Η ανακίνηση του Μακεδονικού και η δρομολόγηση λύσεων σύμφωνα με τις οδηγίες των ΗΠΑ και της Γερμανίας αναδεικνύεται σε κρίσιμο ζήτημα των εσωτερικών εξελίξεων, ικανό να οδηγήσει σε απροσχεδίαστες εξελίξεις.
Στην αρχή τα πράγματα φάνηκαν εύκολα. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλ. Τσίπρας θα έκαναν μια μεγάλη χάρη σε Ουάσιγκτον και Βερολίνο, θα την «πουλούσαν» εσωτερικά ως απόδειξη μιας ρεαλιστικής πολιτικής που ξεπερνά δήθεν τους «εθνικιστικούς διχασμούς» του παρελθόντος και χτίζει «γέφυρες συνεργασίας» στη Βαλκανική. Οι πιο «αισιόδοξοι» έβλεπαν ευκαιρίες διάσπασης στη Ν.Δ. μπροστά στην αντίθεση που θα έφερνε η ανάγκη συναίνεσης της ηγεσίας της στα κελεύσματα της Δύσης και στο συντηρητισμό της βάσης της.
Τα πρώτα σύννεφα στο κυβερνητικό επιτελείο γεννήθηκαν με την έκταση της λαϊκής κατακραυγής για το ξεπούλημα της Ιστορίας. Κατακραυγής πιο ισχυρής και πιο επίμονης και από το ξεπούλημα της δημόσιας περιούσιας. Τα σύννεφα έγιναν πονοκέφαλος όταν οι περιπλοκές της υπόθεσης οδηγούσαν σε εκρηκτικά γρήγορη και ανεξέλεγκτη διπλωματική ρήξη των σχέσεων με τη Ρωσία.
Και ο πονοκέφαλος έγινε βραχνάς όσο η λαϊκή αντίθεση στην αμερικανόπνευστη λύση κατακρήμνιζε την εκλογική επιρροή του κυβερνητικού σχήματος και η ανάγκη πολιτικής επιβίωσης των δύο εταίρων κατακερμάτιζε την κυβερνητική συνοχή.
Οι δύο ηγέτες του κυβερνητικού συνασπισμού μετέθεσαν, σε πρόσφατη συνάντηση τους, την αναπόφευκτη σύγκρουση μεταξύ τους για τον προσεχή Μάρτιο. Αλλά η συμφωνία δεν στάθηκε ικανή να κατευνάσει τα πνεύματα. Οι πρωτοβουλίες του Π. Καμμένου, στο ταξίδι στις ΗΠΑ, άνοιξαν τον ασκό μιας απόλυτα υποκριτικής αντιπαράθεσης μεταξύ των στελεχών των δύο κομμάτων. Για κανέναν βουλευτή δεν είναι αρκετή η διάσωση του κυβερνητικού σχήματος, ούτε καν η επιβίωση των κομματικών τους οργανισμών. Μέγα ζητούμενο είναι η επιβίωση του κάθε βουλευτή και στελέχους χωριστά και αυτή μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο σε κλίμα γενικευμένης αντιπαράθεσης, έστω και κάλπικης.
Όλοι γνωρίζουν και αποδέχονται ότι η Συμφωνία των Πρεσπών θα υπερψηφιστεί από την ελληνική Βουλή, αν περάσει τον σκόπελο της Βουλής των Σκοπίων. Θετικές ψήφοι θα υπάρξουν, πέρα από αυτές του ΣΥΡΙΖΑ, από την ομάδα των ανεξάρτητων βουλευτών αλλά και από μέλη όλων των κοινοβουλευτικών ομάδων των πιο μικρών κομμάτων.
Αυτό θεωρείται σίγουρο και είναι αποδεκτό από όλες τις πτέρυγες της Βουλής. Κανένας δεν θέλει μετάθεση του προβλήματος μετά τις επερχόμενες εκλογές. Αλλά αυτός ο σχεδιασμός δεν λύνει το πρόβλημα επιβίωσης των διαφωνούντων (ΑΝ.ΕΛ., Ν.Δ.) καθώς και οι δύο θα βρεθούν ενώπιον της ευθύνης της μη ματαίωσης της κυβερνητικής απόφασης για τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Έτσι αιφνιδίως, και υπό το μπαράζ των επιθέσεων που δέχθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ περί του τέλους της συνεργασίας, μετά τις δηλώσεις Καμμένου στις ΗΠΑ, οι ΑΝ.ΕΛ. ανακοίνωσαν κοινή στάση καταψήφισης της κυβέρνησης, αν η Ν.Δ. καταθέσει πρόταση μομφής. Η Ν.Δ., που φλερτάρει με τη σκέψη κατάθεσης πρότασης μομφής, σχεδιάζει να πραγματοποιήσει την κίνηση αφού προηγηθεί η υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Το ίδιο άλλωστε έκανε και στη συζήτηση για το τρίτο Μνημόνιο.
Μέσα σε αυτόν τον σχιζοειδή τραγέλαφο, και παρά την βεβαιότητα ότι όλοι θα ρεζιλευτούν, είναι αδύνατο να συνεχιστεί η θητεία της σημερινής κυβέρνησης μέχρι την εξάντληση της τετραετίας. Πουθενά δεν είναι ορατό ότι η υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών από βουλευτές άλλων κομμάτων θα σημάνει αυτόματα και ψήφο εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση που θα έχει χάσει την υποστήριξη των ΑΝ.ΕΛ.
Η κεντροαριστερή διέξοδος θα αναμείνει πρώτα το εκλογικό αποτέλεσμα για να μορφοποιηθεί. Έτσι ο αγώνας για την ηγεμονία στον χώρο της Κεντροαριστεράς θα είναι ανελέητος και απρόβλεπτος…
Σ.Π.
