Του Simon Jenkins – The Gyardian
Σαράντα τρεις άνθρωποι σκοτώθηκαν την Παρασκευή (σ.τ.μ. 15/11) σε συμπλοκές ανάμεσα σε αντίπαλες ομάδες πολιτοφυλακής στη Λιβύη και άλλοι 22 την Κυριακή, από βομβιστικές επιθέσεις στο Ιράκ. Στο Αφγανιστάν, η επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία θεωρείται σχεδόν σίγουρη. Γιατί αυτό μας αφορά; Γιατί θα έπρεπε να αποτελεί είδηση; Η απάντηση είναι επειδή συμβάλαμε κι εμείς σε όλα αυτά. Και οι 3 πόλεμοι στους οποίους ενεπλάκη η Βρετανία, κατά την τελευταία δεκαετία, ήταν απρόκλητες πολεμικές επεμβάσεις με σκοπό την ανατροπή εγκατεστημένων κυβερνήσεων. Και οι 3 κατέληξαν στη καταστροφή.
Σε καθεμία από τις 3 περιπτώσεις –Λιβύη, Ιράκ και Αφγανιστάν– ήταν εύκολο να αντιληφθεί κανείς τα κακά του καθεστώτος. «Είναι οι κακοί που πρέπει να κυνηγήσουμε», είπαν οι Αμερικανοί. Όμως η κατάργηση της έννομης τάξης ενός έθνους είναι καταστροφική, όσο σκληρή κι αν είναι αυτή η έννομη τάξη. Οι Ιρακινοί σήμερα επαναλαμβάνουν συνεχώς ότι παρά τα άσχημα του καθεστώτος του Σαντάμ, οι απλοί πολίτες και οι οικογένειές τους μπορούσαν να περπατήσουν στο δρόμο το βράδυ χωρίς το φόβο να δολοφονηθούν ή να απαχθούν. Οι θρησκευτικές διαφορές ήταν ανεκτές. Το Ιράκ θα έπρεπε να είναι ένα πλούσιο σε πετρέλαιο μοντέρνο κράτος. Ακόμα και οι Κούρδοι, αν και στο παρελθόν κυνηγημένοι από τον Σαντάμ, απολάμβαναν αυτονομία και σχετική ειρήνη.
Σε καθεμία από αυτές τις περιπτώσεις η Βρετανία και οι σύμμαχοί της, κυρίως οι Αμερικάνοι, επενέβησαν για να διαλύσουν το στρατό, να ανατρέψουν την κυβέρνηση, να εξαρθρώσουν το δικαστικό σύστημα και να αφήσουν τις ομάδες πολιτοφυλακής να δημιουργήσουν χάος. Δεν έγινε σχεδόν καμία προσπάθεια για να αντικατασταθεί η αναρχία με μια νέα έννομη τάξη. Η «εθνική ανοικοδόμηση» αποδείχτηκε φιάσκο. Οι βρετανικές βόμβες που ισοπέδωσαν τα κυβερνητικά κτίρια στην Καμπούλ, τη Βαγδάτη και την Τρίπολη δεν τα ξανάχτισαν ούτε έφεραν πίσω αυτούς που δούλευαν μέσα σ’ αυτά. Αυτοί που έριξαν τις βόμβες έδωσαν συγχαρητήρια στον εαυτό τους και πήγαν σπίτι τους.
Είναι δύσκολο να υπερβάλει κανείς σχετικά με το χάος και τη δυστυχία που προκάλεσε ο αποκαλούμενος «φιλελεύθερος επεμβατισμός». Είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς μια πιο ανήθικη εξωτερική πολιτική να αλωνίζει στον (κυρίως μουσουλμανικό) κόσμο, σκοτώνοντας ανθρώπους και σπέρνοντας την αναρχία. Να γιατί οι αιματηρές συνέπειες αυτής της πολιτικής θα πρέπει να αποτελούν πρωτοσέλιδη είδηση. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε σ’ αυτούς που επιζητούν πολιτικά εύσημα, σπέρνοντας τη βία στους λαούς του κόσμου, να ξεχάσουν τις πράξεις τους.
Μετάφραση:
Νίκος Μαγνήσαλης
