Ο Κώστας Σημίτης επανήλθε με αφορμή τη συζήτηση στη Βουλή για τη Siemens: Για τις συμβάσεις του ΟΤΕ «εφάρμοσε τα συμφωνημένα των προηγούμενων κυβερνήσεων, ενώ για την ψηφιοποίηση ακολούθησε πρότυπα ευρωπαϊκών συμβάσεων». Γιατί «η Εξεταστική Επιτροπή δεν πήρε γνωμοδότηση από διεθνείς οίκους», αναρωτήθηκε ο πρώην. Από την…Goldman Sachs, λέμε εμείς ένα τυχαίο όνομα… Για το C4I, που έχει βουίξει ο τόπος, μας πληροφορεί ότι «ήταν υποχρέωση της χώρας με την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων». Η Siemens «είχε εξαπολύσει ένα πρόγραμμα δωροδοκιών σε όλο τον πλανήτη». Κοινώς, δεν φταίμε εμείς που τα πήραμε, αλλά αυτοί που τα έδωσαν! Καλά, δεν είπαμε ότι δεν είσαι εντελώς… Σημίτης! Η υστεροφημία σου είναι εξασφαλισμένη ή μήπως δεν έχουμε ξεμπερδέψει ακόμα με την προσφορά σου στον έρημο αυτό τόπο κι έτσι εξηγούνται τα ζόρια…
Πιστό τσιράκι
Παραμονές της απεργίας που -υποτίθεται- ότι διοργάνωσε η ΓΣΕΕ, περίμενε ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας για να παίξει αποτελεσματικά το ρόλο που έχει αναλάβει.
Το ρόλο του υπονομευτή των εργατικών κινητοποιήσεων.
Βγαίνει, λοιπόν, ο Παναγόπουλος παραμονή της απεργίας και δηλώνει χωρίς ντροπή και τσίπα, όπως ταιριάζει στα τσιράκια του συστήματος:
«Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στις πολιτικές της κυβέρνησης και γι’ αυτό τις καταγγέλλω με κάθε δυνατό τρόπο. Είμαι υποχρεωμένος -και αυτό για λόγους λειτουργίας της δημοκρατίας- να αποδεχθώ ότι υπάρχει μια πολιτική νομιμοποίηση, έστω και αν διαφοροποιήθηκαν και οι προεκλογικές εξαγγελίες με τις μετεκλογικές πράξεις, διότι υπήρχε μία βίαιη αλλαγή δεδομένων και συνθηκών…».
Λέει τίποτα διαφορετικό ο Γιώργος, ισχυρίζεται κάτι αλλιώτικο η κυβέρνηση;
Παναγόπουλε καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, όμως κάθε «δουλειά» έχει και τα ρίσκα της.
Μην παραπονιέσαι.
«Τι δουλειά είχαν εκεί;»
Μετά τη δολοφονική επίθεση των ΜΑΤ ενάντια στους διαδηλωτές της 11ης του Μάη, θα περίμενε κανείς κάποια «συγγνώμη» ή δικαιολογία από τη μεριά της κυβέρνησης ή, έστω, μια προσεχτική αοριστολογία.
Αντί γι’ αυτό, εμφανίζεται ο Πεταλωτής και με τη γνωστή παχυδερμική του άνεση, αφού μας δηλώνει στα γρήγορα πως «η κυβέρνηση καταδικάζει τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται», αρχίζει να μας κάνει λιανά από πού θεωρεί η κυβέρνηση ότι προέρχεται.
Μας εξηγεί, λοιπόν, πως πρέπει να καταδικάσουμε τις αποδοκιμασίες προς τα «ανακριτικά όργανα» των φίλων και συντρόφων των τραυματιών στο νοσοκομείο της Νίκαιας και αναρωτιέται «τι ήθελαν εκεί οι δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ». Και αφού ο ξεδιάντροπος μας κάνει κι ένα μάθημα περί «αυτοδικίας», καταλήγει πως «είναι απαράδεκτο για τον ΣΥΡΙΖΑ να παρέχει δημοκρατική νομιμοποίηση της βίας».
Αυτός, ο ηθικός αυτουργός μιας μαζικής δολοφονικής επίθεσης, με έναν διαδηλωτή να χαροπαλεύει.
Ξεφτιλισμός σε συσκευασία «κοινωνικής ευθύνης»
Είναι φανερό πως δεν στοχεύει τούτη η κυβέρνηση και η Ε.Ε. μόνο την τσέπη και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης.
Θέλει και την αξιοπρέπεια και την ψυχή του.
Ύστερα λοιπόν από «μάχη» της κυβέρνησης με τους μεγαλοεπιχειρηματίες, αποφάσισαν οι κεφαλαιοκράτες, στo πλαίσιo της «κοινωνικής ευθύνης» του κεφαλαίου, να συνεισφέρουν απλόχερα τη βοήθειά τους στους άνεργους.
Αφού, λοιπόν, απολύουν άνετα και νόμιμα τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις τους, τους προσφέρουν μετά μειώσεις στα προϊόντα τους, συμβάλλοντας στην απάλυνση των συνεπειών της… ανεργίας.
Χαράς ευαγγέλια για το απολυμένο που δεν έχει να πληρώσει το νοίκι, μπορεί όμως να φάει τη μακαρονάδα των 20 ευρώ με μείωση 20% στα εστιατόρια La Pasteria.
Άσε που μετά θα μπορεί να τη χωνεύει, πίνοντας την coca-cola με μείωση έως και 10%. Και από πάνω και μπισκοτάκια Παπαδοπούλου και αυτά με μείωση 10%.
Δεν γίνεται, θα «ξυπνήσουν και μονομιάς…».
Καλώς τον αντάρτη
Σίγουρα θα τον θυμάστε τον αντάρτη, τον αντιμνημονιακό, που μόλις βγήκε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ ανακάλυψε πως διαφωνεί με το ΠΑΣΟΚ και έφτιαξε δικό του ΠΑΣΟΚ.
Για το καλό παιδί, τον Δημαρά, ο λόγος.
Βγήκε λοιπόν πριν από λίγες μέρες το παλικάρι και δήλωσε:
«Χρειάζεται πανεθνική εγρήγορση και επιφυλακή για να λυθούν τα μεγάλα μας προβλήματα, τα οποία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ένα μόνο κόμμα. Χρειάζεται συνεργασία όλων των Ελλήνων, των πολιτικών φορέων και κοινωνικών στρωμάτων, με καθήκον να συμφωνήσουμε σε προγραμματικές επιλογές που έχουν να κάνουν με τα εθνικά μας θέματα…».
Πάει το αντιμνημονιακό αντάρτικο και τα μεγάλα λόγια και μας καλεί ο Δημαράς όχι μόνο να «βάλουμε πλάτη», αλλά να συμφωνήσουμε και σε προγραμματική βάση με το ΠΑΣΟΚ.
Αφού δε εγκάλεσε ακόμα μια φορά την κυβέρνηση ότι «δεν εφαρμόζει το πρόγραμμα με το οποίο εκλέχτηκε», βάζει το ίδιο επαναστατικό αίτημα με τον Λοβέρδο:
Αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών στην ψηφοφορία για το «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα».
Έχει εφεδρείες το σύστημα…
Τα καλά και συμφέροντα
Μέσα σε κλίμα εθνικής συστράτευσης και ομοψυχίας θέλησαν να παρουσιάσουν τα ΜΜΕ τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον αρχιεπίσκοπο.
Σ’ αυτό το πνεύμα, ο Γ. Παπανδρέου χαρακτήρισε «αναγκαία τη συνεργασία Κράτους-Εκκλησίας», με τον Αρχιεπίσκοπο να συμφωνεί και να υποστηρίζει ότι «θα πρέπει να παρθούν αποφάσεις που θα ανακουφίσουν τον κόσμο».
Και αφού τέλειωσαν όλα τούτα τα επικοινωνιακά απαραίτητα, άρχισαν τα παζάρια και τα δούναι-λαβείν.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Ιερώνυμος ζήτησε από τον πρωθυπουργό την αποδέσμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας, ώστε να αξιοποιηθεί» επιχειρηματικά, καθώς και την αποδέσμευση των χρηματικών αποθεματικών των ΝΠΔΔ της Εκκλησίας. Επίσης, κάλεσε τον πρωθυπουργό να μην ισχύσει αυστηρά το καθεστώς 1 προς 5 που προβλέπεται βάσει του Μνημονίου για τις προσλήψεις στο Δημόσιο σε ό,τι «αφορά τους ιερείς».
Έχει ο Θεός για τους ιερείς του, όπως πάντα.
Το ένα χέρι νίβει το άλλο
Όσο και αν προσπαθούν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ να δείξουν πως έχουν διαφορετικές πολιτικές, το συμφέρον του συστήματος είναι υπεράνω όλων.
Στη συζήτηση στη Βουλή για το 40ωρο των δημοσίων, ο αρμόδιος τομεάρχης της Ν.Δ. προσπάθησε να δείξει πως διαφωνεί το κόμμα του με αυτή τη ρύθμιση και δεν δίστασε να τη χαρακτηρίσει ως «επικοινωνιακά παιχνίδια και πυροτεχνήματα του υπουργού».
Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, βγαίνει φουριόζος ο Κυριάκος και δηλώνει ότι «εγώ είμαι αναφανδόν υπέρ. Το δηλώνω δημόσια και απερίφραστα και πιστεύω ότι η Ν.Δ. θα το ψηφίσει».
Και επειδή πάντα κάτι παραπάνω ξέρει η οικογένεια Μητσοτάκη, διορθώνει ο φουκαράς ο τομεάρχης Ζώης ότι «η Ν.Δ. ποτέ δεν τοποθετήθηκε δογματικά αντίθετη στην αύξηση των ωρών» και απλά ζήτησε «διευκρινήσεις από τον υπουργό».
Λίγες ώρες μετά η αύξηση των ωρών των δημοσίων σε 40, ψηφίστηκε από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ και από κοντά και οι ψήφοι του ΛΑΟΣ.
Η «ενότητα» του συστήματος όλο και βαθαίνει…
