Το τελευταίο πολυνομοσχέδιο προαπαιτούμενων της παρούσας μνημονιακής φάσης (3ο μνημόνιο) ψηφίστηκε την Πέμπτη 14/6/2018 από τους υπάκουους, στις εντολές των δανειστών, βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Τους γνωστούς «ναι σε όλα» για να συνεχίζουν να απολαμβάνουν τα προνόμια της θέσης, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα έβλεπαν ούτε στον ύπνο τους. Το πολυνομοσχέδιο αποτελεί ένα ακόμα καρφί, από τα 20 περίπου που έχουν ήδη ψηφίσει, στο φέρετρο με το οποίο αποφάσισαν να κηδέψουν τη χώρα και τον λαό αρκεί να είναι αυτοί στην «εξουσία».
Το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει δύο ουσιαστικά τμήματα. Το ένα αφορά νομοθετικές ρυθμίσεις κατ’ εντολή των δανειστών για διάφορα θέματα τις γνωστές «μεταρρυθμίσεις». Το δεύτερο και σημαντικότερο αφορά τη «νομιμοποίηση» των υποσχέσεων-δεσμεύσεων προς τους δανειστές μέσω του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού προγράμματος 2019-2022. Το μεσοπρόθεσμο το αναλύσαμε στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας (δείτε φ.411, «Μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πρόγραμμα 2019-2022»).
Τα χαρακτηριστικά του «πολυνομοσχεδίου»
Τα χαρακτηριστικά του παρόντος «πολυνόμου» πλέον, αφού έχει ήδη ψηφιστεί συνοψίζονται στα ακόλουθα:
- Δεσμεύει με ρυθμίσεις τη χώρα και τον λαό για την περίοδο μετά τη λήξη του 3ου μνημονίου. Είναι οι μνημονιακού χαρακτήρα ρυθμίσεις που θα εφαρμοστούν στην περίοδο μετά το 3ο μνημόνιο. Γι’ αυτό και πολλοί το εξισώνουν με 4ο μνημόνιο, αφού στην πράξη περί αυτού πρόκειται, με μόνη διαφορά ότι για αυτό δεν προβλέπεται χρηματοδότηση της χώρας από τους δανειστές.
- Οι ρυθμίσεις αφορούν δεσμεύσεις επίτευξης ιδιαίτερα επώδυνων στόχων, μεταφορά νωρίτερα μέτρων που ήδη έχουν ληφθεί και λήψη αυτόματων διορθωτικών μέτρων εάν υπάρχει απόκλιση από τους στόχους και φυσικά εφαρμογή συγκεκριμένων νεοφιλελεύθερων μέτρων και διαδικασιών, σε τομείς και κλάδους της οικονομίας και της κοινωνικής ζωής, που μπορεί όλα να μην έχουν άμεση δημοσιονομική επίπτωση, αποτελούν όμως στοιχεία με βαριές επιπτώσεις στον λαό και την χώρα.
- Το βάθος αυτών των ρυθμίσεων, η λεπτομέρεια με την οποία έχουν ασχοληθεί οι δανειστές για να υποδείξουν την ακριβή διατύπωση στις νομοθετικές ρυθμίσεις και η εμπλοκή δέκα υπουργείων στα θέματα καταδεικνύει τη μορφή αποικιοποίησης της χώρας.
- Όσον αφορά τη δημοκρατία στη χώρα, την εκλογή κυβέρνησης και τη θέληση του λαού εκφρασμένη με την ψήφο του, αυτά είναι ψιλά γράμματα ειδικά για την παρούσα κυβέρνηση. Κατά παράβαση κάθε έννοιας δημοκρατίας και του συντάγματος δεσμεύει με την ψήφιση του παρόντος νόμου όχι τη δική της θητεία αλλά τις επόμενες κυβερνήσεις τουλάχιστον μέχρι το 2022. Η ψήφιση αυτή σε συνδυασμό με την αλλαγή νομοθεσίας όσον αφορά το δημόσιο χρέος (αγγλικό δίκαιο), από την κυβέρνηση Παπαδήμου, κάνουν πλέον αδύνατη την όποια διαδικασία, μετά από επιλογή του λαού, για διαγραφή χρέους.
- Τα αντίμετρα κοινωνικής «ευαισθησίας» της κυβέρνησης είναι μία ακόμα απάτη. Η κυβέρνηση που δήλωνε ότι για κάθε 1 ευρώ νέα μέτρα θα αντιστοιχούσε 1 ευρώ αντίμετρα για μία ακόμα φορά διαψεύδει τον εαυτό της. Μόνο από τους συνταξιούχους και τη φορολογία (δηλαδή μισθωτοί και πάλι συνταξιούχοι) αφαιρεί ετήσια, κατά μέσο όρο 5 δισ. ευρώ στην 4ετία 2019-2022. Τα αντίμετρα στην καλύτερη περίπτωση προβλέπεται να είναι κάτι λιγότερο από 2 δισ. ευρώ, δηλαδή αναλογία 0,4 ευρώ για κάθε 1 ευρώ νέων μέτρων μέχρι τώρα. Φυσικά αυτά τα αντίμετρα δεν είναι εξασφαλισμένα καθώς πρέπει πρώτα να επιτευχθούν οι στόχοι των πρωτογενών πλεονασμάτων και μετά το υπέρ-πλεόνασμα θα πάει στα αντίμετρα. Φυσικά όλα τα αντίμετρα δεν είναι κοινωνικού χαρακτήρα, αρκεί να θυμίσουμε μόνο τη δέσμευση για μείωση της φορολογίας επιχειρήσεων από 29% σε 26%. Σημειώνουμε επίσης ότι ήδη μειώθηκε το ποσό των αντιμέτρων, από 2,65 δισ. ευρώ αρχικά πήγε στο 1,99 δισ. και οι περικοπές αφορούν κύρια κοινωνικές παροχές.
Με τη δημοσιοποίηση του νομοσχεδίου όλοι οι κοινωνικοί φορείς εξέφρασαν την αντίθεσή τους. Η «κοινοβουλευτική» μας διαδικασία επιτρέπει σε κάποιους από αυτούς να εκφράσουν τη γνώμη τους επ’ αυτού στις αρμόδιες επιτροπές της Βουλής. Εκεί σύμφωνα με τη διαδικασία, λόγω του επείγοντος του πολυνομοσχεδίου, είχαν τον «άπλετο» χρόνο των τεσσάρων λεπτών (!) για να αναπτύξουν τις απόψεις τους. Στην πράξη η «αποθέωση» της δημοκρατίας στην περίοδο «κυβέρνησης Αριστεράς». Και αυτό είναι ένα μόνο δείγμα για να μην αναφερθούμε τους υπόλοιπους περιορισμούς, που έχουν καταργήσει τον διάλογο, όσον αφορά τη διαδικασία μέχρι την ψήφιση του νόμου. Έτσι η Βουλή με την ψήφο των «υπάκουων» πρωτοκολλά έναν ακόμα νόμο που υπαγόρευσαν –αν δεν τον έγραψαν οι ίδιοι– οι δανειστές.
Η κυβέρνηση Τσίπρα, που «έβγαλε» την περισσότερη μνημονιακή δουλειά όσον αφορά την υλοποίηση πολιτικών, με τον τελευταίο πολυνόμο αλυσοδένει τον λαό και τη χώρα στις μνημονιακές πολιτικές μετά την «τυπική» λήξη των μνημονίων και μετά το τέλος της δικής της θητείας. Μας καταδικάζουν στο «διαρκές μνημόνιο» αυτοί που υποσχέθηκαν και εκλέχτηκαν για να μας απαλλάξουν από τα μνημόνια
Ειδικότερα μέτρα και η σημασία τους
Με δεδομένη την μεγάλη έκταση των θεμάτων που καλύπτει ο νόμος προχωρούμε σε μερικά επιλεκτικά σχόλια τμημάτων του.
- Ο αρχικός στόχος του Σόιμπλε το καλοκαίρι του 2015 επετεύχθη με τον παρόντα νόμο. Να θυμηθούμε ότι ζητούσε δημόσια περιουσία ως εγγύηση για τον δανεισμό. Αφού στήθηκε το Υπέρ-Ταμείο και στελεχώθηκε σύμφωνα με τις απαιτήσεις των δανειστών έφτασε η ώρα να λάβουν ως εγγύηση την περιουσία του. Στο άρθρο 109 προβλέπεται ότι το Υπέρ-Ταμείο εγγυάται την έγκαιρη εκπλήρωση των υποχρεώσεων του ελληνικού κράτους στους δανειστές και υπόσχεται ότι στην περίπτωση που το κράτος δεν καταβάλλει τις δόσεις των δανείων το ταμείο «θα φέρει την ευθύνη καταβολής του σαν να ήταν ο κύριος οφειλέτης, το οποίο ανέρχεται στο ποσό των 25 δις ευρώ»! Δηλαδή εντάσσεται στις δανειακές συμβάσεις με την περιουσία του ως εγγυητής για λογαριασμό του δημοσίου! Με αυτή την εξέλιξη η παρούσα κυβέρνηση κατέδειξε το πόσο αποικία έκανε τη χώρα.
- Για τη διευκόλυνση της «επένδυσης» Λάτση στο Ελληνικό δημιουργείται ειδικός φορέας διαχείρισης που θα καλύπτει τα θέματα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αντί όλος ο χώρος να ενταχθεί στον δήμο Ελληνικού όπου και ανήκει, δημιουργείται μια «νέα βαθμίδα τοπικής αυτοδιοίκησης» κατ’ εντολήν για να παρέχει υπηρεσίες ΟΤΑ. Προφανώς τα συμφέροντα που επενδύονται είναι μεγάλα για να αφεθούν στην ευθύνη της τοπικής αυτοδιοίκησης με τα γνωστά της προβλήματα και πρώτο την υποχρηματοδότηση. Εδώ δίνονται άμεσες λύσεις που θα έχουν εξασφαλισμένη την κρατική χρηματοδότηση (το προβλέπει ο νόμος) και ευέλικτες διαδικασίες για να ικανοποιούν τις απαιτήσεις του επενδυτή αρχικά και των «υψηλού εισοδήματος» κατοίκων της περιοχής στη συνέχεια. Έτσι χτίζονται τα τείχη ανάμεσα στους ανθρώπους και ετοιμάζεται το πλαίσιο της ιδιωτικής πολεοδόμησης για το μέλλον.
- Ο νόμος «Κατσέλη» λήγει οριστικά στις 31/12/2018. Οι υποσχέσεις της κυβέρνησης για παράταση έγιναν «καπνός», όμως με τις νέες αλλαγές ο νόμος γίνεται ακόμα πιο δύσκολος για τους δανειολήπτες, από τώρα και μέχρι τη λήξη του. Το όριο ένταξης των 180.000 ευρώ αντικειμενικής αξίας προσαυξανόμενο ανάλογα με τα μέλη της οικογένειας μπορεί να μετατραπεί μετά από απαίτηση του δανειστή (ελάχιστα πιθανό) ή της τράπεζας (πιο πιθανό) σε εμπορική αξία από ανεξάρτητο εκτιμητή. Αν η εμπορική αξία ξεπερνά το όριο υπάρχουν πλέον οι διαδικασίες να μην εξαιρεθεί από την εκποίηση και συνεπώς ο δανειολήπτης να χάσει και τη μοναδική κατοικία του. Το ότι υπάρχουν κάποιες ασφαλιστικές δικλείδες είναι λόγια ή μάλλον νομοθεσία του «αέρα» καθώς οι τράπεζες εκεί που θα θέλουν έχουν και τον τρόπο να υπερβούν τις δικλείδες.
- Η πώληση των επιχειρηματικών δανείων στα «αρπακτικά Funds» θα γίνεται πλέον με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς να απαιτείται προειδοποίηση του οφειλέτη το τελευταίο 12μηνο. Έτσι τα funds φτάνουν ακόμα πιο κοντά στον σκοπό τους να «βάλλουν στο χέρι» τα ενέχυρα των επιχειρήσεων που όπως τους έχει υποσχεθεί η κυβέρνηση «κρύβουν μεγάλες υπεραξίες». Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο ότι τα 12 σήμερα funds που έχουν ήδη λάβει άδεια λειτουργίας εντός ολίγου θα γίνουν 20. Ο μηχανισμός αυτός θα αποτελέσει τον «Δούρειο Ίππο» για να αλλάξουν χέρια μια σειρά ελληνικές επιχειρήσεις και σημαντικής αξίας ακίνητα (γη και οικοδομήματα).
- Στα «ψιλά γράμματα» του νόμου των 127 σελίδων (!) περιλαμβάνονται και διατάξεις με «νόημα». Μπορεί να προβλέπεται η καταβολή 70 εκατ. ευρώ από τους σημερινούς καναλάρχες για να διατηρήσουν τη συχνότητά τους αλλά η μείωση της φορολογίας τους είναι μεγαλύτερη των 70 εκατ. ευρώ όπως διαπίστωσε ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, για τους δικούς του λόγους υποθήκης για το μέλλον, κ. Φίλης.
- Τέλος δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στη δια νόμου συγκέντρωση των αποθεματικών του δημοσίου (περίπου 6 δισ. ευρώ) στην Τράπεζα της Ελλάδος ώστε αποτελέσουν τμήμα για «μαξιλαράκι ασφαλείας» που θα διευκολύνει την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους μετά τον Αύγουστο, στον βαθμό που θα υπάρχει πρόβλημα με την «έξοδο στις αγορές». Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ιταλία και η επίδρασή τους στα επιτόκια των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου μας προϊδεάζουν για δύσκολες εξελίξεις. Το δε γεγονός, της συγκέντρωσης των αποθεματικών, από μόνο του μας θυμίζει την περίφημη διαπραγμάτευση του Α’ εξαμήνου 2015, την κατάληξή της και τις αντίστοιχες ενέργειες Τσίπρα για ικανοποίηση των δανειστών.
Η κυβέρνηση Τσίπρα, που «έβγαλε» την περισσότερη μνημονιακή δουλειά όσον αφορά την υλοποίηση πολιτικών, με τον τελευταίο πολυνόμο αλυσοδένει τον λαό και τη χώρα στις μνημονιακές πολιτικές μετά την «τυπική» λήξη των μνημονίων και μετά το τέλος της δικής της θητείας. Μας καταδικάζουν στο «διαρκές μνημόνιο» αυτοί που υποσχέθηκαν και εκλέχτηκαν για να μας απαλλάξουν από τα μνημόνια.
