Την περασμένη Δευτέρα ήρθε στη δημοσιότητα, μέσω των wikileaks, τηλεγράφημα που είχε στείλει η τότε πρέσβειρα των ΗΠΑ στα Σκόπια, Τζίλιαν Μιλοβάνοβιτς, προκειμένου να ενημερώσει την Ουάσινγκτον για τις επιδιώξεις της ηγεσίας της ΠΓΔΜ, Ν. Γκρουέφσκι και Μ. Τσερβενκόφσκι σχετικά με το ονοματολογικό ζήτημα. Στο τηλεγράφημα που εστάλη την 29η Ιουλίου 2008, η Αμερικανίδα πρέσβειρα μετέφερε πως η ΠΓΔΜ ήταν διατεθειμένη να δεχτεί το όνομα «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» αρκεί να αφορά διεθνείς οργανισμούς ή/και διμερείς σχέσεις, να μπορεί να διατηρήσει για εσωτερική χρήση το συνταγματικό της όνομα και να κατοχυρώνεται η μακεδονική ταυτότητα μέσω της γλώσσας και της εθνικότητας.
Με βάση τη συγκεκριμένη διαρροή τα κυβερνητικά και αντιπολιτευόμενα επιτελεία, τόσο σε Ελλάδα όσο και σε ΠΓΔΜ, έχουν αρχίσει το επικοινωνιακό τους παιχνίδι. Ο Ζόραν Ζάεφ προσπαθεί να το χρησιμοποιήσει ως απόδειξη για μια καλή συμφωνία για την ΠΓΔΜ, η οποία μπορεί να έχασε το erga omnes στην ονομασία της χώρας (αν θεωρήσουμε πως το έχασε) αλλά κέρδισε τη μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα. Συνεπώς η επιτυχία αυτή σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης του 2008 δεν χάθηκαν, αποτελεί ένα ισχυρό επιχείρημα για τον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ για να επικυρωθεί μέσω του δημοψηφίσματος της 30ης Σεπτεμβρίου η Συμφωνία των Πρεσπών. Στον βαθμό που η αναδρομή στο παρελθόν δεν καταστεί ικανή να διαμορφώσει την αναγκαία πλειοψηφία στο επερχόμενο δημοψήφισμα υπάρχει ο συνδυασμός των δηλώσεων προκλητικής στήριξης του Ζάεφ από Γερμανούς και Αμερικανούς ιθύνοντες και προειδοποιητικών απειλών του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ ότι δήθεν μόνο μια θετική ψήφος εξασφαλίζει την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ. Ο υποκριτικός συνδυασμός διαρροών, απειλών και εγκωμίων αξιοποιείται ταυτόχρονα για την απόσπαση μιας λαϊκής συναίνεσης τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι η ΝΑΤΟποίηση της γειτονικής χώρας θα εφαρμοστεί σε κάθε περίπτωση.
Στον βαθμό που η αναδρομή στο παρελθόν δεν καταστεί ικανή να διαμορφώσει την αναγκαία πλειοψηφία στο επερχόμενο δημοψήφισμα υπάρχει ο συνδυασμός των δηλώσεων προκλητικής στήριξης του Ζάεφ από Γερμανούς και Αμερικανούς ιθύνοντες και προειδοποιητικών απειλών του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ ότι δήθεν μόνο μια θετική ψήφος εξασφαλίζει την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ
Αντιπολίτευση για τα μάτια του κόσμου
Από την άλλη μεριά των συνόρων, Μαξίμου και Ν.Δ. έχουν στήσει ένα νέο γύρο επικοινωνιακής σύγκρουσης, ενόψει και της ΔΕΘ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εγκαλεί την κυβέρνηση για αποτυχία στη Συμφωνία των Πρεσπών και ότι δε θα την κυρώσει αν προκύψουν πρόωρες εκλογές, παρόλο που σύμφωνα με το τηλεγράφημα ο Κ. Καραμανλής δεν ήταν αρνητικός στον όρο «Βόρεια Μακεδονία» αν επικρατούσε για κάθε χρήση. Ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς, παρά το γεγονός ότι η συμφωνία είναι καταφανώς υπέρ των Σκοπίων, θεωρεί πως με το τηλεγράφημα απογυμνώνεται η πολιτικής της Ν.Δ., απομακρυνόμενη από τις θέσεις του κόμματος την περίοδο Καραμανλή και φτάνει στις θέσεις του Γκρουέφσκι. Ταυτόχρονα, επαναλαμβάνει για ακόμη μια φορά πως το μεγαλύτερο κέρδος ήταν στην ονομασία αφού ο προσδιορισμός «βόρεια» θα χρησιμοποιείται έναντι του μέχρι σήμερα αναγνωρισμένου, από πολλές χώρες, ονόματος «Μακεδονία».
Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι πως κανείς τους δεν σχολιάζει πως τόσο στο συγκεκριμένο τηλεγράφημα όσο και στο μήνυμα του Ντ. Τραμπ προς τον πρόεδρο Ιβάνοφ για την ημέρα ανεξαρτησίας της ΠΓΔΜ, αυτή αποκαλείται σκέτα «Μακεδονία». Μάλιστα στο μήνυμα του Αμερικανού προέδρου προς τους «κατοίκους της Μακεδονίας», γίνεται συνεχής χρήση μόλις σε επτά γραμμές.
Η στήριξη (ως απότοκο της επένδυσης) στη Συμφωνία των Πρεσπών αλλά και το πρόσωπο του Ζ. Ζάεφ δε σταματά εκεί. Τόσο ο αυστριακός καγκελάριος Σ. Κουρτς όσο και η Α. Μέρκελ επισκέπτονται την ΠΓΔΜ παρέχοντας και αυτοί τη στήριξή τους, αφού τόσο Αυστρία όσο και Γερμανία έχουν οικονομικά συμφέροντα στα Βαλκάνια και θέλουν την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.
Μπορεί η «ώθηση» την οποία ζητούσε από μέρους των ΗΠΑ, ο πρώην πρόεδρος της ΠΓΔΜ, Μ. Τσερβενκόφσκι, να μην ήρθε το 2008, όπως αναφέρεται και στο τηλεγράφημα, ήρθε όμως 10 χρόνια αργότερα, αφού οι συνθήκες ήταν εξαιρετικά κατάλληλες. Κατάλληλες με μια κυβέρνηση αποφασισμένη να παραδώσει κυνικά τα πάντα στους μεγάλους «φίλους» και με μια αντιπολίτευση που γαβγίζει (ενίοτε) αλλά σε καμία περίπτωση δε δαγκώνει ευθυγραμμισμένη κι αυτή με τις υποδείξεις ΗΠΑ και Ε.Ε.
Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν άλλο ένα επεισόδιο στη συνεχή κοροϊδία της ελληνικής κοινωνίας και στην προσπάθεια παραμονής στις κυβερνητικές καρέκλες.
