Το συνεχές «έργο-σίριαλ» της λεηλασίας λαϊκών εισοδημάτων και περιουσιών υπέρ των τραπεζών, που παίζεται με όλες τις κυβερνήσεις εδώ και μία δεκαετία συνεχίζεται ακόμα με την πρόσθεση νέων επεισοδίων. Αφορμή η κατάσταση στην Τράπεζα Πειραιώς για να πάρει νέες διαστάσεις το θέμα.
Σύμφωνα με την τρίτη ανακεφαλαιοποίηση επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (Νοέμβρης 2015) η Πειραιώς έλαβε από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) περίπου 2,7 δισ. ευρώ εκ των οποίων τα 2,04 σε ομόλογα (Cocos) και τα υπόλοιπα σε μετοχικό κεφάλαιο. Τα ομόλογα αυτά έχουν ετήσιο επιτόκιο 8%. Έναντι αυτών των ομολόγων η Πειραιώς για το τρέχον έτος οφείλει να καταβάλει στο ΤΧΣ τόκους ύψους 165 εκατ. ευρώ. Λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες που επικρατούν στην ελληνική οικονομία, το τραπεζικό σύστημα και ειδικότερα στην Τράπεζα Πειραιώς η Ευρωπαϊκή Εποπτική Αρχή (SSM) αποφάσισε πρόσφατα ότι δεν δίνει άδεια στην Τράπεζα να πληρώσει το συγκεκριμένο ποσό. Αυτή είναι η δεύτερη φορά, μετά από εκείνη του 2018, που η Πειραιώς δεν έχει έγκριση να πληρώσει τους τόκους. Συνεπώς μετά από δύο φορές μη καταβολής των τόκων, σύμφωνα με το νόμο του 2015 (ΣΥΡΙΖΑ) για την ανακεφαλαιοποίηση, είτε έναντι των τόκων εκδίδονται νέες μετοχές είτε τα ομόλογα αυτά μετατρέπονται σε μετοχικό κεφάλαιο. Η περίπτωση της έκδοσης μετοχών φαίνεται ότι έχει αποκλειστεί για ευνόητους λόγους όπως προκύπτει παρακάτω και συνεπώς μοναδική λύση είναι η μετατροπή των ομολογιών σε μετοχές. Η τιμή μετατροπής σε μετοχές είναι η ίδια με εκείνη που έγινε η ανακεφαλαιοποίηση το 2015, δηλαδή 6 ευρώ ανά μετοχή όταν την ημέρα που ανακοινώθηκε η απόφαση του SSM η τιμή της Πειραιώς στο χρηματιστήριο ήταν 0,705. Με βάση τα παραπάνω η συμμετοχή του ΤΧΣ στην Τράπεζα Πειραιώς από 26,5% ανεβαίνει στο 61,3%, με ανάλογη μείωση του ποσοστού των ιδιωτών μετόχων.
Η εξέλιξη αυτή αν και από πρώτη ματιά, λόγω αύξησης του ποσοστού του Δημοσίου στην Πειραιώς, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι χάνουν οι ιδιώτες μέτοχοι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Από αυτή την εξέλιξη αλλά και τις αλυσιδωτές εξελίξεις που θα ακολουθήσουν ο μεγάλος χαμένος είναι το ΤΧΣ, το Ελληνικό Δημόσιο δηλαδή όλοι εμείς τόσο άμεσα οικονομικά όσο και έμμεσα όσον αφορά το τι, πως και με ποια κριτήρια υπηρετεί – εξυπηρετεί η Τράπεζα Πειραιώς.
Ζημιές για το δημόσιο, οφέλη για τους ιδιώτες
Η άμεση ζημιά προέρχεται από την τιμή μετατροπής των ομολόγων σε μετοχές. Η τιμή των 6 ευρώ είναι 750% υψηλότερη από την τρέχουσα τιμή της μετοχής (χρησιμοποιούμε την τιμή της 13/11/2020 καθώς μετά ειδικά για την Πειραιώς έχει ξεκινήσει ένα κερδοσκοπικό όργιο με βάση το συγκεκριμένο γεγονός). Συνεπώς τα 2,040 δισ. ευρώ τα οποία μαζί με τους τόκους που έπρεπε να εισπράξει το ΤΧΣ φτάνουν τα 2,2 δισ. μετατρέπονται αυτόματα σε περίπου 275 εκ. ευρώ ήτοι άμεση ζημιά για όλους μας 1,925 δισ. ή σε ποσοστό 87,5%!
Με αυτή την τιμή μετατροπής το ΤΧΣ θα «ελέγχει» το 61,3% του μετοχικού κεφαλαίου της Πειραιώς έναντι 98% που θα ήταν αν γινόταν στην τρέχουσα τιμή.
Αξιοθαύμαστη είναι η συνεργασία του πολιτικού συστήματος και των τραπεζών για να «φαγωθούν» τα λαϊκά εισοδήματα και να εξυπηρετηθούν οι «αναξιοπαθούντες» μεγαλόσχημοι επιχειρηματίες. Η συνεργασία αυτή είναι απόλυτη και δεν γνωρίζει καμία διαχωριστική γραμμή εντός του πολιτικού συστήματος
Οι ιδιώτες βλέπουν να μειώνεται το μερίδιό τους στην Τράπεζα αλλά αυτό:
α) Δεν συνοδεύεται με ουσιαστική αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς αφού δεν θα υπάρξει καμία αλλαγή στο επίπεδο της διοίκησης και του ελέγχου της Τράπεζας. Το ΤΧΣ θα συνεχίσει να είναι «μέτοχος τύποις» αφού δεν θα ασκεί έλεγχο στη διοίκηση της Πειραιώς.
β) Εξαλείφει το μέγιστο πρόβλημα της αποπληρωμής των ομολόγων το 2022 κάτι που ήταν αδύνατον να συμβεί και θα έβαζε την Τράπεζα, δηλαδή τους ιδιώτες μετόχους, σε μεγάλες δυσκολίες.
γ) Αντί να βάλουν χρήματα οι ιδιώτες μέτοχοι για μια ακόμα φορά ενισχύεται κεφαλαιακά η Πειραιώς με δημόσιο χρήμα, τα 2 δισ. σήμερα, με αποτέλεσμα και τα κερδοσκοπικά παιγνίδια στο χρηματιστήριο που αυξάνουν την αξία των μετοχών των ιδιωτών, αρκετοί από τους οποίους τις έχουν για τρέχουσες συναλλαγές (καθαρή κερδοσκοπία).
δ) Στην επικείμενη, εκ των πραγμάτων, αύξηση μετοχικού κεφαλαίου εάν δεν συμμετάσχει το ΤΧΣ ή συμμετάσχει σε ποσοστό μικρότερο από την τρέχουσα συμμετοχή του οι ιδιώτες μέτοχοι που θα καλύψουν την αύξηση θα αποκτήσουν ξανά τον έλεγχο της Τράπεζας. Σημειώνουμε ότι η αύξηση θα γίνει σε τιμή που θα συνδέεται με την τότε τρέχουσα και όχι στη φανταστική των 6 ευρώ ανά μετοχή που «χρυσοπληρώνει» σήμερα το δημόσιο.
Συνεπώς με την κίνηση αυτή, που πηγάζει από το νόμο 4340/2015 της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το δημόσιο δηλαδή όλοι εμείς χάσαμε 2 δισ. ευρώ, που θα τα πληρώσουμε ως δημόσιο χρέος και ανοίγει ο δρόμος για να συνεισφέρουν πολύ λιγότερα οι ιδιώτες μέτοχοι με τη νέα αύξηση κεφαλαίου ώστε να πάρουν τον έλεγχο της Τράπεζας.
Να σημειώσουμε εδώ ότι, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, η «κρατικοποίηση» στα λόγια της Τράπεζας Πειραιώς θα είναι προσωρινή αφού στο σχεδιασμό της κυβέρνησης περιλαμβάνεται η ιδιωτικοποίησή της ακόμα και στο Α΄ εξάμηνο 2021, εάν οι συνθήκες το επιτρέπουν.
Μπορεί το ποσοστό του ΤΧΣ στην Πειραιώς να αυξάνεται τώρα στο 63,1% αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το Ταμείο θα έχει ενεργή συμμετοχή στη διαχείριση των θεμάτων της. Η Τράπεζα δεν «κρατικοποιείται». Τα πράγματα θα συνεχίσουν ως έχουν σήμερα. Η διορισμένη ουσιαστικά από τους δανειστές με τη συμφωνία γνώμη των ιδιωτών μετόχων διοίκηση θα συνεχίσει να ασκεί, όπως μέχρι τώρα, τα καθήκοντά της. Το ΤΧΣ θα συνεχίζει να παραμένει «τύποις μέτοχος». Για μία ακόμα φορά ο ελληνικός λαός πληρώνει ένα τεράστιο ποσό για τις τράπεζες χωρίς έστω αυτό τη δημόσιο, με τις εθελόδουλες κυβερνήσεις, να μπορεί να θέσει υπό τον έλεγχό του μια τράπεζα που την πληρώνει για τρίτη φορά! Η τράπεζα που την έχουμε «πληρώσει χρυσή» θα συνεχίζει να λειτουργεί με κριτήρια τυπικά το κέρδος και την οικονομική της ευρωστία ουσιαστικά με αδιαφανή κριτήρια διοίκησης και διαχείρισης. Τα αποτελέσματα αυτής της διοίκησης είναι γνωστά «στην πλάτη» μας. Τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις, δεκάδες δισ. ευρώ χαμένα από τις τσέπες μας, χάρισμα δανείων σε μεγαλόσχημους, διαπλεκόμενους, κόμματα κ.λπ. και κυνήγι σε όλους μας εμάς για να αποπληρώσουμε τα δάνεια αφού προηγούμενα για την σωτηρία των τραπεζών μας πετσόκοψαν τους μισθούς, τις συντάξεις και μας αύξησαν υπέρμετρα τους φόρους και τις εισφορές.
Για να έχουμε μια καλή εικόνα του πως ανταποκρίνεται η Πειραιώς στα θέματα διαχείρισης των κόκκινων δανείων: με «κούρεμα» 138 εκατ. ευρώ ή 93% σε δάνειο του μεγαλοεπιχειρηματία καζίνο κ. Πηλαδάκη και απίστευτη ταλαιπωρία, πιέσεις ακόμα και εκβιασμούς στα λαϊκά στρώματα για να εξοφλήσουν στο ακέραιο τις οφειλές τους. Είναι ίσως η χειρότερη μεταξύ των τραπεζών όσον αφορά τον τρόπο αντιμετώπισης των δανειοληπτών που ζητούν ρύθμιση των οφειλών τους λόγω αδυναμίας ανταπόκρισης. Και όμως αυτή η τράπεζα, ενισχυμένη για μία ακόμα φορά με τα δικά μας χρήματα, θα συνεχίζει να μας πιέζει να υποβαθμίσουμε ακόμα περισσότερο τη ζωή μας για να την εξοφλήσουμε ώστε να μπορεί να είναι «ανοιχτοχέρα» με τον κάθε «Πηλαδάκη».
Συνεπώς η Πειραιώς εξυγιαίνεται με δημόσιο χρήμα για να παραδοθεί στη συνέχεια καθαρή στον ιδιωτικό τομέα.
Μαχαίρι και πιρούνι
Το έγκλημα με τις τράπεζες συντελείται από όλες τις κυβερνήσεις τουλάχιστον από το 2008 μετά, με δεκάδες δισ. ευρώ άμεσες ενισχύσεις από το δημόσιο ταμείο και εκατοντάδες κατά καιρούς με έμμεσες μέσω εγγυήσεων. Έχοντας μια πλήρη εικόνα της εξέλιξης σε όλη αυτή την περίοδο μπορούμε να σταθούμε σε δύο βασικά πολιτικά συμπεράσματα:
1) Έχει δημιουργηθεί μια διαδικασία για την κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών με δημόσιο χρήμα, στο όνομα της επιβίωσης τραπεζικού και κατ’ επέκταση του οικονομικού συστήματος. Η διαδικασία αυτή αποτελεί πρακτικά μια «μηχανή» που μετατρέπει σταδιακά το μεγάλο ιδιωτικό χρέος των μεγαλοσχήμων και μόνο αυτό σε δημόσιο χρέος, που το αναλαμβάνουν να το πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα που πληρώνουν τους φόρους. Παράλληλα τα λαϊκά στρώματα, με μειωμένα εισοδήματα για να βρεθούν τα χρήματα για τις τράπεζες, καλείται από τις τράπεζες να αποπληρώσει στο ακέραιο τις δικές του οφειλές προς αυτές.
2) Ο σχεδιασμός και η εκτέλεση αυτής της «μηχανής» είναι αποτέλεσμα της αγαστής συνεργασίας της εκάστοτε κυβέρνησης, ανεξαρτήτως χρώματος και κόμματος, με τους εκπροσώπους των τραπεζών και τους ιδιώτες μετόχους τους. Η συνεργασία είναι τόσο απόλυτη που μπορούμε να την παρομοιάσουμε με τη συνεργασία «μαχαίρι με πιρούνι» στο πιάτο για να φαγωθεί με τον καλύτερο τρόπο το σερβιρισμένο φαγητό. Ήτοι συνεργασία πολιτικού συστήματος και τραπεζών για να «φαγωθούν» λαϊκά εισοδήματα και περιουσία και να εξυπηρετηθούν οι «αναξιοπαθούντες» μεγαλόσχημοι επιχειρηματίες. Η συνεργασία αυτή είναι απόλυτη και δεν γνωρίζει καμία διαχωριστική γραμμή εντός του πολιτικού συστήματος. Όλοι όσοι προσπαθούν κατά καιρούς, ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες, να μας πείσουν ότι υπάρχουν «διαχωριστικές γραμμές», «κόκκινες γραμμές», «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» κ.λπ. όταν πρόκειται για τις τράπεζες γίνονται «ρεαλιστές», ξεχνούν τις διαχωριστικές γραμμές και κάνουν το «εθνικό καθήκον» τους. Υπηρετούν τις τράπεζες, τους μετόχους τους και το μεγάλο επιχειρηματικό κεφάλαιο.
