Οικογενειακός προγραμματισμός: Προνόμιο όχι δικαίωμα

Τον Αύγουστο, το Υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι από του χρόνου όλες οι μέθοδοι αντισύλληψης θα πρέπει να καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία, χωρίς τη συμμετοχή του ασφαλισμένου. Αλλά υπάρχει μια παγίδα: το μέτρο ισχύει μόνο για γυναίκες που έχουν ασφάλιση υγείας.

Δεκαεννέα εκατομμύρια ανασφάλιστες και άνεργες γυναίκες –στη μεγάλη τους πλειονότητα, ας μην το ξεχνάμε, Μαύρες και Λατινοαμερικάνες– εξαρτώνται από υποχρηματοδοτούμενες δημόσιες κλινικές υγείας που τελούν υπό εξαφάνιση. Για τον Οικογενειακό Προγραμματισμό, λ.χ., έχει ήδη σταματήσει η χρηματοδότηση στο Νιου Τζέρσεϊ, το Τέξας και το Γουισκόνσιν, και οι δημόσιες κλινικές υγείας κλείνουν σε πολλές άλλες πολιτείες, εξαιτίας της νομοθεσίας που οι λομπίστες ονομάζουν «Στοχευόμενη Ρύθμιση των Υπηρεσιών Έκτρωσης». Στις 8 Νοεμβρίου οι ψηφοφόροι του Μισισίπι απέρριψαν σε ψηφοφορία ένα δημόσιο μέτρο που θα αναγνώριζε νόμιμα ένα γονιμοποιημένο ωάριο ως άτομο, κάτι που στην πράξη θα απαγόρευε όλες τις εκτρώσεις, το «χάπι της επόμενης μέρας», ακόμα και μερικές μεθόδους αντισύλληψης όπως το διάφραγμα.
Αναπόφευκτα, μερικές γυναίκες θα μπορέσουν να αποφύγουν αυτούς τους περιορισμούς: χάρη στην οικονομική τους επιφάνεια και τα προνόμια που τους παρέχει, θα μπορέσουν να βρουν τρόπους αντισύλληψης ή έκτρωσης έξω από τα όρια των πολιτειών τους. Αλλά για τις γυναίκες που δεν έχουν πρόσβαση είτε σε οικονομικά προσιτές μεθόδους αντισύλληψης ή σε εκτρώσεις πρώτου τριμήνου που κοστίζουν σχεδόν 500 δολάρια, ο βασικός οικογενειακός προγραμματισμός είναι ένα προνόμιο που πρέπει να εξαγοραστεί κι όχι ένα δικαίωμα που μπορεί να εξασκηθεί.
Η στοχοποίηση και η αποχρηματοδότηση των δημόσιων κλινικών υγείας, η προνομιακή μεταχείριση των γυναικών που μπορούν ακόμα να έχουν ασφάλιση υγείας, καθώς και ο θεσμικός περιορισμός των εκτρώσεων και των μεθόδων αντισύλληψης χωρίζει τις γυναίκες σε δύο τάξεις: αυτές που έχουν την οικονομική δυνατότητα να ελέγξουν το αναπαραγωγικό τους μέλλον και αυτές που δεν την έχουν.

Σχόλια