Χάζευα στον Ασπρόπυργο, στον αγώνα αλληλεγγύης στους απεργούς της Χαλυβουργίας, τον Κωφίδη, τον Πουρσανίδη, τον Ρότσα, τον Σαραφείδη και τους άλλους παλαίμαχους της Hasta La Victoria Siempre που έπαιζαν με τη φιγούρα του Τσε πάνω στο στήθος τους και σκεφτόμουν τον Βραζιλιάνο Σώκρατες που έφυγε στα 57 του λίγες μέρες νωρίτερα.
Τον παίχτη που δεν ανέφερε όταν τον ρωτούσαν σαν ήρωές του τον Πελέ ή τον Πούσκας, αλλά τον Γκεβάρα, τον Τζον Λένον και τον Φιντέλ Κάστρο, του οποίου το όνομα έδωσε στον γιο του, στα χνάρια των γονιών του που βάφτισαν τρία παιδιά τους με ονόματα αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, στο Μπελέμ, στις όχθες του Αμαζονίου. Τον παίχτη που μια νύχτα συνάντησε στην έρημο της Λιβύης τον Καντάφι, ο οποίος τον παρότρυνε να βάλει υποψηφιότητα για πρόεδρος της Βραζιλίας. Τον παίχτη που προσπάθησε να εκδημοκρατίσει το ποδόσφαιρο στο οποίο κυριαρχεί η διαφθορά, η εχθρότητα και το χρήμα. «Στην τωρινή εποχή, φουσκώνουν τα μυαλά των παιδιών με την αντίληψη ότι το ποδόσφαιρο θα σε κάνει πλούσιο και διάσημο. Αλλά το ποδόσφαιρο είναι μία τέχνη στην οποία πρέπει να κυριαρχεί η δημιουργικότητα. Η νίκη δεν είναι το παν», έλεγε στους δημοσιογράφους του BBC και της εφημερίδας Guardian ο Σώκρατες, ο οποίος έγινε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής σε ηλικία 24 ετών, αφού τελείωσε τις σπουδές του στην ιατρική σχολή και πήρε την άδεια του γιατρού την οποία χρησιμοποίησε αμέσως μετά την αποχώρησή του λόγω ηλικίας από τα γήπεδα.
Ο Σώκρατες έπαιξε στις ομάδες Μποταφόγκο, Φιορεντίνα, Φλαμένγκο, Σάντος και κυρίως στην Κορίνθιανς, την ομάδα στην οποία εφάρμοσε τις προοδευτικές του ιδέες, και μάλιστα, την εποχή που το καθεστώς ήταν σκληρή στρατιωτική δικτατορία. Ήταν συνιδρυτής του κινήματος της Δημοκρατίας των Κορινθίων, που διαμαρτυρόταν κατά του αυταρχισμού και υποστήριζε το ευρύτερο κίνημα εκδημοκρατισμού στη χώρα. Είναι ιστορικές οι εμφανίσεις της ομάδας, το 1982, με τις μαύρες φανέλες που έγραφαν «Ψηφίστε στις 15» παροτρύνοντας τους πολίτες να ανατρέψουν τη χούντα, κόντρα στις προειδοποιήσεις και απειλές της εγκάθετης ομοσπονδίας του ποδοσφαίρου, και λίγο αργότερα, που έγραφαν «Δημοκρατία», τη χρονιά που κέρδισαν οι Κορίνθιανς το πρωτάθλημα! Όλες οι αποφάσεις στην ομάδα παίρνονταν με δημοκρατική ψηφοφορία, στην οποία συμμετείχαν ισότιμα όλοι οι ποδοσφαιριστές, αλλά και οι παράγοντες και οι τεχνικοί, από τον πρόεδρο ως τον θυρωρό του γηπέδου! Έτσι, η ομάδα αποτέλεσε ένα πυρήνα δημοκρατίας, με μεγάλο συμβολισμό στον γενικότερο αγώνα για την ανατροπή της δικτατορίας που κράτησε 21 χρόνια και την επακόλουθη εγκαθίδρυση της δημοκρατίας.
Ο Σώκρατες, που εντωμεταξύ είχε αποκτήσει έξι παιδιά και διδακτορικό στη φιλοσοφία, καθιερώθηκε όχι μόνο σαν ένας πολύ σπουδαίος ποδοσφαιριστής, ψηλός, δυνατός και γκολτζής, αλλά και σαν ένας ακτιβιστής παράδειγμα για τους νέους που ασχολούνται με τον αθλητισμό. Ένας ξεχωριστός ήρωας, που δεν στερήθηκε ούτε το τσιγάρο ούτε το ποτό, παραμένοντας μέχρι τέλους γήινος και εύθραυστος, ένας υπέροχος «αντιαθλητής» όπως περιέγραφε ο ίδιος τον εαυτό του!
Σε εποχές που το ποδόσφαιρο μαστίζεται από τη διαφθορά, τα στημένα παιχνίδια και το τζόγο, τα εξωφρενικά ποσά που αλλάζουν χέρια πάνω και κάτω από τα τραπέζια και τη βία μέσα κι έξω από το γήπεδο, άνθρωποι σαν τον Σώκρατες ή τον Μίμη Παπαϊωάννου και τους σπουδαίους ποδοσφαιριστές που έπαιξαν στον Ασπρόπυργο για τους χαλυβουργούς, δείχνουν ότι το άθλημα είναι εξαίσιο όταν οι αθλητές και οι φίλαθλοι αντιστέκονται στον εκφυλισμό και την εμπορευματοποίησή του! Προσωπικά, θα ανακήρυσσα τον Socrates Brasileiro Sampaio de Souza Vieira de Oliveira, ως έναν από τους πολυτιμότερους ανθρώπους που έχασε ο κόσμος το 2011!
Ο Σώκρατες έπαιξε στις ομάδες Μποταφόγκο, Φιορεντίνα, Φλαμένγκο, Σάντος και κυρίως στην Κορίνθιανς, την ομάδα στην οποία εφάρμοσε τις προοδευτικές του ιδέες, και μάλιστα, την εποχή που το καθεστώς ήταν σκληρή στρατιωτική δικτατορία. Ήταν συνιδρυτής του κινήματος της Δημοκρατίας των Κορινθίων, που διαμαρτυρόταν κατά του αυταρχισμού και υποστήριζε το ευρύτερο κίνημα εκδημοκρατισμού στη χώρα. Είναι ιστορικές οι εμφανίσεις της ομάδας, το 1982, με τις μαύρες φανέλες που έγραφαν «Ψηφίστε στις 15» παροτρύνοντας τους πολίτες να ανατρέψουν τη χούντα, κόντρα στις προειδοποιήσεις και απειλές της εγκάθετης ομοσπονδίας του ποδοσφαίρου, και λίγο αργότερα, που έγραφαν «Δημοκρατία», τη χρονιά που κέρδισαν οι Κορίνθιανς το πρωτάθλημα! Όλες οι αποφάσεις στην ομάδα παίρνονταν με δημοκρατική ψηφοφορία, στην οποία συμμετείχαν ισότιμα όλοι οι ποδοσφαιριστές, αλλά και οι παράγοντες και οι τεχνικοί, από τον πρόεδρο ως τον θυρωρό του γηπέδου! Έτσι, η ομάδα αποτέλεσε ένα πυρήνα δημοκρατίας, με μεγάλο συμβολισμό στον γενικότερο αγώνα για την ανατροπή της δικτατορίας που κράτησε 21 χρόνια και την επακόλουθη εγκαθίδρυση της δημοκρατίας.
Ο Σώκρατες, που εντωμεταξύ είχε αποκτήσει έξι παιδιά και διδακτορικό στη φιλοσοφία, καθιερώθηκε όχι μόνο σαν ένας πολύ σπουδαίος ποδοσφαιριστής, ψηλός, δυνατός και γκολτζής, αλλά και σαν ένας ακτιβιστής παράδειγμα για τους νέους που ασχολούνται με τον αθλητισμό. Ένας ξεχωριστός ήρωας, που δεν στερήθηκε ούτε το τσιγάρο ούτε το ποτό, παραμένοντας μέχρι τέλους γήινος και εύθραυστος, ένας υπέροχος «αντιαθλητής» όπως περιέγραφε ο ίδιος τον εαυτό του!
Σε εποχές που το ποδόσφαιρο μαστίζεται από τη διαφθορά, τα στημένα παιχνίδια και το τζόγο, τα εξωφρενικά ποσά που αλλάζουν χέρια πάνω και κάτω από τα τραπέζια και τη βία μέσα κι έξω από το γήπεδο, άνθρωποι σαν τον Σώκρατες ή τον Μίμη Παπαϊωάννου και τους σπουδαίους ποδοσφαιριστές που έπαιξαν στον Ασπρόπυργο για τους χαλυβουργούς, δείχνουν ότι το άθλημα είναι εξαίσιο όταν οι αθλητές και οι φίλαθλοι αντιστέκονται στον εκφυλισμό και την εμπορευματοποίησή του! Προσωπικά, θα ανακήρυσσα τον Socrates Brasileiro Sampaio de Souza Vieira de Oliveira, ως έναν από τους πολυτιμότερους ανθρώπους που έχασε ο κόσμος το 2011!
Στ. Ελλ.
Υ.Γ. Μια άλλη φορά θα ασχοληθούμε με την αγάπη των Βραζιλιάνων στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, που εκδηλώνεται μέσα από τις ελληνικές ονομασίες!
Σχόλια
