του Ηρόστρατου
Το νησί των σκλάβων
Σάββατο βράδυ στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης. Πηγαίνω να δω το Νησί των σκλάβων, του Μαριβό, χωρίς αν έχω διαβάσει κάτι πριν, χωρίς να γνωρίζω το παραμικρό για το έργο.
Στη σκηνή-νησί σπαρμένο με ρούχα και κουρέλια, τέσσερις μορφές αναδύονται. Ο αφέντης και η γυναίκα του. Οι δυο σκλάβοι τους· ένας άντρας και μια γυναίκα.
Έχουν ναυαγήσει το «Νησί των σκλάβων», τόπο όπου κατά τον μύθο του έργου οι σκλάβοι της αρχαίας Αθήνας εύρισκαν καταφύγιο. Οι αφέντες που έπεφταν στα χέρια τους, θανατώνονταν…
Σιγά- σιγά η κατάσταση αυτή άλλαξε. Την εποχή που οι ήρωες φτάνουν στο νησί έχει αποφασιστεί να ακολουθείται άλλος δρόμος. Οι αφέντες πρέπει να «αναμορφωθούν». Να πάρουν ένα μάθημα δικαιοσύνης και ανθρωπιάς. Αυτό γίνεται με αλλαγή των ρόλων:
Οι σκλάβοι παίρνουν την εξουσία, τα ρούχα και τα ονόματα των αφεντικών. Τα αφεντικά γίνονται σκλάβοι. Η εκδίκηση είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτονται και αρχίζουν να υλοποιούν με τον τρόπο τους τα νέα αφεντικά.
Όμως, μετά από ένα βίαιο παιχνίδι τιμωρίας, οι πρώην σκλάβοι φτάνουν στα όρια τους. Δεν μπορούν να γίνουν τόσο απάνθρωποι όσο ήταν οι αφέντες τους. Τους συγχωρούν για τα δεινά τους και τους δίνουν πίσω όνομα, ρούχα και εξουσία…
Βλέποντας το Νησί των σκλάβων δεν μπορούσα να πιστέψω ότι πρωτοπαρουσιάστηκε το 1725. Μοιάζει όχι απλώς επίκαιρο, αλλά σχεδόν προφητικό για την εξέλιξη που είχε η ιστορία του κόσμου από εκείνη την εποχή.
Καθώς το δράμα παίζεται μπροστά στα μάτια σου, δεν ξέρεις τι να ευχηθείς. Οι σκλάβοι να εξολοθρεύσουν τα άθλια αφεντικά τους ή ο κόσμος να επιστρέψει στην «ομαλότητα»; Τι σημαίνει αν έχεις πια την εξουσία; Πώς μπορείς αν την χρησιμοποιήσεις χωρίς να γίνεις «μια από τα ίδια», αλλά και χωρίς να ξεπεράσεις τα όρια;
Μπορείς να αλλάξεις τον άλλο, στοχεύοντας σε μια κοινωνία ισότητας χωρίς αφέντες και δούλους; Πώς μπορείς να ανατρέψεις την κυρίαρχη ιδεολογία; Πώς μπορείς να ξεφύγεις από αυτά που έχεις μάθει, από την ταξική σου θέση, χωρίς αν περάσεις απέναντι;
Προβληματισμοί που με κάποιον τρόπο συνδέονται και με όσα ζούμε σήμερα στην Ελλάδα. Ελπίζοντας να μην πέσουμε κάποτε γονυπετείς, ζητώντας συγγνώμη από αυτούς που αρχίσαμε να ανατρέπουμε…
Τους προβληματισμούς ενισχύουν και οι έξοχες ερμηνείες των ηθοποιών. Νίκος Αλεξίου, Βίκυ Βολιώτη, Ιωάννα Παππά, Αινείας Τσαμάτης, Κωνσταντίνος Ευστρατίου, είναι πραγματικά συγκλονιστικοί. Η μετάφραση και η σκηνοθεσία είναι της Μαριάννας Κάλμπαρη.
Πληροφορίες: Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν – Υπόγειο, Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα, τηλέφωνο: 210-3222760, τηλέφωνο ταμείου: 210-3228706. Σάββατο 31 Ιανουαρίου-Κυριακή 5 Απριλίου 2015, Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο 9.15 μ.μ., Κυριακή 8.00 μ.μ.
Γιάννης Σπανός
Μια ξεχωριστή βραδιά, αφιερωμένη στο Γιάννη Σπανό οργανώνει το περιοδικό Μετρονόμος στο Μusic Restaurant Bar Malvazia, τη Δευτέρα, 9 Φεβρουαρίου, στις 8.30μ.μ , με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του τεύχους με αφιέρωμα στον μεγάλο Έλληνα συνθέτη.
Θα μιλήσουν ο Αλέξης Βάκης (μουσικός) και ο Δημήτρης Μανιάτης (δημοσιογράφος-συγγραφέας). Συνεργάτες και φίλοι του Γιάννη Σπανού, θα θυμηθούν στιγμές από τη διαδρομή του.
Την παρουσίαση θα συντονίσει ο στιχουργός και ραδιοφωνικός παραγωγός Κώστας Κωτούλας, ενώ γνωστοί τραγουδιστές θα ερμηνεύσουν αγαπημένα τραγούδια του Γιάννη Σπανού. Τόπος: Αγαθημέρου 1 και Πειραιώς 134, δίπλα στο Μουσείο Μπενάκη.
Το Γεφύρι της Πλάκας
Το έχω περπατήσει, έχω κολυμπήσει κάτω από την επιβλητική του καμάρα… Με θλίψη είδα πως το περίφημο τοξωτό Γεφύρι της Πλάκας, κυριολεκτικά, καταστράφηκε. Αναρωτιέμαι: Είναι μόνο η φθορά του χρόνου και τα καιρικά φαινόμενα ή και η αδιαφορία των ανθρώπων και των υπευθύνων;
Τώρα που η Ελλάδα βαδίζει σε μια καινούργια εποχή, ελπίζω όχι μόνο στην άμεση επισκευή της γέφυρας, αλλά και στη λήψη μέτρων, στη συντήρηση και των άλλων γεφυριών της Ηπείρου. Είναι η ομορφιά που συναντά τη μνήμη και την Ιστορία. Ας μην ξαναζήσουμε κάτι τέτοιο!
