Οι κορώνες, η υποκρισία και η ευθυγράμμιση με την πολιτική Σαρκοζί
Η πολιτική απελάσεων του εφαρμόζει ο Ν. Σαρκοζί εναντίον των Ρομά αποτέλεσε ουσιαστικά το κύριο αντικείμενο της συνόδου κορυφής της Ε.Ε. που έγινε στις Βρυξέλλες στις 16/9, παρά το βαρύγδουπο των άλλων θεμάτων (συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τη Νότια Κορέα και αποποίηση των δασμών στα πακιστανικά προϊόντα).
Η όλη εξέλιξη έφερε ξανά στην επιφάνεια την αντιδραστικότητα και αντιδημοκρατικότητα του ευρωπαϊκού θεσμικού οικοδομήματος και των εκπροσώπων του, προοιωνίζοντας εξαιρετικά άσχημες εξελίξεις.
Τα πογκρόμ και οι διώξεις μεταναστών και μειονοτήτων έχουν εισχωρήσει στην κρατική ατζέντα των ευρωπαϊκών κρατών και το κοινωνικό υπόβαθρο είναι εμφανές: στην εποχή της κρίσης οι ευρωπαϊκές ελίτ σκοπεύουν να εξαπολύσουν πολέμους μεταξύ των φτωχών και των πιο φτωχών και απόκληρων της Ευρώπης με βάση το γνωστό δόγμα «διαίρει και βασίλευε».
Η γαλλική κυβέρνηση έχει ήδη απελάσει 8.000 Ρομά και ο Μ. Μπαρόζο της έκλεινε το μάτι, μέχρι που την περασμένη Τρίτη η επίτροπος Δικαιοσύνης, Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και Υπηκοότητας Βιβιάν Ρέντιγκ επέκρινε ανοιχτά την πολιτική Σαρκοζί ως «πολιτική διακρίσεων με βάση την εθνική καταγωγή ή τη φυλή», συγκρίνοντάς την ευθέως με τις φασιστικές πολιτικές των εθνοκαθάρσεων, όπως αυτές του καθεστώτος του Βισί κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής. Η αντίδραση της Β. Ρέντιγκ προκλήθηκε από μια οδηγία του υπουργού Εσωτερικών της Γαλλίας προς τους αρχηγούς της Αστυνομίας, η οποία διέρρευσε, κυκλοφόρησε ευρέως και δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο της Le Figaro. (https://www.lefigaro.fr/assets/pdf/circulaire-hortefeux.pdf).
Η οδηγία αναφέρει πως ο «πρόεδρος της Δημοκρατίας καθόρισε στις 28 Ιουλίου τους ακριβείς σκοπούς της εκκένωσης των παράνομων καταυλισμών: 300 καταυλισμοί ή παράνομες εγκαταστάσεις πρέπει να εκκενωθούν εντός 3 μηνών, με προτεραιότητα εκείνες των Ρομά».
Βεβαίως, η Κομισιόν δεν έχει σοβαρό ιστορικό υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των εθνικών μειονοτήτων στην Ευρώπη, για να μην πούμε άθλιο. Με την πολιτική της καταδικάζει σε θάνατο χιλιάδες ανθρώπους που προσπαθούν να μπουν στην Ευρώπη για να επιβιώσουν από πολέμους και πείνα και έχει ανεχθεί πογκρόμ και διώξεις (Ιταλία, Τσεχία, Ουγγαρία κ.ά.) χωρίς σημαντικές αντιδράσεις. Ενώ με τα μέτρα λιτότητας που επιβάλλει φέρει την κύρια ευθύνη για τη φτώχεια, π.χ. των Ρομά που μεταναστεύουν από την Ανατολική Ευρώπη.
Ωστόσο, το έγγραφο αυτό έκανε ακόμη και μια χριστιανοδημοκράτισσα να χάσει την ψυχραιμία και το «μέτρο» που απαιτείται από το σαβουάρ βιβρ των Βρυξελλών. Έτσι, κύματα αγανάκτησης διέτρεξαν τους Ευρωπαίους πολιτικούς που έσπευσαν σύσσωμοι να καταδικάσουν την αυθάδη Λουξεμβουργιανή. Με το τέλος της συνόδου κορυφής της Ε.Ε., αξιωματούχοι και κρατικοί ηγέτες δήλωσαν ότι δεν συμμερίζονται την κριτική που είχε ασκήσει η Ρέντιγκ.
Ο Μπαρόζο δήλωσε ότι είχε υπάρξει «παρανόηση» της δήλωσης της Ρέντιγκ. Ύστερα από μια συνάντηση με τον Αυστριακό πρόεδρο Χ. Φίσερ, είπε ότι «η κ. Ρέντιγκ δεν ήθελε να τεκμηριώσει έναν παραλληλισμό ανάμεσα στο τι συνέβη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στο σήμερα». Την Τετάρτη 15/9, η Β. Ρέντιγκ ανέκρουσε πρύμνα και εξέφρασε τη λύπη της για τις «ερμηνείες που αποσπούν την προσοχή από το πρόβλημα» και φυσικά επανέλαβε τη δήλωση του αφεντικού για τους «παραλληλισμούς». Στη σύνοδο κορυφής ο Σαρκοζί υποστήριξε θρασύτατα ότι θα συνεχίσει την πολιτική των απελάσεων. «Θα συνεχίσουμε να διαλύουμε τους παράνομους καταυλισμούς», είπε. Επίσης ανέφερε ότι είχε την υποστήριξη των άλλων Ευρωπαίων ηγετών, διακηρύσσοντας πως «όλοι οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ευρώπης είπαν ότι είχαν συγκλονιστεί βαθύτατα με το γεγονός ότι κάποιος μπορούσε να μιλά κατ’ αυτόν τον τρόπο (η Β. Ρέντιγκ), με ιστορικές αναφορές που πληγώνουν κατάκαρδα όλους τους συμπατριώτες μας». Η δε αρχική του αντίδραση ύστερα από τις δηλώσεις της Ρέντιγκ ήταν ακόμη πιο θρασεία: «Η Γαλλία δεν ντρέπεται για την πολιτική της, αλλά αν το Λουξεμβούργο θέλει να πάρει τους Ρομά, δεν υπάρχει πρόβλημα».
Και άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες έσπευσαν να αποκηρύξουν τη δήλωση της Ρέντιγκ, μεταξύ των οποίων η Α. Μέρκελ, η οποία διαπραγματεύεται τη μεταφορά Ρομά από τη Γερμανία στο Κόσσοβο. Ο δε Γερμανός κυβερνητικός εκπρόσωπος, Σ. Σάιμπερτ, συμβούλευσε την κατώτερη εταίρο του Λουξεμβούργου να είναι πιο μετρημένη.
Πιο σθεναρά απ’ όλους υποστήριξε τον Σαρκοζί –ποιος άλλος;- ο πρώτος διδάξας των απελάσεων Σ. Μπερλουσκόνι, ο οποίος δήλωσε στον γαλλικό Τύπο: «Υποστηρίζω το Νικολά Σαρκοζί στην Ευρώπη, στο G8 και στο G20» (Le Figaro).
Είναι σίγουρο πως ο Γάλλος πρόεδρος δεν βαδίζει ένα μοναχικό δρόμο. Δεν έχει περάσει ούτε μήνας από τότε που ο Τίλο Σαρατσίν, στέλεχος της Μπούντεμπανκ και κορυφαίος παράγοντας του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος δημοσίευσε βιβλίο με ακραίες ρατσιστικές απόψεις. Τον περασμένο Ιούλιο ηγετικά στελέχη του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας πρότειναν να περνούν οι μελλοντικοί μετανάστες τεστ IQ, ενώ πλείστα όσα παρόμοια περιστατικά σημειώνονται στη Σουηδία, στην Ολλανδία, στην Ουγγαρία κ.λπ. Όμως, στην περίπτωση της Γαλλίας του Σαρκοζί έχουμε εφαρμογή κρατικής πολιτικής από μια χώρα-πυλώνα της Ε.Ε. και όχι απλώς δράσεις συμμοριών ή πολιτικών ομάδων ή απόψεις, όσο σημαντικοί παράγοντες κι αν είναι οι φορείς τους. Και αυτό αλλάζει το τοπίο.
(Πηγές: L’ Humanite, Le Figaro, World Socialist Web Site)
