Παρά τις διακηρύξεις του Ομπάμα ότι ο πόλεμος τελείωσε. Του Γιώργου Τσίπρα.
O υποτριπλασιασμός των αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ, κατά τη διάρκεια της μέχρι σήμερα θητείας Ομπάμα, συνοδεύτηκε από τον τριπλασιασμό των αμερικανικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν.
Η δήλωση του Αμερικανού προέδρου στις αρχές Αυγούστου πως μέχρι το τέλος του μήνα θα έχουν αποχωρήσει τα «μάχιμα στρατεύματα» σημαίνει πρακτικά ότι ελάχιστα πράγματα θα αλλάξουν από αυτά που έχουν ήδη συντελεστεί. Οι ίδιοι οι «Αμερικανοί αξιωματούχοι επισημαίνουν πως η αποχώρηση δεν θα κάνει μεγάλη πρακτική διαφορά στο έδαφος» (Los Angeles Times, 2/8/2010) και ο εκπρόσωπος Τύπου του στρατού στο Ιράκ δήλωνε στους New York Times πως «πρακτικά δεν θα αλλάξει τίποτε». Τα στρατεύματα είχαν ήδη μειωθεί σε 65 χιλιάδες από περίπου 140 χιλιάδες όταν ανέλαβε ο Ομπάμα.
Μετά τον Αύγουστο θα παραμείνουν, τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2011, οι 50 χιλιάδες από αυτούς σε 94 στρατιωτικές βάσεις. Ακόμη και μετά το 2011 οι ΗΠΑ είναι απίθανο να μην διατηρήσουν κάποιας μορφής μόνιμη στρατιωτική παρουσία στο Ιράκ, ιδιαίτερα αν μέχρι τότε δεν έχει «επιλυθεί» το αγκάθι του Ιράν. Άλλωστε ανά πάσα στιγμή η ιρακινή κυβέρνηση-μαριονέτα μπορεί να ζητήσει την παράταση της παραμονής και οι ΗΠΑ να «υποκύψουν» στο αίτημα…
Σε κάθε περίπτωση, μεγάλο βάρος θα πέσει το επόμενο διάστημα στη διόγκωση των κάθε λογής ιδιωτικών μισθοφορικών στρατών (σε 11.000 υπολογίζονται σήμερα) που αποτελούν ουσιαστικά και αυτοί μέρος των στρατευμάτων κατοχής. Η Χίλαρι Κλίντον, για παράδειγμα, έχει ζητήσει για τις ανάγκες του δικού της και μόνον υπουργείου, στο Ιράκ την αύξηση των μισθοφόρων από 2.700 (σήμερα) σε 7.000! Πράγμα λογικό αφού η «πρεσβεία» του υπουργείου της στη Βαγδάτη καταλαμβάνει πλέον έκταση περίπου ίση με το κρατίδιο του Βατικανού στην Ιταλία.
Το επικοινωνιακό θέατρο Ομπάμα ότι ο πόλεμος στο Ιράκ τάχα τελείωσε, κατά πως είχε υποσχεθεί προεκλογικά, έχει κοντά ποδάρια. Οι πολίτες που σκοτώνονται καθημερινά, θύματα της συνεχιζόμενης πολιτικής βίας, είναι περισσότεροι από τους αντίστοιχους στο Αφγανιστάν και μόνο η κτηνώδης κρατική καταστολή της «ιρακινής δημοκρατίας» με τις εξωδικαστικές φυλακίσεις, τις εκτελέσεις και τους βασανισμούς συγκρατεί κάπως τα πράγματα. Περισσότερα απ’ ό,τι στο Αφγανιστάν είναι και τα θύματα στις τάξεις των κατοχικών δυνάμεων αν στους έξι, κατά μέσο όρο, κάθε μήνα νεκρούς Αμερικανούς προσθέσουμε και τα θύματα από τις ντόπιες δυνάμεις ασφαλείας και τους ιδιωτικούς μισθοφορικούς στρατούς (ξένους και ντόπιους).
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, αν σήμερα αποχωρούσαν όλα τα αμερικανικά στρατεύματα και οι μισθοφορικοί στρατοί, η στρατιωτική κατάρρευση της λεγόμενης Πράσινης Ζώνης, που διοικεί το Ιράκ από τη Βαγδάτη, είναι ζήτημα εβδομάδων.
