Μετά την απαγόρευση Ερντογάν για τη θρησκευτική ταφή των πραξικοπηματιών, αγγίζουμε την τελειότητα ενός Κρέοντα. Ζητείται Αντιγόνη να θάψει όπως πρέπει το νεκρό. (Sofia Lampiki)
Οι οκτώ μάς παρέπεμψαν αμυδρά στις Ικέτιδες του Αισχύλου. Τώρα είναι εκκωφαντική η ομοιότητα με την Αντιγόνη του Σοφοκλή. Η τρίτη πράξη θα είναι οι Βάκχες του Ευριπίδη. (Βασίλης Ξυδιάς)
Η ιερότητα του Ικέτη και η παροχή πολιτικού ασύλου δεν εξαρτάται από τις πράξεις ή τις πολιτικές ιδέες του αιτούντος, ακόμη και αν αυτές είναι απεχθείς. Η αναφορά στις ενέργειες των Τούρκων αξιωματικών κατά της δημοκρατίας είναι εξαιρετικά υποκριτική καθώς όλοι γνωρίζουμε πόσο «δημοκράτες» ήταν διάφοροι αιτούντες που ανήκαν σε εξτρεμιστικές ή και ένοπλες ομάδες της άκρας αριστεράς και υπέρ των οποίων (και πολύ καλώς) ξεσηκώνονταν οι κυβερνώντες σήμερα προοδευτικοί ευαίσθητοι. Αν, τέλος, πολιτικοί, δικαστές και δημοσιογράφοι δεν θέλουν απλώς να κρύψουν τη δειλία τους έναντι του σουλτάνου, ας κάνουν τον κόπο να διαβάσουν λίγο για το περίφημο Κυλώνειον Άγος: πώς δηλαδή στην αρχαία Αθήνα θεωρήθηκε εναγής και ανόσια η θανάτωση οπαδών του Κύλωνος, παρ’ ότι αυτοί είχαν συμμετάσχει σε απόπειρα κατάλυσης της δημοκρατίας, επειδή κατέφυγαν ως ικέτες στο ναό της Αθηνάς. Αλλά φυσικά από εκείνη τη δημοκρατία απέχουμε πολύ. Πάρα πολύ. (Kostas Hatziantoniou)
Η ελληνική, ανθρωπιστική και χριστιανική προσέγγιση θεωρεί τον ικέτη ιερό πρόσωπο και προσφέρει άσυλο στον αιτούντα εφόσον αποδεδειγμένα κινδυνεύει ανεξάρτητα από το κόστος (Οι Αθηναίοι για χάρη των νεκρών Αργείων πολέμησαν με τους Θηβαίους: Ευρυπίδου, Ικέτιδες). Η εθνικιστική-ρατσιστική προσέγγιση λέει πολύ απλά: «ας ξαποστείλουμε τους Τουρκαλάδες», όσοι περισσότεροι σκοτωθούν τόσο το καλύτερο.
Η εθελόδουλη, ραγιάδικη προσέγγιση λαμβάνει υπόψη μόνο τη θέληση των ισχυρών και υποκύπτει στους εκβιασμούς και στην πράξη ταυτίζεται με την προηγούμενη. Έχει κανείς υπ’ όψιν του άλλη προσέγγιση; (Τάσος Χατζηαναστασίου)
