Επιμέλεια: Γιάννης Σχίζας
Σχέδια για το «πρώτο διαστημικό ξενοδοχείο» έχουν αποκαλυφθεί και είναι τόσο περίεργο και φουτουριστικό όσο θα περίμενε κανείς. Ο διαστημικός σταθμός, ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά, έχει σχεδιαστεί για να φιλοξενήσει 400 άτομα και διαθέτει εγκαταστάσεις που βρίσκονται σε κορυφαία ξενοδοχεία, όπως εστιατόρια, μπαρ και κινηματογράφο.
Το διαστημικό ξενοδοχείο έχει σχεδιαστεί από το The Gateway Foundation. Ονομάζεται διαστημικός σταθμός Von Braun και πρόκειται να βασιστεί στην τεχνολογία που χρησιμοποιείται ήδη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS).
Ωστόσο, αντί να χρησιμοποιείται για επιστημονικούς σκοπούς, θα είναι περισσότερο σαν ένα κρουαζιερόπλοιο σε τροχιά με πολυτελή καταλύματα και κοκτέιλ μπαρ.
Οι σχεδιαστές πιστεύουν επίσης ότι θα υπάρχει χώρος για εκπαιδευτικά σεμινάρια στο ξενοδοχείο.
Το διαστημικό ξενοδοχείο πρόκειται να είναι ανοιχτό από το 2025 ενώ, σε αντίθεση με το ISS, ο στόχος είναι να έχει τεχνητή βαρύτητα, ώστε οι επισκέπτες να μπορούν να περπατήσουν κανονικά. Αυτό θα κάνει τη διαμονή πιο εφικτή και μια σύντομη παραμονή πολύ πιο άνετη.
Το ξενοδοχείο έχει σχεδιαστεί σε σχήμα τροχού διαμέτρου 190 μέτρων ο οποίος θα περιστρέφεται, ώστε να δημιουργεί μια παρόμοια βαρυτική δύναμη με εκείνη που ασκείται στη Σελήνη.
Θα φιλοξενήσει 24 ξεχωριστούς λοβούς με κρεβατοκάμαρα ενώ στο εσωτερικό θα έχει έπιπλα σε ζεστά χρώματα για να κάνουν τους επισκέπτες να αισθάνονται σαν στο σπίτι τους. Οι επισκέπτες θα φτάνουν με διαστημικό λεωφορείο. Οι σχεδιαστές ελπίζουν ότι περίπου 100 τουρίστες θα επισκέπτονται κάθε εβδομάδα το πλωτό θέρετρο διακοπών.
Μόλις ανοίξει ο διαστημικός σταθμός Von Braun, το Ίδρυμα Gateway σχεδιάζει να κατασκευάσει ένα ακόμα μεγαλύτερο διαστημικό ξενοδοχείο που θα μπορεί να φιλοξενήσει έως και 1400 άτομα.
Το διαστημικό ξενοδοχείο θα έχει εγκαταστάσεις παρόμοιες με ένα κρουαζιερόπλοιο.
CosmosEduThess
ΝASA: Βραβείο σε Ελληνίδα Ερευνήτρια Φυσικής Διαστήματος
Γίνεται η ανθρωπότητα να μπορέσει να «αγγίξει» τον Ήλιο; Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά μας, αυτή τη στιγμή, ένα διαστημόπλοιο γυρίζει τον Ήλιο με ταχύτητα 600.000 χιλιόμετρα την ώρα ενώ χάρη σε μια ασπίδα θερμότητας που αντέχει θερμοκρασία ενός εκατομμυρίου βαθμών Κελσίου, επιστήμονες εκτελούν πειράματα σε… θερμοκρασία δωματίου.
Μια συναρπαστική περίοδος εξερεύνησης του αστεριού του ηλιακού συστήματος έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια, προσπάθεια με ελληνική συμμετοχή που τις τελευταίες ημέρες βραβεύτηκε από την αμερικανική NASA.
«Πρόκειται για απίστευτη τεχνολογία. Το Parker Solar Probe και το Solar Orbiter είναι δύο νέα διαστημικά σκάφη χάρη στα οποία η ανθρωπότητα “ακουμπάει” τον ήλιο πιο κοντά από ποτέ. Το Parker Solar Probe της ΝΑSA εκτοξεύτηκε στις 4 Αυγούστου του 2018 και κάνει διαρκώς μια τροχιά όπως μια “θηλιά” γύρω από τον ήλιο. Κάθε φορά που κάνει άλλη μία τέτοια, η θηλιά πηγαίνει πιο κοντά και έτσι το Parker χωρίς να πέφτει πάνω στον Ήλιο θα φτάσει σε απόσταση ίση με 9 ακτίνες του αστεριού μας, το πιο κοντινό του περιήλιο. Αυτές είναι τρομακτικά κοντινές αποστάσεις και μπορούμε να πούμε πως η ανθρωπότητα “αγγίζει” τον Ήλιο», εξήγησε μιλώντας στο ΑΠΕ ΜΠΕ η Δρ. Όλγα Μαλανδράκη, Ελληνίδα ερευνήτρια Φυσικής Διαστήματος, ειδικός στον διαστημικό καιρό, επικεφαλής της Επιχειρησιακής Μονάδας Διαστημικού Καιρού του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (ΕΑΑ) που προμηθεύει μοναδικές σε διεθνές επίπεδο προβλέψεις Διαστημικού Καιρού.
«Το έτερο διαστημόπλοιο, το Solar Orbiter, της ευρωπαϊκής ESA –η εκτόξευση του οποίου έγινε στις 10 Φεβρουαρίου του 2020– είναι η δεύτερη επίσης σημαντική νέα προσπάθεια. Συνεργαζόμαστε με τις αποστολές αυτές, κάτι που μαρτυρά το υψηλό επίπεδο έρευνας, που γίνεται στο Αστεροσκοπείο», σημείωσε η Ελληνίδα ερευνήτρια.
Η Ελληνίδα επικεφαλής της Επιχειρησιακής Μονάδας Διαστημικού Καιρού του ΕΑΑ επέστρεψε με ένα σημαντικό βραβείο της NASA, το Group Achievement Award για τη δουλειά της με την Parker Solar Probe Team που έχει αναλάβει να αναλύει δεδομένα από τον εξελιγμένο αυτό διαστημικό βολιστήρα. «Το Team Achievement Award δόθηκε στους επιστήμονες της αποστολής Parker Solar Probe ως αναγνώριση των προσπαθειών της ομάδας να δημιουργήσει και να λειτουργήσει την πρώτη “touch the Sun” αποστολή της Ανθρωπότητας. Είμαστε ενθουσιασμένοι που συμμετέχουμε», τόνισε η κυρία Μαλανδράκη που περιέγραψε και τους στόχους που έχουν τεθεί από τις αποστολές Parker Solar Probe και το Solar Orbiter.
«Η ανθρωπότητα γνωρίζει, με βάση τις αποστολές που έχουμε πετάξει, δεδομένα για τον ήλιο μέχρι στο λεγόμενο σημείο L1. Το L1 είναι ακριβώς μπροστά από την Γη, ένα σημείο που ισορροπείται η βαρυτική δύναμη του Ήλιου με αυτή της Γης. Είναι ακριβώς μπροστά από τη μύτη της μαγνητόσφαιρας, έξω λοιπόν από το μαγνητικό πεδίο της Γης, και εκεί πέρα βρίσκονται τα διαστημόπλοια. Και τη δεκαετία του 1980 είχαν φύγει για εκεί τα διαστημόπλοια HELIOS –μια συνεργασία της Γερμανίας με τη ΝASA– τα οποία πήγαν στο ένα τρίτο της απόστασης, δεν είχαν όμως τα πειράματα της τεχνολογίας που έχουμε σήμερα. Επομένως, το κομμάτι του διαστήματος μεταξύ Ηλίου-Γης, η εσωτερική ηλιόσφαιρα όπως λέγεται, ήταν ένα μυστήριο…», εξήγησε η Ελληνίδα ερευνήτρια Φυσικής Διαστήματος.
Όπως ανέφερε, ο επιστημονικός τομέας έχει δεχθεί σημαντική προώθηση τα τελευταία χρόνια. «Είναι καλή εποχή, γιατί έχουμε τη NASA, την ESA, τους Ιάπωνες που εκτοξεύουν, έχουμε στόλο διαστημοπλοίων που δίνουν τέτοια δεδομένα. Η Ελλάδα έχει αναπτυχθεί πολύ από την ώρα που μπήκε και ως μέλος του Ευρωπαϊκού Διαστημικού Οργανισμού. Στον τομέα του Space είναι σημαντικό να είμαστε παρόντες ως Έλληνες ερευνητές, να έχουμε χρηματοδοτήσεις να προχωρήσουν προγράμματα για να μπορούμε να δίνουμε δουλειές εδώ».
Σύγκρουση μελανών οπών δικαιώνει τον Αϊνστάιν
Το μεγαλύτερο κοσμικό ατύχημα που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα, η σύγκρουση δύο μελανών οπών με συνολική μάζα 250 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου, επέτρεψε στους φυσικούς να θέσουν σε νέα δοκιμασία τη θεωρία της γενικής σχετικότητας.
Μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Physical Review Letters εξετάζει τα βαρυτικά κύματα που προκάλεσε η σύγκρουση, κυματισμούς στην υφή του χωροχρόνου που πηγάζουν από επιταχυνόμενα αντικείμενα μεγάλης μάζας, όπως μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων που συγκρούονται.
Τα βαρυτικά κύματα, φαινόμενο που προέβλεψε ο Αϊνστάιν το 1916, εξαπλώνονται σφαιρικά με την ταχύτητα του φωτός και ουσιαστικά αλλάζουν ανεπαίσθητα τις αποστάσεις μεταξύ των αντικειμένων. Για έναν παρατηρητή που βρίσκεται στον δρόμο τους, τα κύματα αυτά περιοδικά τεντώνουν τον χώρο σε μια διάσταση, ας πούμε κατά μήκος, και τον συρρικνώνουν σε μια άλλη διάσταση, ας πούμε κατά πλάτος.
Αυτή η παραμόρφωση είναι που αποκάλυψε την ύπαρξη του φαινομένου το 2015, όταν οι ανιχνευτές LIGO, σχεδιασμένοι να καταγράφουν απειροελάχιστες μεταβολές του μήκους δύο τούνελ των τεσσάρων χιλιομέτρων, ανίχνευσαν για πρώτη φορά βαρυτικά κύματα από συγκρούσεις μελανών οπών.
Σήμερα, οι ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων LIGO στις ΗΠΑ και Virgo στην Ιταλία καταγράφουν συγκρούσεις μελανών οπών περίπου μια φορά την εβδομάδα. Η μεγαλύτερη τέτοια σύγκρουση καταγράφηκε στις 21 Μαΐου 2019 και πήρε την ονομασία GW190521. Το συμβάν έγινε αντιληπτό από τα βαρυτικά κύματα που εξέπεμπαν οι μαύρες τρύπες καθώς κινούνταν σπειροειδώς η μία γύρω από την άλλη πριν τελικά συγχωνευτούν. Για μια στιγμή, η νέα μαύρη τρύπα που προέκυψε είχε δίλοβο σχήμα, σταθεροποιήθηκε όμως σε σχήμα σφαίρας μέσα σε μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου.
Η νέα μελέτη ουσιαστικά ανιχνεύει τα βαρυτικά κύματα που εξέπεμπε η μαύρη τρύπα καθώς σταθεροποιούταν. Το σήμα είχε καταγραφεί από τους ανιχνευτές LIGO και Virgo, δεν ήταν όμως ορατό πριν ολοκληρωθεί η νέα ανάλυση.
Η μελέτη επιβεβαιώνει ότι η συχνότητα κωδωνισμού μιας νεογέννητης μαύρης τρύπας εξαρτάται μόνο από τη μάζα και την περιστροφή της, μια πρόβλεψη που έχει γίνει γνωστή ως «no-hair theorem» ή «θεώρημα της άτριχης μαύρης τρύπας», σε ελεύθερη απόδοση.
Βαγγέλης Πρατικάκης
