Οι 27 της Ε.Ε. επισπεύδουν τις διαδικασίες για το επόμενο παχυλό πακέτο «διάσωσης» της Ελλάδας, αναβάλλουν τη χρεοκοπία και αγωνιούν για την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου… τέρατος.
Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου.
Ήταν όλοι τους μια ωραία ατμόσφαιρα πάλι στις Βρυξέλλες, κατά την κλασική ατάκα του ελληνικού σινεμά. Στις περίπου παράλληλες διαδικασίες της επίσημης Συνόδου Κορυφής των 27, της άτυπης «μίνι συνόδου» με Μέρκελ, Σαρκοζί, Τρισέ, Μπαρόζο και Παπανδρέου, στις παράλληλες συνόδους των ευρωσοσιαλιστών και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος επικράτησε ένα μείγμα αγωνίας, ασφυκτικών πιέσεων και αγενέστατων συστάσεων, ιδιαίτερα προς τον αρχηγό της Ν.Δ., Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος προπηλακίστηκε ρητορικά από πολλούς καθωσπρέπει ομολόγους του.
Η ίδια η απόφαση της Συνόδου ορίζει ένα αγχωτικό χρονοδιάγραμμα υποχρεώσεων για την κυβέρνηση, που τα επόμενα εικοσιτετράωρα ξαναμπαίνει σε μια δοκιμασία ουσιαστικής ψήφου εμπιστοσύνης ενόψει της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, μέχρι την επόμενη Πέμπτη.
Οι διαρροές βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που ήδη καταγράφονται στην πλευρά του «όχι» και όσων έχουν δηλώσει αμφιλεγόμενοι προδιαγράφει ένα ακόμη πολιτικό θρίλερ, με επιπλέον πρωταγωνιστές το απεργιακό κύμα που ετοιμάζεται και το Κίνημα των Πλατειών.
Η αβεβαιότητα για την έκβαση της ψηφοφορίας -πασιφανής ακόμη και στην δήλωση Παπανδρέου στις Βρυξέλες πως «στις δημοκρατίες πρέπει να είμαστε πάντα προετοιμασμένοι»- ώθησε τους 27 να περιλάβουν στα συμπεράσματα της Συνόδου –σε μια μάλλον εκτός πρωτοκόλλου κίνηση- έκκληση προς τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα να στηρίζουν τους βασικούς στόχους του Μεσοπρόθεσμου και μια πρόσκληση προς τον ελληνικό λαό να κατανοήσει την αναγκαιότητα των θυσιών.
Κρατικοποίηση χρέους
Η ίδια αβεβαιότητα για τις εξελίξεις στην Ελλάδα, πάντως, παρασύρει και το εξίσου αγχωτικό χρονοδιάγραμμα των ευρωκρατών που, βάσει των αποφάσεων της συνόδου θα πρέπει στις 3 Ιουλίου, στο eurogroup, να εγκρίνουν την εκταμίευση της 5ης δόσης του παλαιού δανείου και μέχρι τις 12 του ίδιου μήνα να έχουν καθορίσει τις λεπτομέρειες για τον νέο δανεισμό της χώρας που θα καλύπτει τις ανάγκες μέχρι και το 2014.
Η απόφαση της Συνόδου δεν καθορίζει το ύψος του νέου δανείου, αλλά όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν σε ένα ποσό που μπορεί να ξεπεράσει τα 120 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι το 2014, εφόσον όλα κυλήσουν ομαλά (αν υπάρχει κάτι ομαλό σ’ όλα αυτά), και εφόσον θα έχουν εξοφληθεί ή επιμηκυνθεί ομόλογα που λήγουν το διάστημα αυτό, το μεν χρέος θα έχει εκτιναχθεί πάνω από τα 400 δισ. ευρώ, αλλά ένα ποσοστό του πολύ πάνω από το 60% θα είναι οφειλή προς τους εταίρους και το ΔΝΤ.
Θα πρόκειται για μια ακόμη γιγάντια επιχείρηση κρατικοποίησης του χρέους και απαλλαγής του χρηματοπιστωτικού τέρατος από επισφάλειες. Αλλά θα είναι ταυτόχρονα και η μετεξέλιξη της χώρας σε ένα πλήρες προτεκτοράτο των πιστωτών της.
Εκστρατεία πειθούς
Η απόφαση της συνόδου υιοθετεί πλήρως τη γαλλογερμανική συμφωνία για εθελοντική και μόνο συμμετοχή των ιδιωτών στο νέο σχέδιο διάσωσης σε ποσό και ποσοστό που ωστόσο δεν είναι δυνατό να προσδιοριστεί. Η εκστρατεία πειθούς έχει ήδη ξεκινήσει. Ο Σαρκοζί ήδη ανακοίνωσε τη συμφωνία γαλλικών τραπεζών και ασφαλιστικών εταιριών στην διακράτηση των ομολόγων που κατέχουν. Δεδομένη θεωρείται η συμμετοχή των ελληνικών τραπεζών, ήδη εκτεθειμένων σε παχυλές κρατικές ενισχύσεις. Στη Γερμανία, όπου εδώ και μέρες έχουν ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τις τράπεζες για τα ελληνικά ομόλογα που θέλουν να αναχρηματοδοτήσουν, η Μέρκελ κάνει ό,τι μπορεί, με δεδομένη την ήδη ισχυρή πολιτική αντίσταση που συναντά από βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού. Αντίσταση, που δεν αποκλείει κάποια δυσάρεστη έκπληξη στην ψηφοφορία που αναμένεται το πρώτο 15ήμερο του Ιουλίου για την έγκριση του νέου σχεδίου «διάσωσης» της Ελλάδας.
Ωστόσο, η πιο εντυπωσιακή εκστρατεία πειθούς διεξάγεται εδώ και μέρες, με καταχωρίσεις στις μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες.
Εβδομήντα στελέχη των 50 μεγαλύτερων γαλλλογερμανικών πολυεθνικών, όλοι οι «εθνικοί πρωταθλητές» της βιομηχανίας των δυο χωρών, χρηματοδοτούν μια καμπάνια υπέρ της «σωτηρίας» Ελλάδας και ευρώ. «Το ευρώ είναι αναγκαίο», λέει ο σκληρός πυρήνας του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, προφητεύοντας μακρόχρονη ύφεση και μαρασμό σε περίπτωση κατάρρευσής του. Πρόκειται για την πιο εντυπωσιακή παράκαμψη των πολιτικών διαμεσολαβητών που εμπεριέχει κι ένα υπόρρητο μήνυμα προς τους εκπροσώπους του χρηματοπιστωτικού τομέα να αναλάβουν μέρος των «θυσιών».
Οι εγγυήσεις
Πρόκειται, όμως, πράγματι για «θυσία»; Στην πραγματικότητα, με συμμετοχή ή όχι στην εθελοντική επιμήκυνση των ελληνικών ομολόγων, το τραπεζικό κεφάλαιο της Ε.Ε. κατοχυρώνει ελαχιστοποίηση των ενδεχόμενων ζημιών του. Εξασφαλίζει την πλήρη εξόφληση των ομολόγων που λήγουν ή μεταθέτει για το 2015 και μετά το κόστος μιας αναδιάρθρωσης ή μιας πλήρους ελληνικής χρεοκοπίας. Αυτό είναι ο κοινός τόπος της χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής ελίτ της Ε.Ε. που κάνει αυτή την επιλογή σημαντικού κόστους και υψηλού ρίσκου, προκειμένου να αποφύγει το ντόμινο.
Η ουσία είναι η αναβολή της ελληνικής χρεοκοπίας που ούτως ή άλλως, από το 2013 και μετά μπορεί να δρομολογηθεί συντεταγμένα και ελεγχόμενα, μέσω του μόνιμου μηχανισμού ESM. Όπως προαναφέραμε, άλλωστε, με την Ελλάδα εκτός αγορών για τέσσερα χρόνια, οι Ευρωπαίοι «διασώστες», μαζί με τα ΔΝΤ, το 2015 θα είναι οι βασικοί πιστωτές της χώρας.
Γι’ αυτό και το κέντρο βάρους της διαπραγμάτευσης μετατίθεται στους όρους του νέου δανεισμού. Και οι όροι αφορούν τόσο τους «εθελοντές» ιδιώτες, οι οποίοι αναζητούν κίνητρα και ανταλλάγματα για την προσφορά τους (μεταξύ άλλων ίσως μια αύξηση επιτοκίου), όσο και τα κράτη πιστωτές, τελικά την τρόικα, που απαιτεί εμπράγματες εγγυήσεις για τον νέο δανεισμό.
Και στο πεδίο αυτό τον πρώτο ρόλο παίζει η κρατική περιουσία, ΔΕΚΟ και ακίνητα. Ήδη, ο εφαρμοστικός νόμος του Μεσοπρόθεσμου που προωθείται για ψήφιση την άλλη εβδομάδα, περιλαμβάνει κρίσιμες ρυθμίσεις για το ξεκαθάρισμα ακινήτων από βάρη, για τις εναλλακτικές μορφές αξιοποίησής τους χωρίς τυπική απώλεια της κυριότητας του κράτους (με μακρόχρονες συμβάσεις έως 99 ετών) και για τη δημιουργία Ταμείου Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας, με παρατηρητές εκπροσώπους της τρόικας. Αυτή η προεργασία είναι απαραίτητη για τα ψιλά γράμματα της νέας δανειακής σύμβασης και του νέου Μνημονίου που θα «φυλακίσει» την ελληνική κοινωνία για μια ακόμη ζοφερή δεκαετία.
Αυτά, υπό την προϋπόθεση ότι το Μεσοπρόθεσμο… τέρας θα ψηφιστεί την άλλη εβδομάδα. Κι αν δεν…; «Αν δεν… Δεν υπάρχει Plan B, για την Ελλάδα», είπε ο Αυστριακός καγκελάριος κι είναι ασαφές αν διατύπωνε έναν από τους συνήθεις πια εκβιασμούς ή εξέφραζε την αγωνία του ίδιου και των λοιπών εταίρων για τη μετατροπή της Ευρωζώνης σε κόλαση…
