Δημήτρης Παπακώστας, επιμελητής εκδόσεων: Είμαστε πιο δυνατοί από τον Γολιάθ
Θα ήθελα να ξαναβρούμε σιγά-σιγά την παλιά μας χαρά. Δεν είναι ατομικός στόχος. Ούτε η ανόητη ξεγνοιασιά κούφιων, απατεώνων και βολεμένων. Είναι εκείνα που είχαμε και δικαιούμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτ’ άλλο από τα χέρια, το μυαλό, την καρδιά και τους φίλους μας.
Θα ήθελα να σταματήσει κάθε «success story» κι όλο αυτό που ζούμε, που με πολιτικούς και οικονομικούς όρους κάπως λέγεται, αλλά με ανθρώπινους και καθημερινούς λέγεται βαθιά ανηθικότητα. Εμείς που ξέρουμε το πραγματικό story, πρέπει να το ξετυλίξουμε σαν την αλήθεια, που είναι σαφής και συγκεκριμένη. Αυτή είναι τα δικά μας φτερά, το εφαλτήριο για τη ζωή και τη δημιουργικότητα.
Όσα καταφέρνουμε σήμερα με την εφευρετικότητα, με νύχια και με δόντια σαν τον Οδυσσέα, είναι απόδειξη της δύναμης και της καθαρότερης σκέψης που διαθέτουμε από τον Γολιάθ. Και απόδειξη ότι τα κτήνη δεν έχουν όνειρα. Θέλουν μόνο να ψοφήσει το όνειρο του γείτονα. Καλή χρονιά και σιδεροκέφαλοι.
Γιόλα Αθανασοπούλου, οδοντίατρος: Nα πάρουμε την τύχη στα χέρια μας
Εύχομαι και ευελπιστώ για το νέο χρόνο να πάρουμε, επιτέλους, ως λαός την τύχη στα χέρια μας. Να επαναστατήσουμε, να τους διώξουμε, να σταματήσουμε ετούτη την καταστροφή.
Να πάψουμε, επιτέλους, να πιστεύουμε ότι θα αλλάξουν τα πράγματα από μόνα τους και να ξεφύγουμε από την απάθεια. Να σταματήσει πια η ανάθεση της λύσης όλων των προβλημάτων μας σε άλλους.
Για την Aριστερά, εύχομαι να αντιληφθεί το μέγεθος της δικής της ευθύνης για αυτή τη γενικευμένη αίσθηση ότι δεν γίνεται απολύτως τίποτα και τη νοοτροπία της ανάθεσης των λύσεων σε σωτήρες.
Πωλίνα Αμπατζή, φοιτήτρια: Θέλω να δω νέους αισιόδοξους…
Αυτό που περιμένω και θα χαιρόμουν πολύ να δω το νέο έτος, είναι ανθρώπους να αποχωρίζονται τις παρωπίδες τους, να παύουν να βλέπουν την πραγματικότητα ασπρόμαυρη και να απομακρύνονται από τη νοοτροπία του «εντάξει, και τι μπορώ να κάνω εγώ; Το να περιμένει κάποιος την ανατροπή της κατάστασης είναι ουτοπικό». Θέλω να δω νέους αισιόδοξους, πιστούς στα όνειρά τους και διατεθειμένους να τα υπερασπιστούν και να τα κυνηγήσουν. Πιστεύω, επίσης, στη δύναμη της αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων, θέλω να τους δω να ξεφεύγουν από κάθε είδους ατομικιστικές συμπεριφορές και να προσφέρουν ανιδιοτελώς στο σύνολο με κάθε τρόπο. Εύχομαι κι ελπίζω για το 2014, όχι επειδή είναι μια ωραία διαδικασία το να βάζουμε στόχους και να κάνουμε όνειρα στην αρχή κάθε νέας χρονιάς, αλλά επειδή πραγματικά πιστεύω πως δεν υπάρχουν περιθώρια για αναβολές.
Φούλη Ζαβιτσάνου, απολυμένη από την ΕΡΤ: Χειραφέτηση από ιεραρχίες και αγκυλώσεις
Αν και η προσδοκία για κοινωνική αλλαγή δύσκολα συσχετίζεται με συμβολισμούς, όπως αυτός της αλλαγής χρόνου, ας δεχτούμε ότι υπάρχουν προσδοκίες τέτοιου χαρακτήρα που μπορούν να ενταχτούν στο χρονολογικό-εννοιολογικό πλαίσιο αυτού του «νέου έτους».
Ως απολυμένη εργαζόμενη της ΕΡΤ δεν θα μπορούσα παρά να ιεραρχήσω στην πρώτη θέση των προσδοκιών μου την επαναλειτουργία του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα. Επαναλειτουργία, σύμφωνα με το μοντέλο της αυτοδιαχείρισης που φτιάξαμε με τα χεράκια μας, το μυαλό και την ψυχή μας με ανατρεπτικό και συνάμα δημιουργικό χαρακτήρα, τέτοιο που η δυναμική του συνόλου να ξεπερνά κατά πολύ το άθροισμα των μονάδων.
Σε αυτήν την κατεύθυνση είναι και οι προσδοκίες μου για την πολιτική και κοινωνική αλλαγή που πάρα πολλοί πια σε αυτήν τη χώρα προσδοκούμε εναγωνίως. Χειραφέτηση από ιεραρχίες και αγκυλώσεις (εδώ εντάσσονται και οι συνδικαλιστικές και κομματικές αγκυλώσεις της Aριστεράς και του ΣYΡΙΖΑ μη εξαιρουμένου), αυτοδιαχείριση και διαδικασίες από τα κάτω, δυναμική του συνόλου και της ομάδας πάνω από την οποιαδήποτε ατομική προτεραιότητα.
Ανατροπή αυτού του στρεβλού, κτηνώδους και απαξιωτικού για την ανθρώπινη ύπαρξη μοντέλου του χρηματοπιστωτικού, τσογαδόρικου και οικονομίστικου καπιταλισμού που έχει βάλει στο κρεβάτι του Προκρούστη λαούς ολόκληρους όπως το δικό μας.
Η θέσπιση των κοινωνιών είναι ανθρώπινη υπόθεση. Αυτή η απλή παραδοχή γεννάει τεράστιες ελπίδες.
Λάμπρος Σουλτάνης, άνεργος: Αποκατάσταση της δημοκρατίας
Επειδή όσο κι αν προσπαθήσει κανείς δύσκολο θα αποφύγει τα «τετριμμένα», έτσι κι εγώ στο κατώφλι της νέας χρονιάς δεν θα αποτελέσω εξαίρεση, κάνοντας χρήση αυτών, ευχόμενος τα εξής:
Σε προσωπικό επίπεδο: Να εξακολουθήσουν να με αγαπούν αυτοί τους οποίους αγαπώ, να πάψω να είμαι ένας από τους τόσους ανέργους της κυβέρνησης(;) Σαμαρά, να είμαι φυσικά υγιής και ενεργός.
Σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο: Τάχιστη αποκατάσταση της δημοκρατίας (σκόπιμα χωρίς εισαγωγικά) και άτακτη υποχώρηση των προδοτών από τα κυβερνητικά έδρανα, βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, μείωση της ανεργίας, συλλογικότητα, αλληλεγγύη και αισιοδοξία σε πείσμα καιρών και αντιξοοτήτων.
Σε παγκόσμιο επίπεδο: Ειρήνη, υγεία και ευτυχία σε όλο τον κόσμο, καθώς και εξάλειψη της φτώχειας και των πάσης φύσεως κοινωνικών ανισοτήτων.
Ως γενική θεώρηση: Στους μοναχικούς εύχομαι αγάπη, στους λυπημένους χαρά, στους απαισιόδοξους αλλαγή πλεύσης και αισιοδοξία, στους τσακωμένους ειρήνη. Και μην ξεχνάτε ποτέ: Η ευτυχία κρύβεται στα μικροπράγματα, στις μικρές καθημερινές στιγμές, στις μικροχαρές. Στους αγωνιστές, τέλος, εύχομαι καλούς αγώνες, υψηλό αγωνιστικό φρόνημα και ανυπότακτο πνεύμα κόντρα στην βαρβαρότητα που μας περιβάλλει.
Τι απεύχομαι: Διατήρηση της κυβέρνησης Σαμαρά στην εξουσία για την επόμενη χρονιά, ευτελισμό του δημόσιου βίου, φτώχεια, νέες αυτοκτονίες και λοιπά «δημοκρατικά καλά» ως απόρροια των ανωτέρω.
Ελένη Χρήστου: Ένα χαμόγελο να περισσεύει
Μέρες γιορτινές, που κανονικά από παιδιά, ξέραμε ότι αυτές τις ημέρες: Το χαμόγελο θα πρέπει να μας «περισσεύει».
Δεν ξέρω εάν φταίει ότι μεγάλωσα λίγο, εάν και ακόμη διατηρώ ένα παιδί μέσα μου, πάντως το χαμόγελο δεν μου περισσεύει πάντα, παρ’ όλο που από άποψη και θέση ζωής, πάντα έχω έφεση στη θετικότητα της δεύτερης ματιάς, ακόμη και των καθημερινών δυσκολιών.
Είναι δύσκολο να χαμογελάς, όταν βλέπεις τι συμβαίνει γύρω σου και εσύ δεν μπορείς πάντα να βοηθήσεις, είναι εκείνες οι στιγμές που εύχομαι τελικά να είχα σπουδάσει γιατρός, κοινωνική λειτουργός, να μπορούσα να προσφέρω πιο ενεργά στην γιατρειά, αλλά και στο κανάκεμα, του πόνου του διπλανού μου.
Λένε βέβαια ότι η «πένα», για εμάς τους, κατά μεράκι «δημοσιογράφους», όταν εκείνη «βουτάει», πρώτα στην καρδιά και μετά στο μυαλό μπορεί να κάνει θαύματα, για τους συνανθρώπους μας και εμάς καλύτερους ανθρώπους.
Κάπως έτσι ήρθε και η έμπνευση, για αυτές τις αράδες, σε ένα μικρό απολογισμό από… 2013 απώλειες και μάχες προσωπικές. Μιας χρονιάς που φεύγει και αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση, αντίστοιχη με εκείνη της ματιάς του αστέγου, στην Πανεπιστημίου, προχθές που πλησιάζοντας τον, για μια βοήθεια και μια ευχή από καρδιάς, με κοίταξε σαν να ήμουν επίγειος άγγελος και πιστέψτε με δεν είμαι .
Περνώντας και εγώ το κατώφλι του ΟΑΕΔ, αρκετές φορές στη ζωή μου, έμαθα να μάχομαι, να αντιστέκομαι, να βοηθάω, όπου μπορώ, ρομαντικό ή μη αυτές είναι και οι αντίστοιχες ευχές μου για το 2014.
Αγλαία Παπαζώη, συνταξιούχος: Να είναι χρονιά της Αριστεράς
Για τη νέα χρονιά, εύχομαι να αφήσουμε πίσω τα καταστροφικά για τις ζωές μας μνημόνια.
Το 2014 να είναι η χρονιά των ανατροπών, για δικαιοσύνη, για αξιοπρέπεια, για την ελπίδα σε καλύτερες μέρες.
Να είναι η χρονιά για σκληρούς και δυνατούς αγώνες για την οικοδόμηση μιας Ελλάδας δίχως φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση.
Εύχομαι, ολόψυχα, το 2014 να είναι χρονιά της Αριστεράς. Είναι υποχρέωσή μας, για μια κοινωνία μακριά από αδιέξοδα και χαοτικές συνθήκες. Οι ευχές ας γίνουν πράξη από όλους μας, για όλους μας.
