Του Γιώργου Κατερίνη
• Η μοτοπορεία των απεργών της ΕΘΕΛ σταματά έξω από το υπουργείο Υγείας, όπου οι γιατροί έχουν καταλάβει την αίθουσα διαλέξεων: το κοινό σύνθημα «Υγεία – Παιδεία – Συγκοινωνία – Κάτω το μνημόνιο, για τη δημοκρατία», ξαφνιάζει ευχάριστα.
• Στη συνέλευση του μεγαλύτερου συνδικάτου στις συγκοινωνίες το ψήφισμα του κινήματος πολιτών ενάντια στις αυξήσεις των εισιτηρίων, περνά ομόφωνα.
• Στην Καβάλα, άνεργοι και απολυμένοι από τοπικές επιχειρήσεις οργανώνουν δικό τους συλλαλητήριο, αναγκάζοντας τους επίσημους φορείς, αλλά και πολιτικές δυνάμεις που συνήθως βλέπουν καχύποπτα ό,τι δεν ελέγχουν, να σύρονται σε συμπαράσταση.
• Οι αγρότες του θεσσαλικού κάμπου ξεκινούν τι κινητοποιήσεις τους με μπλόκα που δεν κλείνουν, αλλά ανοίγουν τους εθνικούς δρόμους.
Σκόρπιες εικόνες ενός παζλ, που δείχνει να αρχίζει δειλά-δειλά να συμπληρώνεται. Όμως βρίσκεται ακόμα στην αρχή του. Εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με απολύσεις, περικοπές μισθών, αλλαγές εργασιακού καθεστώτος. Κλάδοι ολόκληροι θίγονται με μια απόφαση ειλημμένη στα άδυτα των διαβουλεύσεων υπουργών με τους επιτελείς της τρόικας. Περιοχές καταστρέφονται από την καλπάζουσα κερδοσκοπική δράση ανεξέλεγκτων συμφερόντων. Πολίτες καλούνται να επωμισθούν βάρη στην υγεία, την παιδεία, τις συγκοινωνίες. Αγρότες ξεκληρίζονται.
Σε όλες τις περιπτώσεις μικρές ή μεγαλύτερες αντιστάσεις ξεπηδούν. Αγώνες οργανώνονται από εργαζόμενους, πολίτες, κατοίκους, ανέργους, επιστήμονες. Ένα πολύ μικρό τμήμα όλων αυτών περνά στα κεντρικά μέσα ενημέρωσης, κι αυτό μέσα από τον παραμορφωτικό φακό των «συνεπειών» σε άλλες ομάδες πολιτών. Κι όμως συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας. Σκόρπια, πολλές φορές ανοργάνωτα, άλλες φορές με περιορισμούς και αγκυλώσεις, σε ορισμένες περιπτώσεις με επιτυχίες.
Το μέγεθος της αντίδρασης της κυβέρνησης αποδεικνύει τη σημασία τους. Νομοθετική παρέμβαση μπορεί να στέλνει τρεις μήνες στη φυλακή όποιον δεν ακυρώνει εισιτήριο στις συγκοινωνίες. Με αλλαγή του ΚΟΚ όποιος δεν πληρώνει διόδια θα διώκεται. Με επείγουσα παρέμβαση στη Δικαιοσύνη τα επιχειρησιακά σωματεία θα εγκρίνονται σε ένα μήνα. Στην Κερατέα η ασφάλεια κάνει έφοδο στα σπίτια.
Σημασία που δείχνει να μας διαφεύγει όταν η συζήτηση έρχεται στο «δια ταύτα». Η παντοδυναμία της Μνημονιακής πολιτικής απειλείται, αν έστω κι ένας επιμέρους αγώνας επιτύχει. Ας φανταστούμε την ανησυχία των αρχιτεκτόνων αυτής της πολιτικής, όταν τέτοιοι αγώνες αρχίζουν να συναντώνται. Όταν οι αγανακτισμένοι από τη ληστρική δράση των μεγαλοκατασκευαστών κάτοικοι της Πιερίας αρχίζουν να νιώθουν δικούς τους τούς αγώνες των αγροτών. Όταν οι εργαζόμενοι στα μέσα συγκοινωνίας αρχίσουν να υπερασπίζονται τους πολίτες που αρνούνται να ακυρώσουν το αυξημένο υπέρογκα εισιτήριο. Όταν οι γιατροί ακυρώσουν στην πράξη τις εγκυκλίους του υπουργείου Υγείας και των ασφαλιστικών ταμείων, αρνούμενοι να επιβαρύνουν τις τσέπες των ασφαλισμένων. Όταν οι μηχανικοί και οι δικηγόροι και οι φαρμακοποιοί αρχίσουν να βγάζουν στη φόρα τις παρανομίες συμβάσεων και εταιριών που απομυζούν τους πολίτες.
Αυτή τη συνάντηση πρέπει να χτίσουμε…
• Στην Καβάλα, άνεργοι και απολυμένοι από τοπικές επιχειρήσεις οργανώνουν δικό τους συλλαλητήριο, αναγκάζοντας τους επίσημους φορείς, αλλά και πολιτικές δυνάμεις που συνήθως βλέπουν καχύποπτα ό,τι δεν ελέγχουν, να σύρονται σε συμπαράσταση.
• Οι αγρότες του θεσσαλικού κάμπου ξεκινούν τι κινητοποιήσεις τους με μπλόκα που δεν κλείνουν, αλλά ανοίγουν τους εθνικούς δρόμους.
Σκόρπιες εικόνες ενός παζλ, που δείχνει να αρχίζει δειλά-δειλά να συμπληρώνεται. Όμως βρίσκεται ακόμα στην αρχή του. Εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με απολύσεις, περικοπές μισθών, αλλαγές εργασιακού καθεστώτος. Κλάδοι ολόκληροι θίγονται με μια απόφαση ειλημμένη στα άδυτα των διαβουλεύσεων υπουργών με τους επιτελείς της τρόικας. Περιοχές καταστρέφονται από την καλπάζουσα κερδοσκοπική δράση ανεξέλεγκτων συμφερόντων. Πολίτες καλούνται να επωμισθούν βάρη στην υγεία, την παιδεία, τις συγκοινωνίες. Αγρότες ξεκληρίζονται.
Σε όλες τις περιπτώσεις μικρές ή μεγαλύτερες αντιστάσεις ξεπηδούν. Αγώνες οργανώνονται από εργαζόμενους, πολίτες, κατοίκους, ανέργους, επιστήμονες. Ένα πολύ μικρό τμήμα όλων αυτών περνά στα κεντρικά μέσα ενημέρωσης, κι αυτό μέσα από τον παραμορφωτικό φακό των «συνεπειών» σε άλλες ομάδες πολιτών. Κι όμως συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας. Σκόρπια, πολλές φορές ανοργάνωτα, άλλες φορές με περιορισμούς και αγκυλώσεις, σε ορισμένες περιπτώσεις με επιτυχίες.
Το μέγεθος της αντίδρασης της κυβέρνησης αποδεικνύει τη σημασία τους. Νομοθετική παρέμβαση μπορεί να στέλνει τρεις μήνες στη φυλακή όποιον δεν ακυρώνει εισιτήριο στις συγκοινωνίες. Με αλλαγή του ΚΟΚ όποιος δεν πληρώνει διόδια θα διώκεται. Με επείγουσα παρέμβαση στη Δικαιοσύνη τα επιχειρησιακά σωματεία θα εγκρίνονται σε ένα μήνα. Στην Κερατέα η ασφάλεια κάνει έφοδο στα σπίτια.
Σημασία που δείχνει να μας διαφεύγει όταν η συζήτηση έρχεται στο «δια ταύτα». Η παντοδυναμία της Μνημονιακής πολιτικής απειλείται, αν έστω κι ένας επιμέρους αγώνας επιτύχει. Ας φανταστούμε την ανησυχία των αρχιτεκτόνων αυτής της πολιτικής, όταν τέτοιοι αγώνες αρχίζουν να συναντώνται. Όταν οι αγανακτισμένοι από τη ληστρική δράση των μεγαλοκατασκευαστών κάτοικοι της Πιερίας αρχίζουν να νιώθουν δικούς τους τούς αγώνες των αγροτών. Όταν οι εργαζόμενοι στα μέσα συγκοινωνίας αρχίσουν να υπερασπίζονται τους πολίτες που αρνούνται να ακυρώσουν το αυξημένο υπέρογκα εισιτήριο. Όταν οι γιατροί ακυρώσουν στην πράξη τις εγκυκλίους του υπουργείου Υγείας και των ασφαλιστικών ταμείων, αρνούμενοι να επιβαρύνουν τις τσέπες των ασφαλισμένων. Όταν οι μηχανικοί και οι δικηγόροι και οι φαρμακοποιοί αρχίσουν να βγάζουν στη φόρα τις παρανομίες συμβάσεων και εταιριών που απομυζούν τους πολίτες.
Αυτή τη συνάντηση πρέπει να χτίσουμε…
Σχόλια
