Της Ματίνας Παπαχριστούδη.
Οι περισσότερο ψυλλιασμένοι, όχι κατ΄ ανάγκη οι έμπειροι συνδικαλιστικά, έκρουαν εδώ και μήνες τον κώδωνα του κινδύνου. Με αυτή την κυβέρνηση δεν υπάρχει καμία ελπίδα για τα ΜΜΕ και τους εργαζόμενούς τους. Φωνή βοώντος…
Οι περισσότερο ψυλλιασμένοι, όχι κατ΄ ανάγκη οι έμπειροι συνδικαλιστικά, έκρουαν εδώ και μήνες τον κώδωνα του κινδύνου. Με αυτή την κυβέρνηση δεν υπάρχει καμία ελπίδα για τα ΜΜΕ και τους εργαζόμενούς τους. Φωνή βοώντος…
Οι περισσότεροι από τους δημοσιογράφους, είτε στα κρατικά ΜΜΕ είτε στα ιδιωτικά, προτιμούσαν να κλείνουν τα αφτιά τους, σκύβοντας το κεφάλι και ανοίγοντας τις τσέπες τους για περικοπές. Και πάλι περικοπές και ξανά περικοπές…
Μετά από την καταιγίδα ερημοποίησης των ιδιωτικών Μέσων, τις εκατοντάδες απολύσεις, τη στάση πληρωμών, τις μειώσεις μισθών, την εκ περιτροπής εργασία -σε συνδυασμό και παράλληλα με όλα τα παραπάνω-, έφτασε το τσουνάμι στα δημόσια-κρατικά Μέσα. Από κοντά και οι απολύσεις στα κομματικά ΜΜΕ – Μέσα που ανήκουν στο ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, στα οποία θα περίμενε κανείς την αναζήτηση άλλων τρόπων και δρόμων για την προστασία της εργασίας αλλά και της ενημέρωσης. Η ανάπτυξη δικτύων για την παραγωγή ενημερωτικού περιεχομένου, το οποίο θα στηριζόταν και θα στήριζε την πολιτική αντίδρασης στην κυβέρνηση της τρόικας και της κυβέρνησης, θα αναπτυσσόταν από τους εργαζόμενους σε τέτοιου είδους κομματικά Μέσα. Οι πρόσφατες νέες απολύσεις στην τηλεόραση του 902, η οποία, παρά τις ανακοινώσεις ότι θα κλείσει, διατηρείται σε λειτουργία, έδειξαν ένα εξίσου αποτρόπαιο πρόσωπο εργοδοσίας στα πρότυπα των ιδιωτικών επιχειρήσεων media. Και χωρίς κανένα απολύτως ενδιαφέρον για την ίδια την ενημέρωση και την ειδησεογραφία.
Στην κατηγορία των κρατικών Μέσων, η επιχείρηση εφαρμογής της εργασιακής εφεδρείας ξεκινά από την κρατική τηλεόραση της ΕΡΤ. Ενέργεια διόλου τυχαία. Βαθιά συκοφαντημένη, λεηλατημένη από επιλογές της προηγούμενης κυβέρνησης και των στελεχών της, που σήμερα και συναινούν και επιχαίρουν τα μέτρα Μόσιαλου, ήταν το εύκολο θύμα για την εφαρμογή μεθόδων κοινωνικού αυτοματισμού. Ποιος, αλήθεια, θα υποστηρίξει την ΕΡΤ και τους εργαζόμενούς της σήμερα;
Στη διευκόλυνση της πολιτικής αυτής βοήθησαν και οι εργαζόμενοι. Κυρίως οι συνδικαλιστικοί φορείς. Τόσο στο δημοσιογραφικό κλάδο όσο και στους τεχνικούς. Έως και την περασμένη εβδομάδα, ξόρκιζαν με φόβο τη λέξη «απεργία» από τις προτάσεις κινητοποιήσεων, περίμεναν πως με τις γνωστές μεθόδους λόμπινγκ, τις παρασκηνιακές συναντήσεις και τις επαφές με υπουργούς και βουλευτάδες θα έσωζαν τις θέσεις τους. Και θύμιζαν με θλίψη πως οι ίδιοι άνοιξαν, χωρίς ούτε μια φωνή διαμαρτυρίας, τις τσέπες τους για τις δυο μεγάλες περικοπές στους μισθούς τους.
Αποδείχθηκε πως αυτό δεν φτάνει. Στόχος είναι να απολυθεί (με όποια μέθοδο κριθεί καλύτερη) το 40% του μόνιμου προσωπικού. Γι’ αυτό και πρέπει να συρρικνωθεί η ΕΡΤ, να κλείσουν οργανικές μονάδες της, να διαγραφούν οργανικές θέσεις προσωπικού. Η ίδια η τηλεόραση και το πρόγραμμά της, η ενημέρωση του πολίτη και μπλα-μπλα-μπλα ουδόλως ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή την κυβέρνηση. Το ένα κανάλι, για να ακολουθεί παρά πόδας τον πρωθυπουργό και τα πολιτικά κόμματα και να ασκείται στις μεταδόσεις χειραγώγησης, θα υπάρχει. Οπότε;
Στην περίπτωση της ΕΡΤ υπάρχει και η άλλη όψη.
Οι πολίτες θα συνεχίσουν να πληρώνουν το ανταποδοτικό τέλος, το οποίο πλέον θα καρπώνεται εξολοκλήρου το πολιτικό σύστημα.
Αφενός για να καλύπτεται ειδησεογραφικά από το ένα κανάλι, που θα διατηρηθεί εν ζωή, αφετέρου γιατί όλες οι υπόλοιπες δράσεις της κρατικής τηλεόρασης θα στηρίζουν τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια και τη δική τους λειτουργία.
Μετά από την καταιγίδα ερημοποίησης των ιδιωτικών Μέσων, τις εκατοντάδες απολύσεις, τη στάση πληρωμών, τις μειώσεις μισθών, την εκ περιτροπής εργασία -σε συνδυασμό και παράλληλα με όλα τα παραπάνω-, έφτασε το τσουνάμι στα δημόσια-κρατικά Μέσα. Από κοντά και οι απολύσεις στα κομματικά ΜΜΕ – Μέσα που ανήκουν στο ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, στα οποία θα περίμενε κανείς την αναζήτηση άλλων τρόπων και δρόμων για την προστασία της εργασίας αλλά και της ενημέρωσης. Η ανάπτυξη δικτύων για την παραγωγή ενημερωτικού περιεχομένου, το οποίο θα στηριζόταν και θα στήριζε την πολιτική αντίδρασης στην κυβέρνηση της τρόικας και της κυβέρνησης, θα αναπτυσσόταν από τους εργαζόμενους σε τέτοιου είδους κομματικά Μέσα. Οι πρόσφατες νέες απολύσεις στην τηλεόραση του 902, η οποία, παρά τις ανακοινώσεις ότι θα κλείσει, διατηρείται σε λειτουργία, έδειξαν ένα εξίσου αποτρόπαιο πρόσωπο εργοδοσίας στα πρότυπα των ιδιωτικών επιχειρήσεων media. Και χωρίς κανένα απολύτως ενδιαφέρον για την ίδια την ενημέρωση και την ειδησεογραφία.
Στην κατηγορία των κρατικών Μέσων, η επιχείρηση εφαρμογής της εργασιακής εφεδρείας ξεκινά από την κρατική τηλεόραση της ΕΡΤ. Ενέργεια διόλου τυχαία. Βαθιά συκοφαντημένη, λεηλατημένη από επιλογές της προηγούμενης κυβέρνησης και των στελεχών της, που σήμερα και συναινούν και επιχαίρουν τα μέτρα Μόσιαλου, ήταν το εύκολο θύμα για την εφαρμογή μεθόδων κοινωνικού αυτοματισμού. Ποιος, αλήθεια, θα υποστηρίξει την ΕΡΤ και τους εργαζόμενούς της σήμερα;
Στη διευκόλυνση της πολιτικής αυτής βοήθησαν και οι εργαζόμενοι. Κυρίως οι συνδικαλιστικοί φορείς. Τόσο στο δημοσιογραφικό κλάδο όσο και στους τεχνικούς. Έως και την περασμένη εβδομάδα, ξόρκιζαν με φόβο τη λέξη «απεργία» από τις προτάσεις κινητοποιήσεων, περίμεναν πως με τις γνωστές μεθόδους λόμπινγκ, τις παρασκηνιακές συναντήσεις και τις επαφές με υπουργούς και βουλευτάδες θα έσωζαν τις θέσεις τους. Και θύμιζαν με θλίψη πως οι ίδιοι άνοιξαν, χωρίς ούτε μια φωνή διαμαρτυρίας, τις τσέπες τους για τις δυο μεγάλες περικοπές στους μισθούς τους.
Αποδείχθηκε πως αυτό δεν φτάνει. Στόχος είναι να απολυθεί (με όποια μέθοδο κριθεί καλύτερη) το 40% του μόνιμου προσωπικού. Γι’ αυτό και πρέπει να συρρικνωθεί η ΕΡΤ, να κλείσουν οργανικές μονάδες της, να διαγραφούν οργανικές θέσεις προσωπικού. Η ίδια η τηλεόραση και το πρόγραμμά της, η ενημέρωση του πολίτη και μπλα-μπλα-μπλα ουδόλως ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή την κυβέρνηση. Το ένα κανάλι, για να ακολουθεί παρά πόδας τον πρωθυπουργό και τα πολιτικά κόμματα και να ασκείται στις μεταδόσεις χειραγώγησης, θα υπάρχει. Οπότε;
Στην περίπτωση της ΕΡΤ υπάρχει και η άλλη όψη.
Οι πολίτες θα συνεχίσουν να πληρώνουν το ανταποδοτικό τέλος, το οποίο πλέον θα καρπώνεται εξολοκλήρου το πολιτικό σύστημα.
Αφενός για να καλύπτεται ειδησεογραφικά από το ένα κανάλι, που θα διατηρηθεί εν ζωή, αφετέρου γιατί όλες οι υπόλοιπες δράσεις της κρατικής τηλεόρασης θα στηρίζουν τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια και τη δική τους λειτουργία.
Σχόλια
