Η αργία της πρωτομαγιάς, ως γνωστόν, μεταφέρθηκε για την προσεχή Τρίτη λόγω της Μεγάλης Εβδομάδας. Έτσι, την 1η Μαΐου ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ προκήρυξαν γενική απεργία λόγω της ημέρας. Μέχρι εδώ, ας πούμε όλα καλά. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν κανείς προσπαθήσει να δει τι σηματοδότησε αυτή η απεργία, αλλά και οι τελευταίες απεργιακές κινητοποιήσεις.
Εδώ μια παρατήρηση και μικρή αναδρομή: Η μόνη γενική απεργία των τελευταίων μηνών που είχε ένα πολιτικό στίγμα και απασχόλησε πραγματικά τους εργαζόμενους, ήταν αυτή της 28ης Φεβρουαρίου. Θυμίζουμε ότι στην απεργία αυτή δεν κάλεσε η ΓΣΕΕ αλλά μια σειρά σωματεία, ομοσπονδίες και η ΑΔΕΔΥ. Οι οργανωτές, δίπλα στη λίστα με τα γνωστά αιτήματα, έβαλαν τον ένα χρόνο από τα Τέμπη με ό,τι αυτό σήμαινε, χωρίς σοβαρή πρόθεση να αναδείξουν πολιτικά το θέμα αυτό. Ο ίδιος ο κόσμος που συμμετείχε στην απεργία, όμως, καθόρισε τον χαρακτήρα της και ανέδειξε σε αποκλειστικό σχεδόν θέμα της το θέμα των Τεμπών, της ατιμωρησίας του πολιτικού προσωπικού και της δικαιοσύνης. Αυτό μαζικοποίησε τη συγκεκριμένη απεργία και της έδωσε έναν ξεχωριστό χαρακτήρα. Ακόμα, η ΓΣΕΕ μήνες πριν είχε προκηρύξει μια απεργία για τις 17 Απριλίου, η οποία πραγματοποιήθηκε με τα γνωστά τελετουργικά και τις κενές πολιτικού περιεχομένου διακηρύξεις, με χαμηλή συμμετοχή στην απεργία και τις διαδηλώσεις.
Η απεργία της πρωτομαγιάς ήταν μία από τα ίδια. Η γνωστή λίστα διεκδικήσεων που κανείς επί της ουσίας δεν τις πιστεύει και δεν τις παλεύει, οι γνωστές συγκεντρώσεις με μικρή συμμετοχή και χωρίς κανένα παλμό. Μεγάλη απουσία το θέμα του πολέμου, που θα έπρεπε και θα μπορούσε να τεθεί με σοβαρούς όρους, τη στιγμή που οι εργαζόμενοι και όλος ο λαός αντιλαμβάνεται ότι φουντώνει παντού και με την όλο και εντονότερη εμπλοκή της χώρας σε αυτόν. Τόσο με την έννοια της στρατιωτικής εμπλοκής (Ερυθρά Θάλασσα, Ουκρανία) όσο και με την πολεμική οικονομία και τη ΝΑΤΟποίηση της Ευρώπης.
Ζούμε στην εποχή που πρέπει και μπορούν να αναπτυχθούν αγώνες οι οποίοι θα αναδεικνύουν με σοβαρούς όρους τόσο τα κοινωνικά ζητήματα, όσο και τα ευρύτερα εθνικά και γεωπολιτικά, τα οποία αλληλοδιαπλέκονται περισσότερο από ποτέ. Αυτό όμως θέτει επί τάπητος τις τεράστιες ελλείψεις στο επίπεδο των δρώντων υποκειμένων και της κοινωνικής συνείδησης.
Γ.Π.
