Ρηματική διακοίνωση ή οπορτουνιστική σύγχυση;
Η ρηματική διακοίνωση, δηλαδή η διπλωματική γνωστοποίηση στον ΟΗΕ ότι η Τουρκία έχει εκδώσει από τον περασμένο Ιούλιο άδεια υποθαλάσσιας έρευνας σε περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας, ανατολικά του Καστελόριζου, έρχεται 7 μήνες μετά την ενέργεια της Τουρκίας και λίγο αφότου φάνηκε προς το παρόν να έχει ανακοπεί -για άγνωστους λόγους- η φόρα Σαμαρά να προχωρήσει σε κάποιου τύπου «ανακήρυξη» ΑΟΖ. Όπως είναι εξαιρετικά δύσκολο να εντάξει κανείς σε κάποιου είδους στρατηγική τα μπρος-πίσω της διαχείρισης Σαμαρά στο θέμα αυτό, μπρος-πίσω που μπορούν εξηγηθούν μόνο από ένα απίστευτο ερασιτεχνισμό, τυχοδιωκτισμό και οπορτουνισμό, αντίστοιχο του ερασιτεχνισμού που επιδείχτηκε απέναντι στην τρόικα και την κρίση χρέους της χώρας από τον Παπανδρέου, είναι εξίσου αμφίβολο ότι η καθυστέρηση και συγκεκριμένη χρονική στιγμή που επιλέγεται για τη διακοίνωση εντάσσεται σε κάποιο σχεδιασμό και συγκεκριμένα βήματα.
Ενώ αυτό που πλανάται πάνω από την Ελλάδα δεν είναι ο πακτωλός χρημάτων που πρόκειται -τάχα- να αποδώσουν τα κοιτάσματα πάνω στα οποία… κολυμπάμε, αλλά η συσσώρευση όλο και ισχυρότερων γεωπολιτικών ανταγωνισμών και κινδύνων -με αφορμή και τα γεωενεργειακά αλλά όχι μόνο εξαιτίας αυτών- η κυβέρνηση Σαμαρά θα γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη. Επικίνδυνη όχι μόνο για το λαό και τη δημοκρατία αλλά και για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, ίσως και την ειρήνη.
Η ανάλαφρη προσέγγιση που κυριαρχούσε προεκλογικά καθώς και όλο το διάστημα μέχρι πριν από τις πρόσφατες αμερικανικές προειδοποιήσεις ενάντια σε μονομερή ανακήρυξη της ΑΟΖ, η διαφαινόμενη προθυμία συνεκμετάλλευσης ή παράδοσης ορυκτού πλούτου σε αρπακτικά συμφέροντα που δεν έχουν καμιά σχέση με τις πιεστικές ανάγκες ενός χειμαζόμενου λαού και ο βιαστικός αξονισμός σε γεωενεργειακούς άξονες χωρίς να υπάρχει όφελος, ούτε από το συγκεκριμένο αξονισμό, ούτε πολύ περισσότερο από τη βιασύνη, προδιαγράφει μια πορεία πιθανών εμπλοκών και παραχωρήσεων κάθε είδους, στην οποία το προφίλ του «εθνικιστή» Σαμαρά θα είναι το πολύ ένα προπέτασμα καπνού…
Όπως και να ’χει, το σίγουρο είναι ότι τα εθνικά ζητήματα, όσο και αν κάποιοι θέλουν να τα σπρώχνουν… κάτω από το χαλί, το επόμενο διάστημα θα είναι όλο και πιο πολύ, όλο και πιο επιτακτικά στο επίκεντρο.
Τ.Τ.
