Πολύπλευρη αποσάθρωση στη Γαλλία ενόψει προεδρικών εκλογών
Τα ξημερώματα της περασμένης Τετάρτης η αστυνομία εισέβαλε σε δύο σπίτια σε μια λαϊκή γειτονιά της Χάβρης, του μεγαλύτερου λιμανιού της βόρειας Γαλλίας. Στόχος της καλοοργανωμένης επιχείρησης δεν ήταν κάποιοι, υποτιθέμενοι ή όχι, τρομοκράτες, αλλά… δύο απλοί λιμενεργάτες. Το έγκλημά τους που, αφού εξιχνιάστηκε, κινητοποίησε τον κρατικό μηχανισμό της Γαλλικής Δημοκρατίας και οδήγησε στη σύλληψή τους, ήταν η συμμετοχή τους στη «βίαιη διαδήλωση» της 14ης Ιουνίου ενάντια στο νόμο Ελ Κομρί, που συναντά καθολική απόρριψη από τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Οι «εγκληματίες» μεταφέρθηκαν πάραυτα για να ανακριθούν στο Παρίσι… και κάπου εκεί η σούπα χάλασε. Μέσα σε λίγες ώρες οι συνάδελφοί τους μπλόκαραν το λιμάνι, που νέκρωσε. Ο εισαγγελέας του Παρισιού αναγκάστηκε να τους αφήσει ελεύθερους, αφού τους όρισε τακτική δικάσιμο.
Αυτή είναι απλά μια ακόμη καθημερινή ιστορία στη Γαλλία της «σοσιαλιστικής» κατάστασης έκτακτης ανάγκης, στη Γαλλία του «προοδευτικού» Ολάντ που κηρύσσει τον πόλεμο στον κόσμο της δουλειάς (αλλά και σε «επιλεγμένες» αραβικές χώρες – με τις υπόλοιπες, όπως η Σαουδική Αραβία, αρκείται σε μπίζνες) και σχεδιάζει τη δημιουργία «εθνοφρουράς» στα πρότυπα του… Ισραήλ. Δεκάδες οι ανάλογες ειδήσεις που περνάνε στα ψιλά: εδώ για την απόλυση εργαζομένων επειδή «εντοπίστηκαν» από τους εργοδότες τους να συμμετέχουν στο κίνημα Nuit Debout (τέλος οι αφελείς αναρτήσεις φωτογραφιών στο facebook!), εκεί για τη δικαστική δίωξη συνδικαλιστών που κατηγορούνται για «παράνομη διαδήλωση» (ας είναι καλά η τέταρτη παράταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που σχεδόν ομόφωνα ενέκρινε η γαλλική βουλή), πιο κάτω για κλήσεις δημοσίων υπαλλήλων σε απολογία επειδή στο τάδε σεμινάριο καταφέρθηκαν ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Η πάλαι ποτέ αυτοδιαφημιζόμενη ως «φιλελεύθερη» και «ανεκτική» Γαλλία απλά δεν υφίσταται πλέον.
Πληθαίνουν οι υποψήφιοι αντικαταστάτες του αποτυχημένου «σοσιαλιστή»
Από κοντά κι η δεξιά αντιπολίτευση υπό τον Σαρκοζί, που επιχειρεί να ξαναβρεί το βηματισμό της ανταγωνιζόμενη σε ρατσιστική και φοβική δημαγωγία την ακροδεξιά της Λεπέν. Όμως κι η Λεπέν μοιάζει να έχει χάσει τη μιλιά της μπροστά έναν Ολάντ ο οποίος υλοποιεί μια χαρά την πολιτική της! Αντιλαϊκοί νόμοι που επιβάλλονται με προεδρικά διατάγματα, σιδηρόφρακτη έκτακτη ανάγκη και αστυνομική ασυδοσία, διωγμός των μεταναστών και αντιμουσουλμανική υστερία, το μενού του Ολάντ είναι πλήρες. Έχει όμως ένα σημαντικό πρόβλημα: με την κοινωνική διαμαρτυρία να μην κοπάζει και την οικονομία να παραπαίει παρά τις αλλεπάλληλες «μεταρρυθμίσεις», ο Ολάντ βρίσκεται στον πάτο της δημοφιλίας, στο ιστορικά χαμηλότερο ποσοστό που είχε ποτέ Γάλλος πρόεδρος μεταπολεμικά. Κι άρα όλοι συνωστίζονται, φιλοδοξώντας να τον αντικαταστήσουν ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2017.
Τελευταίος στη λίστα ο Αρνό Μοντεμπούρ, πρώην υπουργός Οικονομίας του Ολάντ, που παραιτήθηκε πριν δύο χρόνια και τώρα ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για πρόεδρος. «Μου είναι πλέον αδύνατο, όπως και σε εκατομμύρια άλλων Γάλλων, να υποστηρίξω την υποψηφιότητα του Ολάντ», δήλωσε ο Μοντεμπούρ, προστιθέμενος στη χορεία πρώην υπουργών και ηγετικών στελεχών του Σοσιαλιστικού Κόμματος που εγκαταλείπουν το καράβι. «Η κυβέρνηση απέτυχε στην υπεράσπιση της δημοκρατίας, στην καταπολέμηση της ανεργίας, στον έλεγχο των χρηματοπιστωτικών αγορών, στην ευρωπαϊκή οικοδόμηση, στον εργασιακό νόμο»… Η λίστα που παρέθεσε ο Μοντεμπούρ ήταν τεράστια, και κατέληξε στη «συντροφική» έκκλησή του στον Ολάντ να τα αναλογιστεί όλα αυτά και να μην ξαναθέσει υποψηφιότητα.
Μελανσόν: «Όλοι δουλεύουν υπέρ μου»!
Πάντως ο συνωστισμός όψιμων αντιπολιτευόμενων δεν μοιάζει να ανησυχεί έναν τουλάχιστον άνθρωπο: τον Ζαν-Λικ Μελανσόν, πρώην προεδρικό υποψήφιο του Κόμματος της Αριστεράς, που θα είναι πάλι υποψήφιος το 2017, αυτή τη φορά επικεφαλής της «Ανυπότακτης Γαλλίας» (άγνωστο ακόμη τι θα πράξει το Γαλλικό Κ.Κ., που συζητά τη συμμετοχή του σε κοινές προκριματικές εκλογές με το Σοσιαλιστικό Κόμμα και τους Πράσινους για την ανάδειξη… κοινής υποψηφιότητας!). «Το πρώτο μήνυμα που στέλνουν υποψηφιότητες όπως του Μοντεμπούρ είναι ότι ο Ολάντ απέτυχε», δήλωσε ο Μελανσόν, για να καταλήξει: «Τελικά όλοι δουλεύουν υπέρ μου». Πράγματι, ο Μελανσόν, που πολλοί προεξοφλούσαν ότι είναι τελειωμένος μετά τη ρήξη του με το Γαλλικό Κ.Κ. και την υιοθέτηση «ακραίων» θέσεων, ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις. Είναι άλλωστε ο μοναδικός «επίσημος» πολιτικός που τόλμησε να ταχθεί ενάντια στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης και καταδίκασε την υποκριτική αντιμουσουλμανική υστερία, όπως και τις τυχοδιωκτικές επεμβάσεις του Ολάντ στον αραβικό κόσμο και την αντεργατική πολιτική του, που «τα δίνει όλα στους πλούσιους». Κι επίσης ο μόνος «επίσημος» που δεν μασά τα λόγια του απέναντι στην υπό γερμανική ηγεμονία Ευρώπη: «Αυτήν την Ευρώπη, ή θα την αλλάξουμε ή θα την εγκαταλείψουμε», είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του.
Γ.Α.
