Τα γαλλογερμανικά σχέδια «σωτηρίας», οι οίκοι αξιολόγησης και η ζοφερή πραγματικότητα.
Του Δημήτρη Υφαντή.
Πολλές πράξεις του ελληνικού δράματος έλαβαν χώρα την εβδομάδα που πέρασε μεταξύ Βρυξελλών, Παρισιού και Ρώμης, με εμβόλιμες τροχιοδεικτικές βολές από την άλλη όχθη του Ατλαντικού.
Η διελκυστίνδα μεταξύ των περίφημων οίκων αξιολόγησης και του διευθυντηρίου της Ε.Ε., με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να μπαίνει σφήνα, έχει αντικείμενο τη διαχείριση της βόμβας του άλυτου προβλήματος του χρέους στην Ευρωζώνη. Το «ελληνικό ζήτημα», όπως είναι πλέον ολοκάθαρο, αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου και ταυτόχρονα τη θρυαλλίδα της απειλούμενης ανεξέλεγκτης έκρηξης.
Ποια επεισόδια έδωσαν το στίγμα της κορύφωσης της όξυνσης των συγκρούσεων αυτή την εβδομάδα; Οι οίκοι αξιολόγησης ξαναχτύπησαν, με την Moody’s να πετάει στα «σκουπίδια» την πιστοληπτική ικανότητα και της Πορτογαλίας, αιφνιδιάζοντας τους Γιούνγκερ και Μπαρόζο. Ο ουσιαστικός στόχος δεν ήταν άλλος από το να υπογραμμιστεί με τον πιο εμφαντικό τρόπο ότι καμία «λύση» μετακύλισης, παράτασης, επαναγοράς των ελληνικών ομολόγων δεν θα γίνει αποδεκτή χωρίς οι λαοί της Ε.Ε. να καταθέσουν έναν πολύ βαρύ φόρο αίματος στα χρηματοπιστωτικά μονοπώλια. Η «εθελοντική» συμμετοχή των ιδιωτών δεν αποτελεί τίποτα άλλο από τη λυσσαλέα μάχη διαφύλαξης των επαχθών κεκτημένων τους. Οι πολιτικές συνέπειες υπήρξαν άμεσες. Η συντηρητική κυβέρνηση της Πορτογαλίας έσπευσε να υιοθετήσει τη βαριά φοροεπιδρομή αλά Ελληνικά, την οποία αποκήρυσσε προεκλογικά.
Οι αγωνιώδεις δηλώσεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων εναντίον της αξιοπιστίας των οίκων αξιολόγησης μικρή σημασία έχουν και απηχούν μόνο το άγριο στρίμωγμα της γραφειοκρατίας της Ε.Ε., πολύ περισσότερο που για την ώρα η γαλλική εκδοχή «εθελοντικής» συμμετοχής βρίσκεται στον αέρα. Σε αντιπαραβολή ο «Γερμανός» Ολλανδός υπουργός Οικονομικών επανέφερε το αποσυρθέν σχέδιο Μέρκελ για «υποχρεωτική» συμμετοχή των πιστωτών στην ανταλλαγή των ελληνικών «σκουπιδιών» ομολόγων. Και το κυριότερο, ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Ζαν Κλοντ Τρισέ, ξαναδήλωσε με έμφαση: «Όχι στην ελληνική χρεοκοπία – όχι στο πιστωτικό επεισόδιο», επικαλέστηκε το «παγκόσμιο δόγμα κατά της χρεοκοπίας ή του κουρέματος των ομολόγων» και προειδοποίησε για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, σε ενδεχόμενες εξελίξεις αντίστροφης φοράς.
Εναλλακτικές και ρήξεις
Ωραία, και λοιπόν; Προτείνεται από την ΕΚΤ κάποια άλλη πολιτική, έστω κάποια προσωρινή λύση συμβιβασμού; Σαφώς και όχι. Δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις χωρίς ρήξη με το μονοπώλιο της διεθνούς χρηματοπιστωτικής μαφίας που έχει αλυσοδέσει στη μέγγενη της κρίσης χρέους την Ε.Ε. και κυρίως τους αδύναμους κρίκους του Νότου. Η ΕΚΤ προειδοποιεί για το ενδεχόμενο να σφίξει απότομα αυτή η θανάσιμη θηλιά, με απρόβλεπτες συνέπειες για την πολιτική και κοινωνική σταθερότητα. Και επιλέγει τη στιγμή για μία κίνηση απόλυτου νεοφιλελεύθερου νομισματικού δογματισμού, δηλαδή να αυξήσει στο 1,5% το βασικό της επιτόκιο, την ίδια περίοδο που προεξοφλείται επιβράδυνση της ανάπτυξης στο σύνολο της Ε.Ε. Έχουμε προ πολλού μπει στο τρελοκομείο του καζίνου των αγορών.
Σαφέστατα μπορεί κάποιος να μιλά για παράταση αδιεξόδου. Ακόμα και το σε αδρές γραμμές συμφωνημένο δρακόντειο Σύμφωνο για το Ευρώ παγώνει, όσο δεν καταλήγουν σε έναν προσωρινό συμβιβασμό μοιράσματος των ζημιών και των κερδών από τη χρεομηχανή για την επόμενη τετραετία-πενταετία. Είναι τόσο χαοτικό το περιβάλλον του διεθνούς τερατώδους τζογαρίσματος πάνω στις συσσωρευμένες φούσκες των υποθηκευμένων στα χρέη χωρών της Ευρωζώνης, είναι τόσο αδυσώπητη η σύγκρουση των συμφερόντων στο ασφυκτικό περιβάλλον της ύφεσης, που οποιοδήποτε «γεγονός» ενδέχεται να πυροδοτήσει το ολέθριο ντόμινο καταρρεύσεων χρηματοπιστωτικών ομίλων και να τινάξει στον αέρα την απατηλή σταθερότητα, της Ευρωζώνης.
Η ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία, αν μπορεί να αποκαλείται έτσι, επιβεβαιώνει τραγικά την απόλυτη αδυναμία της να διαχειριστεί και να καναλιζάρει τις αδηφάγες επιδιώξεις της χρηματοπιστωτικής διεθνούς. Έχοντας εδώ και καιρό παραδώσει τα κλειδιά της πολιτικής διεύθυνσης στις αγορές, είναι αδύνατον σήμερα να ανακτήσει έστω μέρος της κυριαρχίας, χωρίς να έρθει σε ρήξη με τον σκληρό πυρήνα του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου.
Διαπιστευτήρια Βενιζέλου
Όσο για την Ελλάδα, είναι προφανές ότι βρισκόμαστε ήδη στον κυκεώνα της καταραμένης «αναδιάρθρωσης», αυτήν που όλοι αποκήρυσσαν μετά βδελυγμίας. Σύσσωμος ο ξένος Τύπος αναγνωρίζει την ελληνική χρεοκοπία που ξορκίζει ο πρόεδρος της ΕΚΤ. Μεσοπρόθεσμο και επόμενη δόση του Μνημονίου δεν αποτελούν παρά τη συνταγογράφηση των δόσεων της νάρκωσης του κλινικά νεκρού. Το συντομότερο δυνατόν, με τις διαδικασίες fast track, που θα υλοποιήσουν οι κυβερνητικοί υπάλληλοι, θα δοθούν όσο-όσο τα ζωτικά όργανα, δηλαδή, ο εθνικός πλούτος και θα ακρωτηριαστούν το κοινωνικό κράτος και η εργασία σε μία μακάβρια θυσία στις αγορές, ενώ το νό «πακέτο στήριξης» που «ράβεται» θα αποτελέσει την οριστική ταφόπλακα για τις επόμενες δεκαετίες.
Μέσω των δανείων θα αφαιμάξουν, κυριολεκτικά, μέχρι την τελευταία σταγόνα την ελληνική κοινωνία για να διαφυλάξουν τις «θέσεις» τους τα χαρτοφυλάκια των χρηματιστηριακών γιγάντων. Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης σαν τις ύαινες καραδοκούν για την πιστή εφαρμογή της θανάσιμης συνταγής. Καμία προοπτική, κανένα σχέδιο ανάταξης. Ανταγωνισμοί και λυκοσυμμαχίες, έχοντας προεξοφλήσει ως πρώτα θύματα τους λαούς και τις χώρες που βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα, που δεν είναι άλλο από την κρίση χρέους.
Η συνάντηση Βενιζέλου – Σόιμπλε την Τετάρτη στη Γερμανία, όπου ο Έλληνας υπουργός κατέθεσε τα «διαπιστευτήριά του» δεν άφησε περιθώρια… παρερμηνειών. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών αφού εξήρε τις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης, δήλωσε ευχαριστημένος από την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου και απαίτησε την χωρίς καθυστέρηση εφαρμογή του.
Μόλις μια μέρα μετά, είδε το φως της δημοσιότητας η 4η επικαιροποιημένη έκδοση του Μνημονίου, η οποία ουσιαστικά αποτελεί την επεξεργασία και εξειδίκευση των όρων του Μεσοπρόθεσμου και μπορεί να χαρακτηριστεί με δυο λέξης ως σφαγή και πλιάτσικο.
