικών κινημάτων. Κάτι τέτοιο είναι εφικτό;
Δεν νομίζω ότι είναι ρεαλιστικό να πει κανείς ότι μπορεί να γίνει τώρα, ειδικά όσο η Αριστερά παραμένει διασπασμένη. Αυτή τη στιγμή η PLO κυριαρχείται από την Παλαιστινιακή Αρχή, που την εκμεταλλεύεται με τον πιο άσχημο τρόπο για να εξακολουθήσει να απολαμβάνει τα προνόμιά της. Από κάποιο σημείο και μετά η PLO έφτασε να χρησιμοποιείται ενάντια στια συμφέροντα του παλαιστινιακού λαού. Μόνο ένα ισχυρό ενωμένο παλαιστινιακό κίνημα μπορεί να επιβάλει μια σημαντική αλλαγή στη λειτουργία και τη σύνθεσή της. Η PLO είναι το σπίτι μας, που βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε άθλια κατάσταση, και πρέπει να το ξαναχτίσουμε, ώστε να εκπροσωπεί και πάλι τον αγώνα όλων των Παλαιστινίων.
Τον τελευταίο χρόνο η καμπάνια σας ενάντια στο τείχος και το κίνημα των Λαϊκών Επιτροπών δέχονται μεγάλη επίθεση. Πολλά στελέχη συνελήφθησαν, πολλοί διεθνείς ακτιβιστές απελάθηκαν, κι εσείς ο ίδιος βρεθήκατε για ένα μήνα στις ισραηλινές φυλακές. Πώς εξηγείτε αυτές τις εξελίξεις;
Η καταστολή εναντίον μας θα συνεχιστεί, διότι οι Ισραηλινοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι η αντίσταση στη Δυτική Όχθη διεξάγεται κυρίως από τις Λαϊκές Επιτροπές και από το κίνημα ενάντια στο τείχος. Επίσης συνειδητοποιούν ότι η διεθνής αλληλεγγύη εξαπλώνεται και οργανώνεται πολύ καλύτερα απ’ ό,τι στο παρελθόν, συμβάλλοντας στο να γίνει πολύ πιο αποτελεσματική η καμπάνια BDS. Αλλά να σας πω κάτι: από τότε που ξεκίνησαν την οργανωμένη επίθεση εναντίον μας, η λαϊκή αντίσταση δυναμώνει. Οι κινητοποιήσεις του κινήματος έχουν σήμερα τριπλασιαστεί σε σχέση με ένα χρόνο πριν. Αυτό φαίνεται από τον αριθμό των χωριών που πραγματοποιούν τακτικές δράσεις ενάντια στο τείχος. Αυτό θα συνεχιστεί, διότι δεν τρέφουμε καμία ελπίδα για τις λεγόμενες ειρηνευτικές συνομιλίες.
Αυτές αποτελούν παγίδα για την Παλαιστινιακή Αρχή. Την καθιστούν συνένοχη στην απόπειρα των Ισραηλινών να σταθεροποιήσουν την κατοχή, να επεκτείνουν το τείχος, να οικοδομήσουν νέους εποικισμούς στη Δυτική Όχθη και στην Ιερουσαλήμ, και να συνεχίσουν τον αποκλεισμό της Γάζας. Ο μόνος που τους εμποδίζει είναι η λαϊκή αντίσταση και η διεθνής αλληλεγγύη.
Ας περάσουμε στην τελευταία ερώτηση: όλο και πιο έντονα συζητιέται η πρόταση για ένα ενιαίο κράτος, με ίσα δικαιώματα για όλους τους πολίτες του, ανεξάρτητα από την εθνικότητα και τη θρησκεία τους…
Η λύση των δύο κρατών δεν μπορεί να εγγυηθεί π.χ. το σεβασμό του δικαιώματος των προσφύγων να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Διαφορετικά, θα δεχόμασταν τη λύση των δύο κρατών. Τα εδάφη που μας δίνουν είναι τα πιο φτωχά της Παλαιστίνης. Άρα η δυνατότητα επιβίωσης ενός τέτοιου κράτους θα βρισκόταν πάντα κάτω από ένα τεράστιο ερωτηματικό.
Η λύση των δύο κρατών θα συνεχίσει τη σύρραξη, διότι το εβραϊκό κράτος όχι μόνο δεν δέχεται την επιστροφή των προσφύγων, αλλά προσπαθεί και να ξεφορτωθεί όσους Παλαιστίνιους κρατήθηκαν με νύχια και με δόντια στα Εδάφη του 1948. Οπότε η μόνη πραγματικά ρεαλιστική, δίκαιη και βιώσιμη λύση, που μπορεί να φέρει διαρκή ειρήνη, είναι η δημιουργία ενός λαϊκού, άθρησκου, δημοκρατικού κράτους – και η εγκατάλειψη της ρατσιστικής ιδέας της οικοδόμησης ενός κράτους πάνω στην ιδέα της θρησκευτικής και εθνικής «καθαρότητας».
Ποιος είναι ο Jamal Juma
Ο Jamal Juma, 47 χρονών, γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ και έχει αφιερώσει τη ζωή του στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων. Η δουλειά του επικεντρώνεται στην ενδυνάμωση των τοπικών κοινοτήτων (λαϊκές επιτροπές), προκειμένου να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους ενάντια στις παραβιάσεις της κατοχής. Ο Juma είναι συντονιστής του Stop the Wall Campaign από το 2002 και μέλος της Εθνικής Επιτροπής του BDS (κίνημα για μποϊκοτάζ ενάντια στο ισραηλινό απαρτχάιντ). Είναι ευρύτερα σεβαστός για τη δουλειά του και έχει προσκληθεί να μιλήσει σε πολυάριθμα συνέδρια και συναντήσεις σε όλο τον κόσμο. Τα άρθρα και οι συνεντεύξεις του έχουν ευρέως δημοσιευτεί και η δουλειά του έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Πρόσφατα βρέθηκε στην Ελλάδα, προσκεκλημένος του Συλλόγου Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό «ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ» και μίλησε στο 15ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ για το θέμα του μποϊκοτάζ.
