Μαζικός αγώνας για δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, δημοκρατία – Μεξικανικές κοινότητες στην Ευρώπη αναδεικνύουν με κάθε τρόπο την υπόθεση των 43 φοιτητών
Αγγλία, ανταπόκριση Του Νίκου Γεροντή
Σχεδόν δύο μήνες μετά, το Μεξικό ακόμα συγκλονίζεται από μαζικές διαδηλώσεις για την υπόθεση των 43 εξαφανισμένων-δολοφονηθέντων φοιτητών. Κύριο αίτημα των διαδηλώσεων (η τελευταία των οποίων έλαβε χώρα την Πέμπτη με το πλήθος να κατακλύζει την Πόλη του Μεξικού αλλά και πόλεις της περιφέρειας), να σπάσει ο τρόμος και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Οι μεξικάνικες κοινότητες στην Ευρώπη προσπαθούν να αναδείξουν σε όλο τον κόσμο το ζήτημα και στο πλαίσιο αυτό, την Πέμπτη στο πανεπιστήμιο του Γιορκ της Αγγλίας διοργάνωσαν ένα στρογγυλό τραπέζι με σκοπό να ανοίξουν το θέμα και εδώ.
Η ιστορία του Μεξικού όπως παρουσιάστηκε από τους ομιλητές είναι γεμάτη από «εξαφανίσεις» – από το 2007 μέχρι σήμερα 26.000 άνθρωποι έχουν εξαφανιστεί και από όλες αυτές τις περιπτώσεις μόνο για το 1% διεξήχθη έρευνα από τις αρχές. Τα καρτέλ των ναρκωτικών που ευθύνονται γι’ αυτές δρουν ανενόχλητα, με την ανοχή και τη στήριξη των τοπικών κυβερνήσεων αλλά και τις ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
Το χρονικό της «εξαφάνισης»
26/09 Φοιτητές από την περιοχή Ayotzinapa στα πλαίσια καμπάνιας τους για τη συγκέντρωση χρημάτων ώστε να συμμετέχουν σε διαδήλωση στην πόλη του Μεξικού μεταβαίνουν στο κέντρο της πόλης. Η σύζυγος του δημάρχου καλεί την αστυνομία θεωρώντας τους φοιτητές επικίνδυνους για ένα κοσμικό γεγονός που διοργανώνει. Η αστυνομία ανοίγει πυρ εναντίον των δύο πούλμαν των φοιτητών σκοτώνοντας έξι εξ αυτών και συλλαμβάνοντας 43, τους οποίους και παραδίδει σε τοπικό καρτέλ ως μέλη αντίπαλου καρτέλ. Οι 43 φοιτητές καίγονται ζωντανοί για 15 ώρες σε τοποθεσία έξω από την πόλη. Τις επόμενες μέρες οι συγγενείς και φίλοι αρχίζουν να αναζητούν τους εξαφανισμένους.
29/09 Ο πρωθυπουργός της χώρας ακυρώνει προγραμματισμένη επίσκεψη στην περιοχή, αφού οι αντιδράσεις έχουν αρχίσει να γίνονται εντονότερες.
30/09 Ο δήμαρχος με τη σύζυγό του φεύγουν στα κρυφά από την περιοχή.
8/10 Πραγματοποιείται η πρώτη μεγάλη διαδήλωση σε πανεθνική κλίμακα με κύριο ρόλο να παίζουν τα πανεπιστήμια της χώρας.
13/10 Η οργή αρχίζει να ξεχειλίζει αφού από τις Αρχές δεν δίνεται καμία απάντηση για το θέμα. Μεγάλη διαδήλωση στην Ayotzinapa παίρνει βίαιη τροπή και οι εξαγριωμένοι πολίτες βάζουν φωτιά στο κυβερνείο.
16/10 Τα περισσότερα πανεπιστήμια της χώρας αποφασίζουν διήμερη απεργία και πραγματοποιούνται μαζικές διαδηλώσεις σε όλο το Μεξικό.
22/10 Παγκόσμια διαδήλωση πραγματοποιείται με κύριο αίτημα την απόδοση δικαιοσύνης για τους 43 «εξαφανισμένους».
23/10 Ο κυβερνήτης της περιφέρειας Guerrero, όπου ανήκει η Ayotzinapa, παραιτείται.
29/10 Ο πρόεδρος του Μεξικού συναντιέται μετά από ένα μήνα με τους γονείς των φοιτητών και δηλώνει ότι η συνάντηση στέφθηκε με επιτυχία. Οι γονείς από την πλευρά τους δηλώνουν απογοητευμένοι και ότι δεν πιστεύουν τίποτα από όσα ειπώθηκαν.
5/11 Πραγματοποιείται μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις με εκατοντάδες χιλιάδες να κατακλύζουν τους δρόμους του Μεξικού σε όλη τη χώρα.
7/11 Αποκαλύπτεται ότι οι 43 φοιτητές παραδόθηκαν σε τοπικό καρτέλ ναρκωτικών που τους έκαψε ζωντανούς και τους πέταξε σε ομαδικούς τάφους. Από πολλούς η ιστορία αυτή χαρακτηρίζεται ως η μεγαλύτερη σφαγή μετά τους Ολυμπιακούς του 1968. Οι διαδηλώσεις και η απαίτηση για την απόδοση της δικαιοσύνης γιγαντώνονται μέρα με τη μέρα.
Διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα
Μετά από σχεδόν δύο μήνες κινητοποιήσεων, είναι εμφανές ότι οι Μεξικάνοι δεν εμπιστεύονται τα ΜΜΕ της χώρας τους αλλά και τα διεθνή. Χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να ενημερώνονται και να ενημερώνουν. Επίσης στην πλειοψηφία τους θεωρούν ότι η κυβέρνηση, τοπική και ομοσπονδιακή, είναι διεφθαρμένη.
Ο πρωθυπουργός, μετά την αποκάλυψη της αλήθειας, αφού χαρακτήρισε το γεγονός «μεμονωμένο περιστατικό», μετά από τρεις μέρες πήγε στην Κίνα για να κλείσει εμπορικές συμφωνίες και κατόπιν στη συνάντηση του G20 στην Αυστραλία.
Ο λαός του Μεξικού ελπίζει ότι αυτό το γεγονός θα είναι το σημείο καμπής ώστε να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα του και παλεύει για δικαιοσύνη και πραγματική δημοκρατία.
Στη συζήτηση που ακολούθησε έγινε ξεκάθαρο ότι οι νέοι άνθρωποι έχουν τους ίδιους προβληματισμούς με τους νέους ανθρώπους και στην Ελλάδα, θέλουν δικαιοσύνη, συμμετοχή και δημοκρατία και ενώ αγωνίζονται, φοβούνται μήπως οι ελπίδες τους διαψευσθούν.
Μια νεαρή μητέρα σε απάντηση τοποθέτησης για το μάταιο των διαδηλώσεων και των κινημάτων είπε χαρακτηριστικά ότι αυτή τη στιγμή οι Μεξικάνοι είναι ένας λαός που πενθεί και για να πενθήσουν θέλουν να είναι όλοι μαζί στο δρόμο πιασμένοι χέρι-χέρι.
Όπως φάνηκε καθαρά, ο αγώνας για δικαιοσύνη-αξιοπρέπεια-δημοκρατία είναι παντού ο ίδιος, όπως και το μίσος της εξουσίας ενάντια στη νεολαία.
